ตอนนี้อายุ15แล้วค่ะ อยู่ม.3แล้วค่ะ ครอบครัวของเราไม่อบอุ่นเท่าไร  พ่อแม่หย่ากัน  ละก็มีใหม่ทั้งคู่  ตอนนี้เราอยู่กับพ่อ แม่ใหม่  พี่น้อง  ปู่ ย่า และคุณป้า  เราทุกคนในบ้านมีหน้าที่รับผิดชอบกันหมด  แต่ทุกอย่างเปลี่ยนไปตั้งแต่ฉันขึ้น ม.1  ตอนนั้นพ่อแม่ก็หย่ากัน  ฉันเป็นคนที่รักแม่มากๆเลยค่ะ  พอแม่หายไปก็เหมือนขาดอะไรไปบางอย่าง  ต่อมาก็รู้สึกว่าตัวเองร้องไห้มากขึ้น  เป็นเพราะ  ย่าชอบด่าว่าฉันชอบทำตัวเหมือนแม่  ย่าเป็นคนที่ฉันกล้ว  กลัวมากค่ะ  และฉันไม่ชอบเวลาที่ย่าด่าเสียงดัง  แต่ทุกครั้งที่ย่าด่าฉันและพูดเกี่ยวกับแม่  พี่ชายจะแอบร้องไห้เสมอ  ทุกวันนี้ฉันก็ไม่รู้ทำไมพ่อกับแม่ถึงเลิกกัน  ฉันโดนด่า  โดนกดดัน  ออกไปไหนก็ไม่ได้ ไปเที่ยวกับเพื่อนๆยังไม่ได้เลย บ้านเราฐานะก็โอเคมากเลยนะคะ ตอนนี้เรารู้สึกแย่มากเลยค่ะ  รู้สึกตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้าไปแล้ว  อยู่ๆก็ร้องไห้แบบไม่รู้จะร้องทำไม  รู้สึกเหนื่อยมากๆเลยค่ะ  เราอยากหนีออกจากชีวิตแบบนี้แต่ทำอะไรไม่ได้เลย ผู้ใหญ่ที่บ้านก็ไม่ค่อยชอบหน้าเราเท่าไร  แต่เราก็ทำตามที่เขาบอกทุกอย่านะคะ  เรื่องเรียนก็ไม่เคยตกเลย  ไม่รู้ว่าพี่น้องคนอื่นๆเป็นยังไง  เพราะทุกคนก็จะอยู่แต่กับมือถือของตัวเอง  แต่เราไม่มีมือถือ  ตอนนั้นที่เขาไปซื้อกัน  เราไม่ได้อยู่  ไปเข้าค่ายมา  เลยต้องมาใช้คอมแทน  ครอบครัว้ราเคยอบอุ่นกว่านี้  ทุกคนกินข้าวพร้อมกับทุกอาทิต  แต่ตอนนี้  เดือนละครั้งบ้างหรือไม่มีเลย  หดหู่จะบ้าตายอยู่แล้วค่ะ  อยากหนีออกจากย้าน  แต่ไม่กล้า  กลัวโดนด่าโดนตีอีก เคยลองเปิดใจคุยกับพ่อดู  พ่อบอกว่าอย่าไปคิดมาก  เราไม่คิดมากแล้วนะคะ  แต่ทุกอย่างมันโครตตตจะแย่ลงเรื่อยๆ  ขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ  อยากมีอนาคตที่สดใจ  อยากให้ตัวเองแฮปปี้มากกว่านี้ค่ะ ไม่อยากให้ตัวเองกลายเป็นโรคซึมเศร้า
ขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้านะคะ  หนูไม่รู้จะปรึกษาใครแล้ว