อันที่จริงก็วางแผนค่าใช้จ่ายไว้แล้วล่ะค่ะ ว่าเดือนนี้จะต้องย้ายโรงเรียนลูก เพื่อจะได้อยู่ด้วยกัน
ด้วยภาระหนี้สินมากมายที่ต้องรับผิดชอบ และเศรษฐกิจย่ำแย่จนกิจการร้านค้าเล็กๆของเราต้องปิดตัวลง และออกมาหางานทำในเมืองเพื่อชดใช้หนี้จากพิษเศรษฐกิจ
ทำให้เราต้องฝากลูกไว้กับแม่ที่แก่แถมยังอยู่ระหว่างพักฟื้นจากอาการป่วย ซึ่งก่อนหน้านี้เข้าไปอยู่ที่โรงพยาบาลนานหลายเดือน เราต้องปิดร้าน ไปอยู่ดูแล และหาเงินมารักษาแม่ ส่วนหนึ่งของหนี้สินก็มาจากตรงนี้
แต่นั่นก็ไม่สำคัญ เพราะเราหางานทำมาผ่อนจ่ายหนี้ ซึ่งเงินเดือนจากงานประจำก็ไม่พอจ่ายหรอก ต้องรับจ๊อบเพิ่ม ไปเป็นพนักงานเสิร์ฟตอนกลาวคืนค่ะ มันก็ยังไม่พอ อาศัยขายของออนไลน์ ทำเสื้อขาย แม้กระทั่งเขียนนิยายขาย เรียกว่า 24 ชั่วโมงมีเวลาพักผ่อนน้อยมาก
เสาร์อาทิตย์ลูกจะเข้ามาหาค่ะ บอกไม่ให้มาเพราะอันตราย ก็ไม่ยอม เรากับลูกอยู่ด้วยกันตลอด กลัวเค้าจะได้รับอันตราย กลัวจะเกิดเรื่องร้าย จึงตั้งใจจะย้ายลูกมาเรียนโรงเรียนใกล้ๆ
ที่จริงก็วางแผนทางการเงินไว้แล้วนะคะ โดยผัดผ่อนจะขอไม่จ่ายเงินเจ้าหนี้งวดหนึ่งก่อน
แต่ชีวิตไม่ได้ง่ายขนาดนั้น เมื่อมีเพื่อนเดือดร้อนมาขอให้เราช่วย
ทั้งที่เราก็บอกว่า เราก็กำลังย่ำแย่
เขาขอให้เราหายืมใครให้ก่อน แล้วเขาจะคืนภายใน3วัน
ด้วยความสงส่ร เข้าใจหัวอกเดียวกัน และคิดว่าเขาจะทำตามคำพูด
เขาคืนค่ะ แต่คืนไม่ทั้งหมด และกว่าจะคืนก็นาน
สุดท้ายเราต้องรัยภาระหนี้ที่ไปยืมเพื่อนอีกคนมาให้เขา
เงิน5000ที่จะกั๊กไว้จ่ายค่าเทอมเพื่อย้ายลูกมาก็มีแล้ว
อีกไม่กี่วันก็ต้องทำเรื่องย้ายแล้ว ยังหาเงินไม่ได้เลย
เมื่อวานขายออนไลน์ไดกำไรมา้แค่200กว่าเอง
เครียดค่ะ
ชีวิตทำไมมันยากจัง
เหมือนมาระบายมากกว่าค่ะ มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น
เหนื่อย แต่ป่วยไม่ได้