ถ้าใครที่ดูอย่าลืมฉัน คงจะรู้ดีว่าดอก Forget me not นั้น หมายถึงอะไรและดอกไม้ชนิดนี้สำคัญถึงขนาดที่ว่า มีบทบาทตั้งแต่ต้นเรื่องยันจบเรื่อง คุณนัทไม่ทิ้งมันเลย
อยากจะขอพูดถึงฉากฉากหนึ่งจากละครเรื่องอย่าลืมฉัน ที่ดูไปดูมากลับรู้สึกว่า ฉากนี้คือฉากที่สมบูรณ์ที่สุดและที่ผมรักที่สุด เนื่องในโอกาสที่อย่าลืมฉันถูกนำกลับมาฉายใหม่ตอนหัวค่ำ ซึ่งมันแลดูแพงมาก
ฉากนี้เป็นฉากที่ยาว ที่เริ่มต้นจากการที่สุริยาวดีกำลังหาทางออกให้แก่ตัวเองหลังจากที่รู้ว่าเขมชาติกับเกนหลงกำลังจะหมั้นกัน วดีนั่งหาข้อมูลไปมา สายตาก็เหลือบไปเห็นสวนดอก Forget me not ที่ตนปลูกไว้มาตลอด
วันนี้หัวใจได้ถูกทุบให้แตกสลายไม่เหลือสภาพอีกต่อไปแล้ว เขาจึงไม่อาจที่จะเห็นมันได้อีกต่อไป สุริยงเริ่มต้นถอนต้น Forget me not ออกให้หมด
ทันใดนั้นเองหนูเล็กก็ต้องชะงักที่เห็นเอื้อกับเกนหลงมาหาอย่างไม่ทันให้เขาได้ตั้งตัวและเตรียมใจ
เอื้อกับเกนหลงมาที่นี่ เพราะว่าเกนหลงเข้าใจว่า สุได้ช่วยจัดงานการขอแต่งงานให้แก่ตน ซึ่งเธอชอบมันมากและต้องการขอบคุณ ซึ่งในฉากนี้เราจะได้เห็นการสนทนาที่คมกริบจากทั้งสุริยาวดี, เอื้อ, และเกนหลง โดยที่ต่างฝ่ายต่างเข้าใจกันคนละทางแต่กลับสามารถพูดเรื่องเดียวกันได้ยังไง เช่น
(บทสนทนาไม่ได้ถูกคัดลอกทุกกระเบียดนิ้ว)
เอื้อ - หนูเล็กทำอะไรเหรอครับ ปกติเห็นคุณถนอมแปลงดอกไม้แปลงนี้มาก ไหงวันนี้ถึงถอนมันออกซะล่ะ
สุริยาวดี - (ตั้งสติได้) อ๋อ เบื่อน่ะค่ะ อยากจะลองปลูกอย่างอื่นดูบ้าง
หรือ
เกนหลง - ต้น Forget me not เหล่านี้ยังมีสภาพที่ดีๆอยู่เลย ถ้าคุณสุไม่ต้องการแล้ว งั้นเกนขอนะคะ
สุริยาวดี - (ไม่ตอบอะไร มีเพียงสายตาที่สะเทือนใจ แต่พยายามไม่แสดงออก เพราะว่าการขอดอก Forget me not ในครั้งนี้ มันก็เหมือนกับจะสื่อว่าเป็นการขอสามีของเขาทางอ้อมไปด้วยเลยนั่นเอง)
ฉากนี้มีผลตามต่ออย่างคมกริม ด้วยการที่เกนหลงนำต้น Forget me not เหล่านั้น เข้ามาปลูกที่มุมหนึ่งของบ้านของเขมชาติโดยพลการและเธอไม่เคยรู้เลยว่าดอกไม้ชนิดนี้ มีมิติอะไรอยู่ในนั้น เธอทำเพียงเพราะว่าเธอหวังดี แค่อยากจะเพิ่มความสวยงามให้แก่บ้านของคนที่เธอรักก็เท่านั้นเอง
แต่หากถ้าเธอรู้ ก็ต้องขอชมเชย ที่คุณเกนมีทักษะการเสี้ยมให้คนตีกันได้เทพมากจากหลายๆฉาก ใสๆค่ะ ไม่ได้รู้อะไรเลยจ้า แนบเนียนจริงๆ
เขมชาติ - (เคืองเล็กๆแต่พยายามไม่แสดงออก) เพราะอะไร คุณเกนถึงเลือกดอก Forget me not เนี่ยครับ
เกนหลง - เขมรู้จักด้วยเหรอคะ [จินตนาการถึงเสียงอันแสนไร้เดียงสาของริต้า ฮ่าๆ] งั้นก็แสดงว่าเกนเลือกถูก อุ่ย ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่าคุณสุเลือกถูก เพราะว่าคุณสุเป็นคนให้เกนมาค่ะ
เขมชาติ - (เหวออย่างไม่พอใจ)
ความร้อนระอุมันก็เกิดจากเหตุเหล่านี้นี่เองล่ะ หัวใจที่ร้อนรุ่มอยู่แล้ว ก็ถูกทำให้ต้านทานไฟในใจไว้ไม่ไหวอีกต่อไป ถ้าใครได้มีโอกาสเป็นเขมชาติก็คงจะมีความคิดอย่างเดียวกันกับเขมชาติเนี่ยล่ะ ว่าสุริยาวดีให้ดอก Forget me not แก่เกนหลง เพื่อให้เกนหลงส่งสัญญาณบางอย่างถึงตัวเอง ซึ่งก็คือการทอดสะพานดีๆนี่เอง
" ทำเป็นหายหน้าหายตาไป แต่สุดท้ายกลับส่งดอกไม้ชนิดนี้มาให้ ต้องการอะไรเหรอ หรือว่าที่จริงแล้วก็อยากเจอแต่ทำเป็นเล่นตัว " เขมชาติไม่ได้กล่าว แต่ผมอยากขยายความแทน
เขมชาติมาที่บ้านของสุริยาวดีอย่างทันทีทันใด แต่พอเห็นสุริยาวดีแสดงออกว่าไม่พอใจและหนีไปก็ยิ่งโกรธ การต่อว่ากันจึงเกิดขึ้น เพราะว่าคนทั้งสองคนเข้าใจเรื่องราวระหว่างกันอย่างที่ไม่เหมือนกันเลย ทำไปได้อย่างไรก็ไม่รู้ ซึ่งฉากนี้ก็ยังคงมีการสนทนาที่คมกริบอยู่เช่นเดิม เช่น
สุริยาวดี - ฉันไม่มีความจำเป็นที่จะต้องทอดสะพาน เพื่อที่จะเดินลงไปในนรก (หันหน้าหนี)
เขมชาติ - (สวนกลับทันใจ) แต่นรกขุมนี้ก็พาคุณขึ้นสวรรค์มาแล้ว
สุริยาวดี - (หันกลับมาตบเขมชาติด้วยความโกรธและความน้อยใจ)
ฉากที่ยาวนี้ถูกปิดฉากลงที่ การหยุดรถยนต์ของเขมชาติอย่างขุ่นเคือง หลังจากที่เขมชาติขับออกมาจากบ้านของสุริยาวดี เพราะว่าเขาไม่สำเร็จในการเจรจาอะไรทั้งนั้นกับผู้หญิงที่เขาไม่เคยลืม แถมยังคงรักอยู่
ผมว่านี่แหละ คือเสน่ห์ของอย่าลืมฉัน ที่ไม่ลืมและจะจดจำอีกด้วย
Ne m'oublie jamais.
" Forget me not " ดอกไม้สีม่วงที่ลึกลับและล้ำลึก เขมชาติ, สุริยาวดี, เอื้อ, และเกนหลง
อยากจะขอพูดถึงฉากฉากหนึ่งจากละครเรื่องอย่าลืมฉัน ที่ดูไปดูมากลับรู้สึกว่า ฉากนี้คือฉากที่สมบูรณ์ที่สุดและที่ผมรักที่สุด เนื่องในโอกาสที่อย่าลืมฉันถูกนำกลับมาฉายใหม่ตอนหัวค่ำ ซึ่งมันแลดูแพงมาก
ฉากนี้เป็นฉากที่ยาว ที่เริ่มต้นจากการที่สุริยาวดีกำลังหาทางออกให้แก่ตัวเองหลังจากที่รู้ว่าเขมชาติกับเกนหลงกำลังจะหมั้นกัน วดีนั่งหาข้อมูลไปมา สายตาก็เหลือบไปเห็นสวนดอก Forget me not ที่ตนปลูกไว้มาตลอด
วันนี้หัวใจได้ถูกทุบให้แตกสลายไม่เหลือสภาพอีกต่อไปแล้ว เขาจึงไม่อาจที่จะเห็นมันได้อีกต่อไป สุริยงเริ่มต้นถอนต้น Forget me not ออกให้หมด
ทันใดนั้นเองหนูเล็กก็ต้องชะงักที่เห็นเอื้อกับเกนหลงมาหาอย่างไม่ทันให้เขาได้ตั้งตัวและเตรียมใจ
เอื้อกับเกนหลงมาที่นี่ เพราะว่าเกนหลงเข้าใจว่า สุได้ช่วยจัดงานการขอแต่งงานให้แก่ตน ซึ่งเธอชอบมันมากและต้องการขอบคุณ ซึ่งในฉากนี้เราจะได้เห็นการสนทนาที่คมกริบจากทั้งสุริยาวดี, เอื้อ, และเกนหลง โดยที่ต่างฝ่ายต่างเข้าใจกันคนละทางแต่กลับสามารถพูดเรื่องเดียวกันได้ยังไง เช่น
(บทสนทนาไม่ได้ถูกคัดลอกทุกกระเบียดนิ้ว)
เอื้อ - หนูเล็กทำอะไรเหรอครับ ปกติเห็นคุณถนอมแปลงดอกไม้แปลงนี้มาก ไหงวันนี้ถึงถอนมันออกซะล่ะ
สุริยาวดี - (ตั้งสติได้) อ๋อ เบื่อน่ะค่ะ อยากจะลองปลูกอย่างอื่นดูบ้าง
หรือ
เกนหลง - ต้น Forget me not เหล่านี้ยังมีสภาพที่ดีๆอยู่เลย ถ้าคุณสุไม่ต้องการแล้ว งั้นเกนขอนะคะ
สุริยาวดี - (ไม่ตอบอะไร มีเพียงสายตาที่สะเทือนใจ แต่พยายามไม่แสดงออก เพราะว่าการขอดอก Forget me not ในครั้งนี้ มันก็เหมือนกับจะสื่อว่าเป็นการขอสามีของเขาทางอ้อมไปด้วยเลยนั่นเอง)
ฉากนี้มีผลตามต่ออย่างคมกริม ด้วยการที่เกนหลงนำต้น Forget me not เหล่านั้น เข้ามาปลูกที่มุมหนึ่งของบ้านของเขมชาติโดยพลการและเธอไม่เคยรู้เลยว่าดอกไม้ชนิดนี้ มีมิติอะไรอยู่ในนั้น เธอทำเพียงเพราะว่าเธอหวังดี แค่อยากจะเพิ่มความสวยงามให้แก่บ้านของคนที่เธอรักก็เท่านั้นเอง
แต่หากถ้าเธอรู้ ก็ต้องขอชมเชย ที่คุณเกนมีทักษะการเสี้ยมให้คนตีกันได้เทพมากจากหลายๆฉาก ใสๆค่ะ ไม่ได้รู้อะไรเลยจ้า แนบเนียนจริงๆ
เขมชาติ - (เคืองเล็กๆแต่พยายามไม่แสดงออก) เพราะอะไร คุณเกนถึงเลือกดอก Forget me not เนี่ยครับ
เกนหลง - เขมรู้จักด้วยเหรอคะ [จินตนาการถึงเสียงอันแสนไร้เดียงสาของริต้า ฮ่าๆ] งั้นก็แสดงว่าเกนเลือกถูก อุ่ย ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่าคุณสุเลือกถูก เพราะว่าคุณสุเป็นคนให้เกนมาค่ะ
เขมชาติ - (เหวออย่างไม่พอใจ)
ความร้อนระอุมันก็เกิดจากเหตุเหล่านี้นี่เองล่ะ หัวใจที่ร้อนรุ่มอยู่แล้ว ก็ถูกทำให้ต้านทานไฟในใจไว้ไม่ไหวอีกต่อไป ถ้าใครได้มีโอกาสเป็นเขมชาติก็คงจะมีความคิดอย่างเดียวกันกับเขมชาติเนี่ยล่ะ ว่าสุริยาวดีให้ดอก Forget me not แก่เกนหลง เพื่อให้เกนหลงส่งสัญญาณบางอย่างถึงตัวเอง ซึ่งก็คือการทอดสะพานดีๆนี่เอง
" ทำเป็นหายหน้าหายตาไป แต่สุดท้ายกลับส่งดอกไม้ชนิดนี้มาให้ ต้องการอะไรเหรอ หรือว่าที่จริงแล้วก็อยากเจอแต่ทำเป็นเล่นตัว " เขมชาติไม่ได้กล่าว แต่ผมอยากขยายความแทน
เขมชาติมาที่บ้านของสุริยาวดีอย่างทันทีทันใด แต่พอเห็นสุริยาวดีแสดงออกว่าไม่พอใจและหนีไปก็ยิ่งโกรธ การต่อว่ากันจึงเกิดขึ้น เพราะว่าคนทั้งสองคนเข้าใจเรื่องราวระหว่างกันอย่างที่ไม่เหมือนกันเลย ทำไปได้อย่างไรก็ไม่รู้ ซึ่งฉากนี้ก็ยังคงมีการสนทนาที่คมกริบอยู่เช่นเดิม เช่น
สุริยาวดี - ฉันไม่มีความจำเป็นที่จะต้องทอดสะพาน เพื่อที่จะเดินลงไปในนรก (หันหน้าหนี)
เขมชาติ - (สวนกลับทันใจ) แต่นรกขุมนี้ก็พาคุณขึ้นสวรรค์มาแล้ว
สุริยาวดี - (หันกลับมาตบเขมชาติด้วยความโกรธและความน้อยใจ)
ฉากที่ยาวนี้ถูกปิดฉากลงที่ การหยุดรถยนต์ของเขมชาติอย่างขุ่นเคือง หลังจากที่เขมชาติขับออกมาจากบ้านของสุริยาวดี เพราะว่าเขาไม่สำเร็จในการเจรจาอะไรทั้งนั้นกับผู้หญิงที่เขาไม่เคยลืม แถมยังคงรักอยู่
ผมว่านี่แหละ คือเสน่ห์ของอย่าลืมฉัน ที่ไม่ลืมและจะจดจำอีกด้วย
Ne m'oublie jamais.