ดูละครของทั้งสองคนมาตั้งแต่เรื่อง "น่ารัก" และ "เงารักลวงใจ"
กว่าจะมาถึงวันนี้ทั้งหมากและแต้วก็ต้องผ่านเสียงวิจารณ์และคำดูถูกมามากมายเท่าไหร่ ทั้งเรื่องการแสดง การใช้เสียง ฯลฯ
จนตอนนี้ทั้งคู่พัฒนามาได้อย่างสุดยอดมาก

การแสดงของหมากที่เล่นน้อยแต่มาก สื่อสารทุกอย่างได้ผ่านดวงตา หมากเป็นคนที่มีเสน่ห์ และดวงตาพูดได้อยู่แล้ว
เมื่อเพิ่มการแสดงที่เก่งขึ้นกับการใช้น้ำเสียง+จังหวะการพูดที่ไม่โมโนโทนเข้าไป
พอหมากควบคุมทุกอย่างได้ มันก็ออกมากลมกล่อมมากเลยนะ

แต้วคงไม่ต้องอธิบายอะไรมากแล้ว มันสุดแบบสุดไปเลย แต้วเก่งมากกกก แม้นเมืองร้องไห้เราก็พร้อมจะร้องไห้ตาม
แต้วเล่นได้ลึกมาก โดยไม่ต้องมีคำพูด แต่แต้วบอกความรู้สึกนึกคิดของเจ้าแม้นเมืองผ่านสีหน้าและสายตา
ไหนจะความพยายามในการพูดภาษาถิ่นที่น่ายกย่องอีก

สิ่งที่เรายิ่งตื่นตาตื่นใจคือพอมาเล่นด้วยกันแล้ว เหมือนทั้งคู่มีอะไรบางอย่างที่สื่อได้ตรงกัน
เป็นพลังที่ส่งถึงกันและส่งถึงคนดูด้วย ไม่ใช่พลังจากการปะทะฟาดฟันรุนแรง แต่เป็นอะไรบางที่เหมือนจะดึงดูดเชื่อมโยงกันไว้
อธิบายไม่ค่อยถูกเหมือนกัน แต่มีหลาย ๆ ฉากทำให้เรารู้สึกแบบนี้
นั่นทำให้เราเชื่ออะ เชื่อว่าเจ้าน้อยกับเจ้าแม้นเมืองมีชีวิตมีตัวตนอยู่จริงๆ และมันรับรู้ได้ว่าเค้ารักเค้าผูกพันกันลึกซึ้ง

อยากจะยกฉากที่เราชอบและประทับใจมาพูดถึงสักหน่อยนะคะ
ฉากที่เจ้าน้อยมาลา โดยที่ไม่รู้ว่านั่นเป็นโอกาสสุดท้ายแล้วที่จะเหนี่ยวรั้งแม้นเมืองไว้
ไม่มีบทพูดสักคำ ไม่มีกระทั่งการสบตา มีแค่น้ำตาของทั้งคู่ที่สื่อถึงกัน แต่ทำคนดูเจ็บปวดใจตามไปด้วย


ซีนยาพิษที่กินใจ ยาพิษที่ทำให้แม้นเมืองยอมรับในความเป็นเชียงพระคำ รวมทั้งยอมรับใจของตัวเองด้วย
ชอบตอนที่แม้นเมืองทรุดลงไหว้แล้วบอกว่าเจ้าพี่กับลูกคือแก้วตาดวงใจ คนดูอย่างเราใจนี้หล่นวูบลงไปด้วยเลย
เช่นเดียวกันอ้อมกอดของเจ้าน้อยในฉากนี้ก็ทำให้เรารู้สึกได้ถึงการพร้อมที่จะปกป้องคุ้มครอง
รวมถึงเยียวยารักษาความเจ็บช้ำในใจที่แม้นเมืองต้องแบกรับไว้


ศึกสายฝนระหว่างเจ้าน้อยกับเจ้าหน่อเมือง ศึกระหว่างพี่ชายและคนรัก เรื่อยมาจนถึงฉากปลอบใจเป็นอีกฉากที่เราชอบมาก
ชื่นชมพี่อ๊อฟด้วยนะคะ ดีไซน์ซีนนี้ออกมาสวยและสื่ออารมณ์ตัวละครได้ดีมาก
รู้สึกว่าเขาเป็นคู่รักที่รักกันยิ่งกว่าชีวิต คือพร้อมยอมตายแทนกันได้เลย ความรักในรูปแบบนี้ไม่ค่อยได้เห็นในละครไทยบ่อยนัก

ฉากที่แม้นเมืองเอาตัวมาบังศุขวงศ์ไว้ อันนี้เราว่าหน้าคล้ายกันมากเลย คล้ายทั้งหน้าตา สีหน้า และแววตา
เป็นซีนที่เราดูแล้วรู้สึกว่าเออเค้าเป็นคน ๆ เดียวกันนะ

อยากบอกว่ารักเจ้าน้อยกับเจ้าแม้นเมืองในแบบฉบับของหมากกับแต้วมาก ๆ ขอบคุณที่ทำให้ตัวละครมีชีวิตขึ้นมา
และขอถือโอกาสนี้ขอละครใหม่ให้หมากกับแต้วอีกเรื่องละกันนะคะ
เป็นเรื่องที่แปลกอีกอย่างหนึ่งว่าเคมีคู่นี้ดูจะเหมาะกับละครที่จบเศร้าอะ
แต่ขอแบบจบสมหวังบ้างเถอะค่ะ ตอนจบรากนครานี่ทำช้ำในเหลือเกิน ขอแบบหวานๆ มาเยียวยากันซักหน่อยเถอะนะคะ