มันใช่เวลาหึงหวงออกนอกหน้าอย่างงี้มั้ย
สถานการณ์ตึงเครียด ผัวก็อธิบายแล้ว ทำไมต้องทำอย่างนี้ เปิดใจกันไปหลายรอบว่ารักกันแล้ว ยังจะมาหึงหวงอีกเนาะ ประชดประชันทุกคน เมียกับลูกไม่มีความสำคัญ จะเฉดหัวส่งคืนเชียงเงินก็ไม่ว่า ยินดีเต็มใจ โอ๊ย ทำไมไม่เคยฟัง ไม่เคยเข้าใจอะไรเลย มโน ย้ำคิดย้ำทำ เรื่องเก่า ขุดมาอยู่นั่นละ นั่งหน้าบูดใส่ทุกคน

แล้วสภาพมิ่งหล้า เจียนตายขนาดนั้น ยังมาพูดพล่าม ไม่หึง จะคืนผัวให้อีก

ไม่เข้าใจคนเขียนบทแม้นเมือง จะขยี้ตอกย้ำ ความระทมทุกข์ไปถึงไหน ตั้งแต่มาอยู่เชียงพระคำ ที่นางทุกข์ เพราะความมโนของนางเกินครึ่งเลยนะ

วันนี้ไม่ไหวละ ขอบ่นทีเหอะ