ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นนะคะ กลับมาปาเข้าไปเกือบร้อยความเห็นแล้ว
จขกท จะทนอยู่ไปก่อนค่ะ จะพยายามปรับตัวให้มากกว่านี้ จริงๆแล้วนิสัย จขกท เป็นคนคุยไม่เก่งอยู่แล้ว
และยิ่งภาษาอังกฤษ ก็พอได้นะ แต่ไม่ได้พูดเก่งแบบ fluent อะไรแบบนั้น จึงทำให้ จขกท ยังมีความอาย
กลัวพูดออกไปแล้วจะพูดผิด แต่ฟังเข้าใจ 95% (ถ้าสำเนียงอังกฤษยังไม่ค่อยคุ้น สำเนียงอเมริกาโอเคมาก)
แต่ถ้ามีคนมาชวนคุยในเรื่องที่สนใจหรือมีความรู้ก็จะคุยได้ยาว แบบที่คุยกับเพื่อนๆในวัยเรียน

มีคนบอกทำไมไม่รู้จักถามล่ะ??
โอ้โห อยากจะให้มาเจอ ไม่มีช่องให้แทรกพูดเลย เขาคุยกันไฟแลบเว่อร์

ทำไมหมกตัวอยู่แต่ในห้อง??
ก็มีออกมาว่ายน้ำบ้างค่ะ แต่รอบๆ ในระยะที่เดินได้ ไม่มีอะไรเลย มีเดินไปหาดแล้วก็กลับ
อีกอย่างเขาสูบบุหรี่กันแทบจะตลอด เราทนไปนั่งไม่ได้จริงๆ
ควันก็ปลิวใส่หน้า เราแพ้ด้วย เวลาสูดควันแล้วน้ำมูกไหล
สำหรับคนที่ไม่อะไรก็คงจะสบายๆค่ะ แต่บุหรี่นี่เราเกลียดมันมากจริงๆ

เรื่องลวนลาม เพื่อนฝรั่งก็มีมาแตะเนื้อต้องตัวนะ แต่คิดว่าเขาคงไม่ได้คิดอะไรอ่ะค่ะ แค่เฟรนลี่ เขามีแฟน เราก็มีแฟนแล้ว

_________________________________

ที่เราทำงานอยู่เป็น Home office ค่ะ คือทำงานที่คอนโดของเจ้านายเลย

ลักษณะงาน เป็นงานทำเว็บ เผยแพร่ข้อมูลการวิจัย กฎหมายต่างๆแต่ละประเทศทั่วโลก
เจ้านายเป็นคนต่างชาติ มีบริษัทอยู่ที่ต่างประเทศ แต่เขาย้ายมาใช้ชีวิตที่ไทยหลายปีแล้ว

เราเป็นคนไทยคนเดียว และเป็นผู้หญิงคนเดียวด้วยที่ทำงานที่นี่ มีเพื่อนร่วมงานเป็นฝรั่งหนึ่งคน

ซึ่งหมายความว่า เวลาไปทำงานก็จะมีโต๊ะสามตัว คนทำงานสามคน คือ เจ้านาย เพื่อนฝรั่ง และเรา
ตำแหน่งงานเรา คือมีหน้าที่อัพโหลดข้อมูล รีพอร์ทต่างๆลงเว็บไซต์ มีแก้เว็บบ้างบางครั้งเวลาเจ้านายอยากแก้ไขอะไรใหม่
หรือมีอะไรขัดข้อง

ปัญหาของเราคือ เราเหงามาก เพื่อนร่วมงานฝรั่งจริงๆก็เป็นคน friendly นะคะ ชอบชวนเราคุยนั่นนี่
แต่เราก็ไม่สามารถสนิทกันได้ หรือไปไหนมาไหนด้วยกันได้แบบเพื่อนผู้หญิงอ่ะค่ะ
ชีวิตเรามีแต่เพื่อนผู้หญิงมาตลอด ได้เม้ามอยกัน มีความสนใจที่เหมือนๆกัน

อีกอย่างเขาเป็นฝรั่งที่เรื่องมากพอสมควร ไม่สามารถกินอาหารที่ Food court หรืออาหารข้างทางได้
เขาว่ามันสกปรก หากเขาจะกินอาหารไทยก็จะฝากเราซื้อขึ้นมาแทน(สั่งแต่ละอย่างเรื่องมากจริงๆ แบบที่คนอื่นเขาไม่สั่งกัน)
ส่วนเจ้านายกินอาหารไทย ไม่เรื่องมากแต่ก็ไม่ออกไปไหนเหมือนกันค่ะ ซื้อขึ้นมากินอย่างเดียว
เราเป็นคนชอบออกไปนั่งกินที่อื่นได้เปลี่ยนบรรยากาศ ไม่อยากอยู่หน้าคอมทั้งวัน จึงต้องกินข้าวคนเดียวตลอด
เห็นคนอื่นเขามากันหลายๆคนเราก็มีคิดบ้างนะ รู้สึกเหงาบ้าง

ล่าสุดเรามีโอกาสได้ไปทำงานที่ต่างจังหวัดค่ะ ไปพักสามคืนที่บ้านเจ้านายที่โน่น
ที่ไปก็มีเรา เพื่อนฝรั่ง เจ้านายและฝรั่งอีกคน(ปกติเขาทำงานที่บ้านเขาซึ่งอยู่ภูเก็ต ไม่ต้องมาเข้าออฟฟิศเหมือนเรา จะมีมาออฟฟิศบ้างเวลาเขาต้องมาทำธุระที่กรุงเทพ)

ซึ่งเราเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ไปค่ะ ไม่อยากไปแต่ก็จำเป็น เพราะเจ้านายต้องการไปคุยงานกันที่นู่น
ไปถึงตอนค่ำ เขาก็นั่งคุยนั่งกินเบียร์ สูบบุหรี่กัน

ซึ่งเราเป็นผู้หญิงที่ไม่ดื่ม ไม่สูบ และเกลียดกลิ่นบุหรี่มาก คิดว่าเจ้านายคงรู้ เขาก็ถามเราว่าจะขึ้นไปเก็บกระเป๋ามั้ย
เราก็โอเค ฉันไปจากตรงนี้ดีกว่า -- คิดในใจ และก็หมกตัวอยู่ในห้อง

เวลาปกติทำงานที่กรุงเทพเราก็รู้สึกเหงาแล้ว ไปครั้งนี้มันเหงาและรู้สึกได้อย่างมากกก

ว่านี่มันไม่ใช่ที่ของฉันเลย เวลาเขาคุยกัน เรื่องภาษาเราฟังเข้าใจนะคะ จะมีบ้างที่เป็นศัพย์ยากๆ หรือเราฟังไม่ทัน
เขาอายุ 30+ กันแล้ว มีประสบการณ์ไปเที่ยวประเทศโน้นนี้เขาก็จะคุย จะแชร์สนุกกันไปค่ะ

แต่เราหรอ อายุแค่ 23 ไม่เคยไปไหนกับเขาเลย แม้แต่ต่างจังหวัดก็ไม่ค่อยได้ไป
เพราะไม่มีเงินค่ะ และถูกเลี้ยงมาแบบพ่อไม่ให้ไปไหนด้วย ชีวิตเรามีแค่สังคมโรงเรียนกับพ่อเราแค่นั้นจริงๆ

หรือไม่เขาก็คุยกันแบบเรื่องการเมือง สังคมของเขาอะไรแบบนี้
ซึ่งเป็นเรื่องที่เราไม่ได้สนใจ หรือไม่ได้มีอะไรจะไปคุยกับเขาได้เลย
แต่พวกเขาสามารถคุยกันได้ทั้งวันทั้งคืนเลยค่ะ ไม่มีช่วงหยุดพักเลย

ส่วนใหญ่เราเลยเลี่ยงอยู่แต่ในห้องถ้าไม่ใช่เวลางาน
เพราะเราไม่อยากไปนั่งเงียบๆอยู่ตรงนั้น มันอึดอัดมาก
เขากินเบียร์กัน เราก็ลองกินบ้างนะคะ ฝืนเอา เพราะอยากมีส่วนร่วม
แต่กินเข้าไปละมันเอ่อ มันอร่อยตรงไหนเนี่ย กินกันเข้าไปได้ยังไง ขมก็ขม

รู้สึกไม่มีความสุขกับที่ทำงานเลยค่ะ สังคมมันไม่ใช่เลย
เราควรลาออกจากงาน แล้วหางานใหม่ ที่เป็นสังคมคนไทยดีไหม?
เรื่องเดียวที่เราทนอยู่คือเรื่องเงินค่ะ งานสบายแต่ได้เงินเยอะ
อีกอย่างได้ฝึกภาษาด้วย แต่ก็นะ เหงาอยู่ดี เข้ากับเขาไม่ได้อยู่ดีค่ะ
ทุกข์ใจมาก ขอบคุณสำหรับคำแนะนำล่วงหน้านะคะ