มองดูชีวิตคนอื่นมาก็เยอะ แก้ปัญหาให้คนอื่นก็เยอะพอมากับตัว ไปไม่เป็นจริงๆ..
    เราเลิกกับแฟนเก่ามานานแล้ว เกือบ3ปีได้ ระหว่างนั้นเราคบกับคนๆนึงได้ประมาณ 6 เดือน เราก็เลิก แต่เขาเป็นคนบอกเลิก เหตุผลคือ " พี่รู้สึกว่า พี่ให้ความรักกะเราไปเต็มร้อย แต่เหมือนพี่ไม่ได้คืนเลย พี่ไม่รู้สึกเลยว่าเรารักพี่ " เป็นประโยคที่เราเถียงไม่ได้เลย ใช่ค่ะ เพราะรักของเราให้กับแฟนเก่าไปหมดแล้ว ตั้งแต่นั้นมา เราก็ไม่เคยคบกับใครอีก ทำไงๆก็ไม่รู้สึกกับใคร เหมือนจะรักใครไม้ได้อีกอ่ะ เลยต้องปฏิเสธไปตรงๆเลยว่ายังลืมแฟนเก่าไม่ได้ จนบางทีเห็นคนที่เข้ามาจีบเราไปมีแฟนละ แฟนทั้งสวยทั้งดี เราก็รู้สึกนะว่าเราทำถูกแล้ว ที่ปฏิเสธไปวันนั้น จนไม่นานมานี้ เราได้รู้จักกับพี่คนนึง เราแอบชอบด้วยแหละ แค่ปลื้มเฉยๆ แต่ก็ไม่คิดว่าวันนึงจะได้มาคุยกัน พอคุยไปนานๆเรารู้สึกดีมากๆจะว่ารักได้ไหมนะ เราหึงและชอบงอนเขาทั้งๆที่ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน แค่คนคุยๆ เราไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครเลย เหมือนเราเปิดใจให้เขาจนตอนนี้เขาเริ่มดีกับเรามากขึ้น แสดงออกว่าเขาก็รู้สึกกับเรา แทนที่ัมันจะดีสิ แต่มันเริ่มทำให้เราอยากถอยห่าง เราเริ่มกลัว เหมือนพึ่งคิดได้ว่าเขาไม่ใช่สำหรับเราแล้วทำไมเราไม่กล้าปฏิเสธไปละ ทำไมถึงรอเขาตอบแชท ถึงส่องเฟสเขา มันเริ่มสับสน เขาทำให้เราไม่นึกถึงแฟนเก่าได้ในช่วงนั้น แต่ยิ่งเขาแสดงออกว่าชอบเรามากเท่าไหร่ เรายิ่งรู้สึกว่าไม่ได้ต้องการแบบนั้น เราได้พูดได้บอกกับเขาไปตรงๆเหมือนที่เราพูดอยู่ตอนนี้ พี่เขาพูดขึ้นมาว่า " สิ่งแรกที่พี่รู้แล้วพี่เสียใจ คือทำไมพึ่งมาบอกว่าพี่ไม่ใช่ ตอนที่พี่เลือกน้องไปแล้ว อย่างที่สอง พี่ไม่เข้าใจว่า สรุป พี่เป็นอะไรและเป็นใครเป็นแค่พี่น้องที่คุยกันทุกวันได้ โทรหาได้ ไปเที่ยวกันได้ " เราพูดได้แต่ขอโทษ เขาบอกอีกว่า"งั้นแล้วแต่น้องเลย ถ้าบอกให้พี่อยู่พี่ก็จะอยู่
ถ้าไม่อยากให้พี่อยู่ พี่ก็จะไป..." ตอกย้ำให้เรารู้สึกผิดไปอีก พอเขาเริ่มหายไป ไม่ทักมา ไม่ตอบเฟส ใจเรากลับคิดถึง อยากคุย ใจหาย อยากร้องไห้ (นี่กุเป็นเชี้_ยไรวะ) มันเป็นความรุ้สึกที่ปลื้มมาก่อน ซึ่งจะรู้กันดีว่าระหว่างชอบกับรักมันต่างกัน จนแยกไม่ออกละ แต่ที่แน่ๆมันมีหลายเหตุผลมากที่ทำให้เรารู้ว่า "ไม่ได้รักเขา แต่ก็ไม่อยากให้เขาหายไปไหน"เพราะเขาเป็นคนเดียวที่เราคุยอยู่ทุกวันอ่ะ มันเป็นอะไรที่เห็นแก่ตัวมากนะ แต่ขอเวลาหน่อย เราสับสนจริงๆ 😞