เราขอตอบเจาะจง เฉพาะส่วนที่คุณถาม ประโยคนี้นะคะ

"เราต้องคิดบวกไปทางไหนดี เราถึงจะหยุดคิดแบบนั้นได้"

_คุณกำลังกังวลไปถึงอนาคตยาวมากเลยค่ะ  เช่น  น้องจะส่งลูกคุณเรียนไหม ?
เรื่องนี้ถึงคิดไป ก็ไม่มีคำตอบ คิดไปก็ทุกข์ เป็นลบแก่จิตใจเปล่าๆ

_สองขอเงินปู่และแม่เพิ่ม ไม่ได้ขอคุณเพิ่ม หากแม่กับปู่ยินยอมที่จะให้ด้วยความเต็มใจ
เพราะสองไปช่วยงานปู่และแม่ ตรงนี้คุณก็อย่าเก็บมาคิดเลยค่ะ  
คุณจะไม่มีวันรู้เหตุผลที่แท้จริงเลยว่าทำไมแม่และปู่เต็มใจให้สอง  ตราบใดที่คุณมองสองแบบที่เขียนมานี้

_สองไม่โทรหาคุณ เพราะอึดอัดค่ะ เธอรู้ว่าคุณรักหนึ่งมากกว่า
ลองนึกในทางกลับกัน คุณคงไม่อยากคุยกับคนที่อคติกับคุณ มองคุณผิดไปทุกเรื่องใช่ไหมคะ
พอคุณเข้าใจสองมากขึ้น คุณจะรู้ว่าทำไมเธอถึงทำแบบนั้น  คุณจะเริ่มมองในแง่บวกได้ค่ะ

_คุณบังคับให้น้องรักหรือ เป็นห่วงพ่อไม่ได้หรอกค่ะ ความสนิทกับพ่อของน้อง ไม่เท่ากับที่คุณมีให้พ่อ
การดูแลพ่อ เป็นส่วนที่คุณ"เต็มใจทำ" ส่วนใครที่ไม่เต็มใจทำ คุณก็ไม่มีสิทธิ์ไปบังคับเขานะคะ
เพราะหากเขาไม่ทำ คุณก็ทุกข์  หากเขาทำตามที่คุณบังคับ เขาก็ทุกข์

ที่เรายกตัวอย่างมาข้างต้น คือกรณีที่คุณอยากเปลี่ยนความคิดตัวเอง ...

แต่หากคุณอยากเปลี่ยนพฤติกรรมด้วย เลิกส่งสองเรียน คุณก็ทำได้นะคะ  เงินของคุณสิทธิ์ของคุณค่ะ
เราว่าแม่กับปู่ และสองก็ต้องมีทางไปค่ะ อาจทั้งกู้ และ หางานพิเศษ / ประหยัดค่าใช้จ่ายมากขึ้น
แต่หาก สองไม่มีหนทางอื่น จำเป็นต้องพึ่งพาคุณในส่วนนี้ คุณก็มีอำนาจต่อรองแล้วล่ะค่ะ
ตั้งกฏขึ้นมาเลย ว่าเธอต้องทำ หรือ ไม่ทำอะไรบ้าง จึงจะมีสิทธิ์รับเงินช่วยเหลือจากคุณ  

หากกลัวสองไม่ตอบแทน ก็ให้เซ็นสัญญากู้ไว้นะคะ

เท่าที่ฟังคุณเล่ามา ดูเหมือนปัญหาจริงๆ จะอยู่ที่ความคิดมาก วิตกกังวลของคุณมากกว่า
ขอให้คุณลองตรองดูดีๆ คิดในแง่ใจเขาใจเราให้มาก  (เช่น คุณอยากมีพี่สาวแบบไหน)
แล้วหมั่นตัดความวิตกเหล่านี้ออกไป คุณจะเห็นทางออกง่ายๆเลยล่ะค่ะ

เพียงปรับเปลี่ยนความคิดสักหน่อย คุณจะมีความสุขขึ้นเยอะค่ะ