คือเรามีคบกับแฟนแล้วย้ายมาอยู่บ้านแฟน มีลูกด้วยกัน1คน พ่อแม่ขอเอาไปเลี้ยงเพราะรับสภาพที่บ้านแฟนไม่ไหว แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นค่ะ ประเด็นคือย้ายมาที่บ้านแฟนคนอยู่เยอะมาก (บ้านเป็นทาวเฮาส์2ชั้น 2ห้องนอน1ห้องน้ำ) ประชากรที่บ้านแฟนมี 1.แฟน 2.พ่อ3.พี่4.น้อง5.พี่สะใภ้6.ญาติไม่แท้7.หลาน8.เพื่อนที่มาพักพิงดั่งเช่นสถานสงเคราะห์
ห้องนอนใหญ่ของพี่เขย ห้องนอนเล็กคือแฟนเรา พ่อเขาไม่ค่อยนอนบ้าน จากนั้นพอกลับมาก็ต่อเติมห้องนอนอีกห้องซึ่งต้องใช้ประตูเข้า-ออกเดียวกัน บางทีเราก็ไม่สะดวก
เอาล่ะมาถึงการเป็นอยู่ของที่บ้าน ทุกคนในบ้านจะไม่อยู่รวมกัน ต่างคนต่างอยู่ต่างกินต่างใช้ ไม่กินข้าวร่วมกัน แทบจะไม่คุยกัน และภาระจึงตกมาอยู่ที่เรา เราทำทุกอย่างในส่วนรวมและส่วนของพ่อแฟนเก็บกวาดซักผ้าทุกอย่าง เราก็ทำด้วยความเต็มใจ แต่ของส่วนรวมเราไม่ค่อยอยากจะทำเพราะมันเป็นส่วนใครส่วนมัน เพราะข้างล่างญาติเขาก็นอนเป็นพื้นที่ของเรา เราควรจะทำแค่ล้างห้องน้ำและในครัวน่าจะดีกว่า และมาถึงเรื่องเงิน ตั้งแต่เราท้องจนคลอดจนลูกเรียน ฝั่งบ้านแฟนไม่เคยช่วยค่าใช้จ่ายหรือแม้แต่เลี้ยงข้าว จะอยู่เหมือนตัวใครตัวมัน แต่ที่เราทนเพราะแฟนเราดี ดีมากจนโดนคนอื่นเอาเปรียบโดยเฉพาะพ่อของเขา แฟนเราเลิกใช้เงินพ่อแม่มานาน แต่ต้องมารับผิดชอบค่าไฟทั้งบ้านคนเดียว เดือนละประมาน5,000++ แอร์3ตัว เพราะขอใครให้ช่วยค่าไฟก็พูดกันแต่ว่าไม่มี(ไม่รู้เป็นมานานรึยังแบบนี้) พอบางทีแฟนหาเงินค่าไฟไม่ทันอยากจะดัดนิสัยด้วยการปล่อยให้ไฟตัด พ่อเขาก็ไม่ยอมแบบหัวชนฝาเพราะกลัวว่าหลาน ลูกพี่อีกคนจะร้อน และกดดันให้แฟนหาเงินมาจ่ายภายในกำหนด แต่ลูกอีกคนเขาไม่เคยขอโอ๋มากๆทั้งที่ฐานะดีกว่าแฟน พอรถเสียหรือเป็นอะไรก็มาเอาแต่เงินแฟนเราแค่คนเดียว แฟนเราทำงานได้เงินวันละ500 ส่วนเราธุรกิจส่วนตัว แต่เราจะไม่ยุ่งเรื่องพวกนี้ไม่จ่ายเพราะแม่เราเคยบอกใว้ว่า ลูกก็เอามาเลี้ยงเองค่าเทอมค่าใช้จ่ายเราจ่ายเอง งานบ้านค่าน้ำก็จ่ายให้ ยังต้องมาจ่ายค่าไฟด้วยอีกหรอ เราเห็นแก่ตัวไปมั้ยคะ จนบางทีเริ่มอคติเพราะสงสารแฟน เขาเป็นคนรักครอบครัวมาก ยอมได้ทุกอย่างเลยแหละ และแฟนเราเป็นคนไม่พูดไม่เถียงเงียบๆมีอะไรจะเก็บใว้ ดังนั้นจะให้เขาย้ายไปที่อื่นคงไม่ได้แน่ๆ แต่ถ้าให้เรากลับไปอยู่บ้านตัวเองก็คงไม่ได้เหมือนกัน
นี่คือภาพรวมๆในครอบครัว เดี๋ยวมีต่อเรื่องที่หน้าปวดหัวมากกว่านี้