สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเรา เราคิดอยู่นานว่าจะตั้งดีไหม สุดท้ายเราก็ตัดสินใจตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา เข้าเรื่องเลยนะคะ
เรารู้สึกว่าเราเป็นตัวตลกในสายตาคนอื่นทั้งๆ ที่บางอย่างเราไม่ได้ตลกด้วยเลย เราไม่ใช่คนจริงจังอะไร ค่อนข้างชิลๆ ตลกบ้างไม่ตลกบ้าง ไม่ชอบสู้รบปรบมืออะไรกับใคร เราจึงยอมคนง่ายมากกก ใครจะทำอะไรก็ทำ เพราะการที่เราเป็นคนแบบนี้ทำให้เราเหมือนถูกรังแกหรือเปล่าคะ เราไม่รู้จะใช้คำนี้ดีไหม แต่เราไม่เคยต่อสู้อะไรจนเหมือนโดนรังแก เพื่อนในมหาลัยของเราจะอายุน้อยกว่าเราเพราะเราซิ่วค่ะ ซึ่งทุกคนรู้ แต่เราไม่ได้ซีเรียสอะไร ก็เป็นเพื่อนกันปกติเหมือนอายุเท่ากัน แต่สิ่งที่เราเจอ กับเพื่อนที่อายุเท่ากันที่คบกันตั้งแต่มัธยมหรือกับเพื่อนในมหาลัยเก่าไม่เคยมีใครทำแบบนี้กับเราจนมาตอนนี้
เรื่องมันมาจากที่เรารู้จักกับเพื่อนคนที่หนึ่ง คนที่สอง คนที่สาม รู้จักแบบไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกัน แต่คุยกันได้ เกือบจะสนิท มีเคยไปเที่ยวพวกสถานบันเทิงด้วยกันประมาณนี้อ่ะค่ะ แต่เพื่อนคนที่หนึ่งกับเราอยู่กลุ่มเดียวเดียวกัน
สมมุติเพื่อนคนที่หนึ่งเป็น A
คนที่สอง B
เรากับ A ค่อนข้างสนิทกัน ปรึกษากันเกือบทุกเรื่อง แล้วก็รู้จักกับ B ซึ่งอยู่อีกกลุ่ม เรื่องที่ทำให้เราดูเป็นตัวตลกจริงๆ มีหลายเรื่องมากๆ ค่ะ บางเรื่องเราก็โอเคก็ตลก แต่บางเรื่องเราก็รู้สึกไม่ตลก แบบเหมือนกันรู้สึกว่าพวกเขาจะเล่นกับเราเกินเลยไปหน่อย
มีวันนีงเรา A B เรียนคลาสเดียวกัน แล้ว B ก็ถ่ายรูปเราตอนเผลอๆ แบบหน้าจะน่าเกลียดๆ หน่อย ลงไอจีสตอรี่ หนึ่งรูป เราก็โอเคไม่อะไร ตลกๆ สักพักรูปที่สองมา เราก็ยังเฉยๆ A กับ B ก็นั่งขำกัน เราก็เลยแกล้งบ้างถ่าย B คนบ้างแต่ B รู้ตัวเลยไม่เผลอ รูปเลยออกมาดี เราก็หยุด ไม่ตอบโต้อะไร จนมีรูปที่ 3 ออกมาอีก เราก็พูดติดตลกประมาณว่าเพื่อนเล่นหรอ รูปที่ 4 ก็มา เราก็เริ่มไม่ตลกแล้ว ในห้อง B จะนั่งข้างหลังเรา เราเลยหันกลับไปนั่งที่เราและไม่หันกลับไปคุยกับ B อีก เรานึกว่า B จะหยุด แต่ไม่เลยค่ะ รูปที่ 5 ก็โผล่มาอีกรูป เราก็ไม่คุยกับ B เลยค่ะ แต่ไม่เชิงโกรธ แค่อยากให้รู้ว่าเออเราไม่ตลกด้วยละนะ
และต่อมาเราไปเที่ยวกัน ก็ถ่ายรูปเล่นกันเนี่ยแหละค่ะ แต่เราตั้งตัวไม่ทันจึงมีรูปเผลอๆ เยอะ B ก็ลงเฟซบุ๊คเลยค่ะครั้งนี้ เป็นรูปที่ A กับ B ถ่ายกันแต่มีเราติดอยู่ วันนั้นเราใส่ชุดที่ไม่ถึงกับรัดมาก คือเรามีพุงค่ะ ปกติเราจะเดินหลังตรงก็เหมือนแขม่วพุงไปด้วย55555 แต่รูปนี้เราทำอะไรไม่แน่ใจ แต่พุงออกค่ะ ซึ่งเราไม่รู้ว่าเพื่อนถ่าย แล้ว B ก็ลงรูปนั้นค่ะ แล้วใช้แคปชั่นที่เน้นมาที่หน้าท้องเรา ซึ่งเราไม่โอเคอย่างมาก ไม่โอเคยิ่งกว่ารูปที่ลงในสตอรี่อีกค่ะ ซึ่งเราขอร้องให้ลบแต่ B ไม่ลงค่ะ และ A ก็เห็นดีเห็นงามด้วยมี่จะไม่ให้ลบ และ B ก็แท็กเพื่อนอีกคนที่ก็สนิทกันค่ะ แต่คนละกลุ่มมาดูที่หน้าท้องเรา แล้วก็หัวเราะชอบใจกันอย่างสนุก ซึ่งเราไม่ตลกด้วยเลย เราเลยโกรธ B มาก และเราก็ไม่คุยกับ B แล้วเราก็นั่งเล่นโทรศัพท์ไปไม่สนใจใคร B ก็รู้ว่าเราโกรธมาก ส่งข้อความมา แต่รูปในเฟซบุ๊คไม่ลบนะคะ เราก็ไม่สนใจ จน A มาบอกว่าโกรธจริงหรือเล่น B เริ่มไม่สนุกละนะ เราก็บอกหลายครั้งละนะที่ B ทำกับเราแบบนี้ ขอบเขตไม่มีเลย จริงๆ เราก็อยู่ตัวคนเดียวนั่งฟังเพลงไป จนเวลาผ่านไปชั่วโมงนึงได้มั้งคะ เราพยายามคิดในแง่ดีว่าเออมันก็ดูไม่อะไร แต่จริงๆ แล้วแ-ม่-ง-โ-ค-ต-ร-แย่ค่ะ เราแย่ไปหมดค่ะ ความรู้สีกเรา down มาก แต่วันนั้นเราไปสถานบันเทิงกัน เราไม่อยากรู้สึก down เราก็เลยตัดสินใจคุยกับ B บอกกับ B ครั้งหน้าถ้าทำอีกเราจะโกรธมากกว่านี้ แต่รัปก็ไม่ลบนะคะ เราหยิบโทรศัพท์ B มาเพื่อลบ แต่ B กับ A ก็มาห้ามไว้ ซึ่งจะเราโกรธขนาดนี้ไม่สำนึกเลยหรอ? อันนี้คือที่เกิดล่าสุดเลยค่ะ แต่หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้เป็นตัวตลกใครเพราะเราเลือกที่จะมาฝึกงานในที่ที่ไม่มีคนรู้จักฝึกอยู่ด้วย แต่หลังจากเราฝึกงานเสร็จกลับไปเจอคนรู้จักเราจะเป็นตัวตลกอีกไหมก็ต้องรอดูค่ะ
คือเราแบบรู้สึก down มากค่ะเวลาที่เราต้องเป็นตัวตลกในตอนที่เราไม่ตลก อีกเหตุการณ์นึงคือ เวลาที่เรา A B C อยู่ด้วยกัน เราจะต้องเป็นตัวตลกทันที บางเรื่องก็พูดให้เรารู้สึกแย่ เราตอบโต้กลับก็สู้คนอีกสามคนไม่ได้ จนเราต้องยอมแพ้ตลอด จริงๆ คือมีเยอะกว่านี้มากกกกก ที่เรามาแค่น้ำจิ้มเองค่ะ เราพยายามไม่เก็บมาคิดอะไร เราพยายามคิดว่าเป็นเพราะความต่างด้านอายุ แต่แบบบางทีเราก็คิด ทำไมเราสู้ใครไม่ได้เลย ทำไมเราต้องเป็นผู้แพ้ตลอด
เราเคยรู้สึกแย่ รู้สึก down ถึงขนาดไม่อยากเจอใครเลย นอกจากพ่อแม่หรือเพื่อนๆ ตอนมัธยมเพราะคนเหล่านี้ไม่เคยทำให้เราเป็นตัวตลกเลย รวมถึงเราเลือกสถานที่ฝึกงานที่ไม่มีคนจากมหาลัยเดียวกันมาฝึก เราอยากเจอสังคมใหม่ๆ อย่างน้อยเราก็ไม่ต้องเป็นตัวตลก 5-6 เดือน ซึ่งเรารู้สึกดีมากๆ เลยค่ะ แต่พอฝึกงานเสร็จเราต้องกลับมหาลัย ถ้าเราต้อฃเป็นตัวตลกอีกเราต้องทำยังไงหรอคะแล้วเคยมีใครเป็นตัวตลกในสายตาคนอื่นโดยที่เราไม่ตลกด้วยไหมคะ
ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะคะ
เคยรู้สึกว่าตัวเองเป็นตัวตลกในสายตาคนอื่นไหมคะ?
เรารู้สึกว่าเราเป็นตัวตลกในสายตาคนอื่นทั้งๆ ที่บางอย่างเราไม่ได้ตลกด้วยเลย เราไม่ใช่คนจริงจังอะไร ค่อนข้างชิลๆ ตลกบ้างไม่ตลกบ้าง ไม่ชอบสู้รบปรบมืออะไรกับใคร เราจึงยอมคนง่ายมากกก ใครจะทำอะไรก็ทำ เพราะการที่เราเป็นคนแบบนี้ทำให้เราเหมือนถูกรังแกหรือเปล่าคะ เราไม่รู้จะใช้คำนี้ดีไหม แต่เราไม่เคยต่อสู้อะไรจนเหมือนโดนรังแก เพื่อนในมหาลัยของเราจะอายุน้อยกว่าเราเพราะเราซิ่วค่ะ ซึ่งทุกคนรู้ แต่เราไม่ได้ซีเรียสอะไร ก็เป็นเพื่อนกันปกติเหมือนอายุเท่ากัน แต่สิ่งที่เราเจอ กับเพื่อนที่อายุเท่ากันที่คบกันตั้งแต่มัธยมหรือกับเพื่อนในมหาลัยเก่าไม่เคยมีใครทำแบบนี้กับเราจนมาตอนนี้
เรื่องมันมาจากที่เรารู้จักกับเพื่อนคนที่หนึ่ง คนที่สอง คนที่สาม รู้จักแบบไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกัน แต่คุยกันได้ เกือบจะสนิท มีเคยไปเที่ยวพวกสถานบันเทิงด้วยกันประมาณนี้อ่ะค่ะ แต่เพื่อนคนที่หนึ่งกับเราอยู่กลุ่มเดียวเดียวกัน
สมมุติเพื่อนคนที่หนึ่งเป็น A
คนที่สอง B
เรากับ A ค่อนข้างสนิทกัน ปรึกษากันเกือบทุกเรื่อง แล้วก็รู้จักกับ B ซึ่งอยู่อีกกลุ่ม เรื่องที่ทำให้เราดูเป็นตัวตลกจริงๆ มีหลายเรื่องมากๆ ค่ะ บางเรื่องเราก็โอเคก็ตลก แต่บางเรื่องเราก็รู้สึกไม่ตลก แบบเหมือนกันรู้สึกว่าพวกเขาจะเล่นกับเราเกินเลยไปหน่อย
มีวันนีงเรา A B เรียนคลาสเดียวกัน แล้ว B ก็ถ่ายรูปเราตอนเผลอๆ แบบหน้าจะน่าเกลียดๆ หน่อย ลงไอจีสตอรี่ หนึ่งรูป เราก็โอเคไม่อะไร ตลกๆ สักพักรูปที่สองมา เราก็ยังเฉยๆ A กับ B ก็นั่งขำกัน เราก็เลยแกล้งบ้างถ่าย B คนบ้างแต่ B รู้ตัวเลยไม่เผลอ รูปเลยออกมาดี เราก็หยุด ไม่ตอบโต้อะไร จนมีรูปที่ 3 ออกมาอีก เราก็พูดติดตลกประมาณว่าเพื่อนเล่นหรอ รูปที่ 4 ก็มา เราก็เริ่มไม่ตลกแล้ว ในห้อง B จะนั่งข้างหลังเรา เราเลยหันกลับไปนั่งที่เราและไม่หันกลับไปคุยกับ B อีก เรานึกว่า B จะหยุด แต่ไม่เลยค่ะ รูปที่ 5 ก็โผล่มาอีกรูป เราก็ไม่คุยกับ B เลยค่ะ แต่ไม่เชิงโกรธ แค่อยากให้รู้ว่าเออเราไม่ตลกด้วยละนะ
และต่อมาเราไปเที่ยวกัน ก็ถ่ายรูปเล่นกันเนี่ยแหละค่ะ แต่เราตั้งตัวไม่ทันจึงมีรูปเผลอๆ เยอะ B ก็ลงเฟซบุ๊คเลยค่ะครั้งนี้ เป็นรูปที่ A กับ B ถ่ายกันแต่มีเราติดอยู่ วันนั้นเราใส่ชุดที่ไม่ถึงกับรัดมาก คือเรามีพุงค่ะ ปกติเราจะเดินหลังตรงก็เหมือนแขม่วพุงไปด้วย55555 แต่รูปนี้เราทำอะไรไม่แน่ใจ แต่พุงออกค่ะ ซึ่งเราไม่รู้ว่าเพื่อนถ่าย แล้ว B ก็ลงรูปนั้นค่ะ แล้วใช้แคปชั่นที่เน้นมาที่หน้าท้องเรา ซึ่งเราไม่โอเคอย่างมาก ไม่โอเคยิ่งกว่ารูปที่ลงในสตอรี่อีกค่ะ ซึ่งเราขอร้องให้ลบแต่ B ไม่ลงค่ะ และ A ก็เห็นดีเห็นงามด้วยมี่จะไม่ให้ลบ และ B ก็แท็กเพื่อนอีกคนที่ก็สนิทกันค่ะ แต่คนละกลุ่มมาดูที่หน้าท้องเรา แล้วก็หัวเราะชอบใจกันอย่างสนุก ซึ่งเราไม่ตลกด้วยเลย เราเลยโกรธ B มาก และเราก็ไม่คุยกับ B แล้วเราก็นั่งเล่นโทรศัพท์ไปไม่สนใจใคร B ก็รู้ว่าเราโกรธมาก ส่งข้อความมา แต่รูปในเฟซบุ๊คไม่ลบนะคะ เราก็ไม่สนใจ จน A มาบอกว่าโกรธจริงหรือเล่น B เริ่มไม่สนุกละนะ เราก็บอกหลายครั้งละนะที่ B ทำกับเราแบบนี้ ขอบเขตไม่มีเลย จริงๆ เราก็อยู่ตัวคนเดียวนั่งฟังเพลงไป จนเวลาผ่านไปชั่วโมงนึงได้มั้งคะ เราพยายามคิดในแง่ดีว่าเออมันก็ดูไม่อะไร แต่จริงๆ แล้วแ-ม่-ง-โ-ค-ต-ร-แย่ค่ะ เราแย่ไปหมดค่ะ ความรู้สีกเรา down มาก แต่วันนั้นเราไปสถานบันเทิงกัน เราไม่อยากรู้สึก down เราก็เลยตัดสินใจคุยกับ B บอกกับ B ครั้งหน้าถ้าทำอีกเราจะโกรธมากกว่านี้ แต่รัปก็ไม่ลบนะคะ เราหยิบโทรศัพท์ B มาเพื่อลบ แต่ B กับ A ก็มาห้ามไว้ ซึ่งจะเราโกรธขนาดนี้ไม่สำนึกเลยหรอ? อันนี้คือที่เกิดล่าสุดเลยค่ะ แต่หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้เป็นตัวตลกใครเพราะเราเลือกที่จะมาฝึกงานในที่ที่ไม่มีคนรู้จักฝึกอยู่ด้วย แต่หลังจากเราฝึกงานเสร็จกลับไปเจอคนรู้จักเราจะเป็นตัวตลกอีกไหมก็ต้องรอดูค่ะ
คือเราแบบรู้สึก down มากค่ะเวลาที่เราต้องเป็นตัวตลกในตอนที่เราไม่ตลก อีกเหตุการณ์นึงคือ เวลาที่เรา A B C อยู่ด้วยกัน เราจะต้องเป็นตัวตลกทันที บางเรื่องก็พูดให้เรารู้สึกแย่ เราตอบโต้กลับก็สู้คนอีกสามคนไม่ได้ จนเราต้องยอมแพ้ตลอด จริงๆ คือมีเยอะกว่านี้มากกกกก ที่เรามาแค่น้ำจิ้มเองค่ะ เราพยายามไม่เก็บมาคิดอะไร เราพยายามคิดว่าเป็นเพราะความต่างด้านอายุ แต่แบบบางทีเราก็คิด ทำไมเราสู้ใครไม่ได้เลย ทำไมเราต้องเป็นผู้แพ้ตลอด
เราเคยรู้สึกแย่ รู้สึก down ถึงขนาดไม่อยากเจอใครเลย นอกจากพ่อแม่หรือเพื่อนๆ ตอนมัธยมเพราะคนเหล่านี้ไม่เคยทำให้เราเป็นตัวตลกเลย รวมถึงเราเลือกสถานที่ฝึกงานที่ไม่มีคนจากมหาลัยเดียวกันมาฝึก เราอยากเจอสังคมใหม่ๆ อย่างน้อยเราก็ไม่ต้องเป็นตัวตลก 5-6 เดือน ซึ่งเรารู้สึกดีมากๆ เลยค่ะ แต่พอฝึกงานเสร็จเราต้องกลับมหาลัย ถ้าเราต้อฃเป็นตัวตลกอีกเราต้องทำยังไงหรอคะแล้วเคยมีใครเป็นตัวตลกในสายตาคนอื่นโดยที่เราไม่ตลกด้วยไหมคะ
ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะคะ