เมืองมัณฑ์...

ความยำเกรง ให้เกียรติอย่างสมศักดิ์ในฐานะราชธิดาของเจ้าหลวงแห่งเชียงเงิน ประเทศราชที่ยอมร่วมสวามิภักดิ์นั้น...ไม่ได้รับตั้งแต่เหยียบย่างเข้าอาณาจักรนี้แล้ว...เกียรติภูมิของบ้านเกิดที่ถูกเหยียบย่ำจนขบขัน ศักดิ์ศรีของตัวเองที่ถูกกดต่ำจนแทบจมดิน ในเมื่อตำแหน่งที่เจ้าพ่อคาดหมายว่าจะได้มาอย่างไม่ต้องลงทุนลงแรงกลับตาลปัตร มิ่งหล้าคิดสะระตะอย่างรอบคอบ...การจะกำชัยชนะให้เชียงเงินและตัวเอง..มีวิธีเดียวเท่านั้น...ให้กำเนิดพระหน่อเนื้อใต้คันเศวตฉัตรเมืองมัณฑ์!


ทางที่กรุยไว้อย่างยากลำบาก หากความห้าวหาญเกินหญิงและผลประโยชน์ที่จะมีร่วมกัน ก็ทำให้มีคนทำงานยินยอมเสี่ยงช่วยเหลือ ...ต่อให้ก่อนหน้านี้..จะมีสักกี่คนที่ดิ้นรนในตำแหน่งนี้เหมือนกัน...แต่เจ้าตัวยังเชื่อมั่นว่า...เมื่อความสาวบริสุทธิ์และความงามดุจกุหลาบแห่งเชียงเงิน...ต้องทำให้องค์กษัตริย์ที่เกรงกลัวต่อพระราชอำนาจของราชินีแห่งแคว้นยอมสยบศิโรราบต่อแรงพิศวาสตัณหานี้ได้...มิ่งหล้าคิดไม่ผิด กุหลาบแรกแย้มแห่งเชียงเงินดอกนี้...จะต้องเป็นหนามแหลมยอกอกเจ้านางปัทมสุดาไปอีกนาน  


แรงขับที่ถูกดึงดูดเข้าหา...ถูกปลดเปลื้องเสื้อผ้าอย่างเร็วรี่ให้ทันเวลา... ความผุดผ่องถูกทำให้มัวมองอย่างไร้ซึ่งสิเน่หาหรือแรงพิศวาสราคะที่เจ้าตัวรู้อยู่แก่ใจ..สิ่งมีค่าสูงสุดของลูกผู้หญิงที่เสียไปในวันนี้ แลกกับความพึงพอใจของเบี้ยตัวใหญ่ในกระดาน...ต้องยอมแลก... ปิ่นทองปักผมที่กำแน่นคล้ายจะถ่ายทอดความเจ็บปวดทั้งหมด...จนเสร็จกิจ...แววตาเย็นชาไร้ซึ่งความสุขสมที่สมควรมี  บ่งบอกชัดเจนว่าเจ้าตัวมิได้ยินดียินร้ายกับงานที่เพิ่งถวายไปสักนิด ของกำนัลตอบแทนมีค่าที่เจ้าตัวมิได้คิดแยแส เป็นเพียงแค่หลักฐานที่ตอกย้ำชัยชนะที่มาจากความไม่ขลาดและไม่เขลาของเจ้าตัวเท่านั้น  รออย่างอดทนมิ่งหล้า...เพียงสองสามราตรีที่ขอให้หมอหลวงช่วยโป้ปดมดเท็จให้กำลังจะมาถึง หากสิ่งที่หวัง..เป็นไปดังหวัง..หากพระรัชทายาทมาจุติอย่างที่คาดหมาย เพียงเท่านี้งานที่ลงแรงไปทั้งหมด ก็จะลุล่วง


ปิ่นทองปักผม หลักฐานที่เผลอทิ้งไว้ที่เรือนรับรองอย่างไม่ได้ตั้งใจ เกือบจะเป็นสิ่งที่มัดตัวเข้าให้...หากใจที่เด็ดเดี่ยวเผชิญหน้าอย่างตาต่อตา ฟันต่อฟัน ต่อความร้ายกาจขององค์ราชินี  ข้อโต้แย้งที่คิดขึ้นอย่างปัจจุบันทันด่วน ไม่ยอมจำนนต่อหลักฐาน..มิ่งหล้าลอยหน้าลอยตา ตีหน้าซื่อ ท้าทายไม่ยอมให้ถูกต้อนจนมุมง่ายๆ ความเจ็บของใบหน้าสวยที่ถูกลงโทษ โทษฐานลักกินขโมยกิน ..ไม่เท่าไหร่หรอก...เพียงไม่สู้กลับและยอมถูกกระทำตอนนี้...ใช่ว่าจะยอมลงให้...เปล่าเลย มิ่งหล้าไม่ได้กลัว...ดีซะอีกจะได้รู้จะแจ้งกันไปเลยว่า...ณ ขณะที่เจ้านางปัทมสุดากำลังมัวเมากับระบำรำฟ้อนยามค่ำคืน...ใคร...ได้อะไรตอบแทน


ฟองจันทร์ ข้าบริวารคนสนิทเหมือนเป็นเพื่อนคู่คิดที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวตอนนี้ อดไม่ได้ที่จะคอยทัดทาน...งานที่เจ้ามิ่งหล้าทำเสี่ยงนัก...คำมั่นสัญญาที่เคยให้ไว้กับนายเหนือหัวและเพื่อนรักตั้งแต่วัยเยาว์อย่างเจ้าแม้นเมือง...ว่าจะดูแลเยี่ยงชีวิต...ทำให้ฟองจันทร์ต้องคิดอ่านอะไรให้รอบรอบยิ่งกว่าเดิม สัญชาตญาณของบุตรสาวคนเดียวของครูดาบแห่งราชสำนักเชียงเงินเริ่มมีสัญญาณเตือนมาถี่ขึ้นเรื่อยๆ

งานใหญ่ที่นายสาวทะเยอทะยานทำอยู่ตอนนี้ไม่ปลอดภัยเลย...จะกรมวังหรือหมอหลวงที่ดูจะเอนเอียงเข้าข้าง...ก็ยังไว้ใจมากไม่ค่อยได้  ยิ่งความแคลงใจของเจ้านางปัทมาสุดาที่เพิ่งรับรู้จากปากเจ้ามิ่งหล้ายิ่งอันตรายนัก ในเมื่อตักเตือนแล้วนายไม่ค่อยจะยอมฟัง ฟองจันทร์ฉลาดพอที่จะใช้คำพูดตะล่อมให้มิ่งหล้ารอ..การดื้อดึงแพร่งพรายความลับที่องค์ราชิมิได้ทรงพระครรภ์เห็นที่จะยังเร็วเกินไป...งานใหญ่ที่ทำยังต้องเก็บเบี้ยเล็กเบี้ยน้อยไว้ใช้งานอีกมาก อย่าเพิ่งกระโตกกระตากให้โดนเพ่งเล็งกันหมดเลย  เห็นทีจะดีที่สุด...


รูปถ่ายจากราชสำนักเมืองมัณฑ์ ที่ถูกถ่ายด้วยกล้องที่เป็นวิวัฒนาการใหม่โดยช่างภาพชาวอังกฤษ หากภาพขององค์กษัตริย์และราชินีแห่งเมืองมัณฑ์ เคียงข้างอยู่ด้านหน้าด้วยเจ้ามิ่งหล้า ราชธิดาแห่งเชียงเงินถูกเผยแพร่ไปเมื่อใด...โลกคงรับรู้ถึงตำแหน่งความสำคัญที่มิ่งหล้าเขยิบเข้าใกล้ปลายทางไปอีกหนึ่งก้าว ความสำคัญที่ยิ่งกว่าการปั่นประสาทให้เจ้านางหลวงปัทมสุดาเหมือนโดนตบหน้า บวกกับแววตาที่ดูกระหยิ่มยิ้มย่องพออกพอใจ ที่เจ้ามิ่งหล้าลอบเผยให้เห็นยิ่งกว่าเย้ยหยันก็ไม่ปาน...แค้นนี้จะต้องทบต้นทบดอกให้สาสมเลยทีเดียว


หมากบนกระดานที่นายหมายจะกินรวบคงไม่ง่าย....ฟองจันทร์เลยได้แต่ทำหน้าที่อย่างที่ควรทำ...คือเตือนให้มาก มากจนเจ้ามิ่งหล้าจะต้องตระหนักถึงความอันตรายที่ดูจะใกล้เข้ามาทุกที ยิ่งองค์กษัตริย์ทรงแสดงออกว่าให้ความสำคัญมากเท่าไหร่ ภัยเงียบที่ซุกซ่อนอยู่อาจพุ่งมาหาอย่างไม่ทันตั้งตัวเร็วเท่านั้น ยิ่งโอกาสแรกที่คาดหวังหลุดลอยไปแล้ว...เลือดระดูที่ไม่ควรมา กลับมา.. ลูกที่คิดว่าจะใช้เป็นเครื่องคานอำนาจไม่มาเกิด ประตูยังไม่ได้ปิดตายเสียหน่อย หากจะลงเรือลำเดียวกันแล้ว...เสี่ยงด้วยกันทั้งนั้น  โอกาสครั้งหน้าคงต้องใจเย็น และรอคอยอย่างอดทนอย่างที่ท่านกรมวงกำชับหนักหนา

  
เพราะความลับที่เจ้านางปัทมสุดาปกปิดไว้...จึงต้องยินยอมต่อข้อเรียกร้องของพระสวามีอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ตัณหาของผู้ชายต้องได้รับการตอบสนอง หากนางบำเรอที่จะได้รับการคัดเลือกให้รับใช้องค์เหนือหัวต้องผ่านความเห็นชอบจากองค์ราชินีทั้งสิ้น ห้ามสวย..ห้ามเป็นที่ต้องตา..ห้ามเป็นที่ต้องใจ นี่คือ เหตุผลให้เจ้ามิ่งหล้าถูกหักหน้าอย่างที่เจ้าตัวก็คาดเดาได้ว่าจะไม่ถูกเลือกให้ทำหน้าที่นั้น


การสลับตัวผู้ถวายงานไม่ง่ายอย่างที่คิด คราวนี้กรมวังไม่มีอภิสิทธิ์ในการจัดการอะไรทั้งสิ้น มิ่งหล้าและฟองจันทร์จึงได้แต่ซุ่ม ดูลาดเลารอบตำหนักรับรองที่ลายล้อมไปด้วยทหารอารักขา หากมิ่งหล้าคงประเมินคู่แข่งต่ำไปนิด จนดูจะสะใจที่คิดว่าเจ้านางปัทมสุดาคงจะอกไหม้ไส้ขมที่พระสวามีจะได้รื่นรม หฤหรรษ์สนองตัณหา  หากสิ้นเสียงกรีดร้องอย่างคนถูกเชือดที่ดังออกมาจากตำหนักนั่นหลังที่องค์เหนือหัวเสด็จกลับหลังเสร็จกิจมากกว่า คือสัญญาณเตือนภัยที่ฟองจันทร์ต้องรีบเร่งให้ทั้งคู่หนีออกจากที่เกิดเหตุ เกิดอะไรขึ้นข้างใน..ต้องรู้ให้ได้...