เรามีแฟนอยุ่คนหนึ่ง เราคบกันมาก็10เดือนแล้ว
เราเคยทิ้งเขาไป2รอบ เพราะเรามีคนคุยใหม่ แต่เราก็กลับมาหาเขา เพราะเรารู้สึกว่า ไม่มีใครรักเราเท่าแฟนคนนี้แล้ว แต่ตอนนี้ความรู้สึกที่โดนมาคือ
เขาขอห่างกับเรา เราก็โอเครได้ ห่างก็ห่าง เพราะเขาบอกกับเราว่าเขาเหนื่อยมาก ท้อ มาก แต่เราก็ไม่ไปนะคะ เราค่อยบอกเขาเสมอว่า
มีเราอยู่ตรงนี้เสมอนะ มีอะไรก็บอกกัน ซึงเราเป้นคนที่เข้าใจเขาเสมอ อยู่ข้างเสมอ เข้าใจความรู้สึกเขาเสมอ เขามีไรไม่ค่อยบอกเรา จนกว่าเราจะมารู้เอง พอเราถามเขาก้บอกว่าเดี่ยวตัวคิดมาก เราก้บอกไปว่า แฟนกันอะมีอะไรก็บอกกันดิ เขาก็บอกว่าไม่เป้นไรเขาสบายดี แต่เราก็อดเป็นห่วงไม่ได้ แล้ว10เดือนที่คุยกันเขาก็ลบแชท ในความรู้สึกเราแบบเห้ย กว่าจะคบกันกว่าจะมาถึงทุกวันนี้ไม่เสียด้ายบ้างหรอ ข้อความแบบนั้นเราจะไม่ได้คุยอีกละนะ แล้วช่วงที่ห่างกัน เราห่างกับเขาแค่1วัน เราอดคิดถึงไม่ได้ ช่วงที่เราทะเลาะกันแล้วบอกห่างกัน ว่าถามจริง
เรา:ยังรักเราอยู่ไหม แฟน:ไม่รู้ดิ แค่ความพูกพันธ์มั้ง เรา: เงียบ..
มีหลายครั้งนะ ที่เราท้อ เราเหนื่อย เราเสียใจกับสิ่งที่เขากระทำกับเรา แต่เพราะอะไร เราถึงอยากอยู่กับเขา เรายอมเสียใจ เรายอมทุกอย่างเพื่อเขา แต่กลับกลายเขาไม่สนความรู้สึกเราเลย เราแอบร้องไห้ จนไม่มีน้ำตา ที่เรายอมทุกอย่าง เราแคร์เขา เรายอมเจ็บ เราทำไม่ให้เขาคิดมาก แต่เราก็ไม่ทิ้งเขาไปไหน ยอมที่จะอยู่ข้าง ยอมที่จะเจ็บ ยอมที่จะร้องไห้ ยอมที่จะเสียความรู้สึก ที่เราเป็นแบบนี้เพราะอะไรหรอคะ