เราเป็นทอมอยู้ชั้น ม. .....
เขาเป็น ครูนศ ผู้หญิง สอนวิชา .....
เรื่องมันมีอยุ่ความ ความสัมพันนี้เป็นเกิดได้ก็เพราะ เรามีเป็นที่เป็นเด็กรำ คนหนึ่งที่สนิทกับครูคนนี้ จนวันนี้ครูคนนี้ก็ได้เรียกเพื่อนเราไปช่วยทำงานที่ห้องระบบ เพื้อนของเราก็ได้เรียกเราไปด้วย จนมีงานอะไรเรากับเพื่อนเราก็ไปช่วย ว่าง่ายๆ เหมือนเราเป็น มือซ้ายกับมือขวา ของครูคนนั้น พอนานขึ้นนานขึ้น เราทั้งสองก็มีความรู้สึกดีๆต่อกัน จนวันหนึ่งเราทำอะไรไม่รู้(เราลืม)ประโยคนั้นที่เขาพูดว่า หึงนะ หัวใจเราแถบเต้นแรงผิดจังหวะ ความรู้สึกมันก็ไปไกลเกินกว่าจะถ้อยหลังแล้วเพียงเพราะคำๆเดียวที่เขาพูด จนทำให้เรากับเขาคุยกันมาตลอดจนทุกๆวันนี้ก็ยังคุยอยู่ (แต่อย่าลืมต่างคนต่างมีแฟนกันแล้ว) เรียกง่ายๆ เหมือนต่างคนต่างเป็น .... (รู้กันเองเนอะ) จนมาถึงวันนี้เราคิดว่า ความสัมพันเราทั้งสองนั้นมันไกลมาก เพราะเราไม่เคยคุยกับใครที่เป็นครูนศ และเขาก็ไม่เคยคุยกับเด็กอายุน้อยแบบเรา  
ตอนนี้เราอยากถามเพื่อนๆว่า เราควรจบความสัมพันนี้ไหม ต่างคนต่างอยู่ในสถานะภาพที่เรารักกันไม่ได้
(ปล ต่างคนต่างมีแฟน) ยอมรับว่า รัก ยอมรับว่า เจ็บ ตอนแฟนเขาโทรมา เราต้องหลบตลอดตอนแฟนเขาโทรมา เวลาเราคุยกับแฟนเราเวลาอยู่กับเขา เขาก็จะไม่พอใจเขาก็เหมือนจะโกรธเราอยู่
เราอยากจบความสัมพันนี้แล้ว ควรทำไงดีครับ
ใจหนึ่งก็รัก ใจหนึ่งก็เจ็บ ความสัมพันของเรากับเขาที่รักกันจริงๆไม่ได้