ตอนนี้ผมทําครบทั้ง 5 ข้อแล้วครับเมื่อก่อนยังติดที่ข้อแรกคือ ปาณาติปาตาเวรมณี ไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต แต่เมื่อก่อนเวลามียุงมากัดชอบใช้ไม้ตบยุงตีครับ พอไปอ่านเจอบทความที่ว่า จะสวดมนต์ นั่งสมาธิ แผ่เมตตาอย่างเดียวไม่ได้ ต้องรักษาศิล 5 ให้ครบด้วยถึงจะถูกต้องที่สุดอย่างแท้จริง เลยได้คิดครับ ว่าถึงเราจะทําความดี ทําบุญกุศลแต่ยังไม่เลิกฆ่าสัตว์ถึงจะเป็นแค่ยุงก็ตาม แต่ก็ยังเป็นสิ่งมีชีวิต เคยฟังท่านพุทธทาสภิกขุ พูดว่าถ้ายุงกัดแล้วไปตบมันนี่แสดงว่ายังมีตัวกุของกูอยู่ คือโกรธที่ยุงมากัด ทั้งๆที่ความจริงเราไม่ได้มีตัวตนอยู่จริงๆเป็นสิ่งที่สมมุติขิ้นมาของธาตุทั้ ง 4 ที่มารวมกันแล้วเราก็หลงยึดไปว่าตัวกูของกู พอได้คิดคราวนี้ผมไม่ตบยุงอีกเลยครับ ปรกติไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิตอยู่แล้ว มาติดเรื่องตบยุงอยู่เรื่องเดียวนี่ละครับ ผมละจากบาปข้อนี้ได้ ผมสบายใจขึ้นเยอะเลยครับ เพราะอีก 4 ข้อที่เหลือผมไม่ทําเลยครับ ตอนนี้ ทาน ศิล ภาวนา มาครบองค์ประชุมอย่างถูกต้องที่สุดอย่างแท้จริงเลยครับ จากที่เมื่อก่อนศิล 5 ข้อแรกยังทําไม่ได้ แต่มาแก้ไขตอนหลังจนทําได้ครับ

      เคยฟังพระท่านบอกแค่รักษาศิล 5 ให้ครบพอตายจากโลกนี้ไปแล้วก็จะได้ไปสวรรค์ แต่ผมว่าถ้ารักษาศิล 5 แล้วนี่ยังไม่ตายก็เหมือนได้ไปสวรรค์แล้วนะครับ เพราะเหมือนมีศิลมาคุ้มครองเราจากสิ่งไม่ดีต่างๆรอบตัวเหมือนเป็นเกราะป้องกันภัยต่างๆที่อยู่รอบตัวเราครับ บุญรักษา พระคุ้มครองครับ