ผมอยากมาระบายความรู้สึกตอนนี้มากๆเลยครับจะด่าหรือจะว่าผมก็ได้นะครับ ผมกลับมาง้อแฟนเก่าที่เลิกกันไป2ปีได้แล้วรู้นะครับว่าเขาหมดใจแล้วทุกวันนี้อยู่เหมื่อนของตายเลยครับแบบผมกลับมาก็ได้รับรู้เรื่องที่เธอไปเจอมาเธอยังลืมคนก่อนหน้าผมไม่ได้ เค้ารักมากๆ ทุกวันนี้พายายามนะครับทำดีทุกอย่าง อยู่ข้างๆเค้าตอนแรกๆเหมื่อนจะดีขึ้นนะครับตอนนี้กลับมาอยู่ในจุดเดิมแบบเริ่มต้นเหนื่อยมากๆ กว่าจะผ่านไปแต่ละวันทรมาณเหลือเกินรู้เลยว่าความดีมันซื้อใจกับคนที่หมดใจไม่ได้จริงๆ ทุกวันนี้ผมถามเค้าอยากให้ผมไปไหมผมจะไปเพราะอยู่ไปก็ไม่เห็นอะไรดีขึ้นเลยเธอได้แต่บอกไม่รู้ ไม่รู้อะไรสักอย่างให้ผมคิดเองผมเหนื่อยนะใจหนึ่งก็อยากเดินออกมา แต่อีกใจก็ไม่อยากปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวเพราะรู้ว่าเขาก็แย่ แต่อยู่ด้วยกันตอนเช้าก็จะเป็นอีกคน พอตอนดึกก็เป็นอีกคน คุยด้วยก็เหมื่อนรำคาญลองรับอารมณ์เขา ถามคำตอบคำ พอนิ่งพอหายก็โทรมาหาผมงงไปหมด ไม่รู้เลยจริงๆว่าเขาคิดอะไรอยู่เหมื่อนของตายไปวันๆทุกวันนี้ผมไม่มีความสุขเลยแต่ไม่อยากปล่อยเขาเลย ผมบอกอยากให้ไปก็บอกนะอยากอยู่คนเดียวก็บอกนะ ได้แต่โทษตัวเองวันที่เขารักผมอยู่ผมดันปล่อยเขาพอวันนี้เขาหมดใจเราอยากกลับไปผมรู้ว่าตอนจบเรื่องนี้มันเป็นแบบไหนนะครับ เหมื่อนนั่งรอปฏิหารว่าสักวันเขาคงกลับมารักได้เหมื่อนชดใช้กรรมเลยนะครับเศร้าใจมากๆไม่เห็นค่าผมเลยอยู่ด้วยกันก็รู้สึกได้เขาคิดถึงคนนั้น จริงอย่างที่เขาบอก ได้ตัวมา...แต่ไม่มีวันได้ใจ ชีวิตจริงผมยิ่งกว่าละคร