ย้อนมองกลับไปดีๆ...ว่าคุณมายืนจุดนี้ได้เพราะใคร
กับคนอื่นคุณช่วยได้มากมาย...(มันเหมือนเป็นการสร้างภาพเอาหน้า)
แต่กับคนที่เคยช่วยคุณมา..คนในครอบครัว คุณกลับถือเป็นภาระ
กินอิ่มนอนหลับหรือ...ในขณะที่คุณมีทุกอย่าง
แต่คนที่เคยช่วย..เคยพลักดันคุณมาถึงจุดนี้กำลังลำบาก
ทั้งที่ศักยาภาพ..คุณช่วยได้
ทำเป็นหน้าใหญ่ใจโต..แต่น้ำใจที่ตอบเเทนมีเท่าหอยมด ฤ ป่าว
ในขณะที่ฉันเป็นคนนอกที่ก้าวเข้ามา..บอกตรงๆ  สงสาร
และสังเวชในสิ่งที่...พวกคุณทำ
น้ำใจมีหยิบยื่นให้ไหม..ไม่ใช่ทวงบุญคุณอย่างที่คุณเข้าใจ