...กริ๊ง ๆๆๆๆๆ เสียโทรศัพท์ดังตอนตีหนึ่งกว่า...
พ่อ..ตอนนี้อยู่ รพ. พ่อมาหาหน่อย
เรียกพ่อมันไปจ่ายค่ารพ.  ค่ายกรถ สารพัดค่าฯลฯ
เพิ่งวันที่ 2 ทำงานทั้งคู่  - แต่ความรับผิดชอบสั้นกว่าหางอึ่ง
ไม่ช่วยเหลืออะไรแล้วยังมาเบียดบังอีก
Ps.เพิ่งยืมเงินมา 15,000.- เพื่อใช่หนี้..สุดท้ายมันก้อโฉบไปก่อน
"ทั้งที่พ่อ  ก้อยังเดือดร้อน - ต้องเดือดร้อนเงินเดือนกรูอีกคน"
คบเรื่อพ่วง  ก้อต้องเตรียมใจรับผิดชอบชีวิตพ่วงๆ
พ่อเด๋วเคลียร์ประกันจบ นู๋เคลียร์คืนให้ (สะใภ้เฮงซวยบอก)
สุดท้ายรถซ่อมเสร็จ..ออกจาก รพ. - เงียบ
เราต้องเป็นฝ่ายโทรตาม เพราะส่วนใหญ่เป็นเงินของเรา
มันบอกลูกพ่อๆ ก้อรับผิดชอบเองซิ  อ้าวพอเคลียร์ให้จบพูดจาแบบนี้เลย ฤ
เราย้อนถามไปคำนึง ลูกพ่อแล้วใช่ผัวเธอไหม๊ - เงียบ
"ซ่ำกันจนออกลูก-จะไม่รับผิดชอบผัวเลย ฤ" - อันนี้คิดในใจ
สุดท้ายบล๊อกเบอร์  มันทำยังกะไม่ต้องเจอหน้ากันอีก
1 ปีผ่านไป กรูไม่ได้อะไรคืนสักอย่าง  นอกจากมานั่งรับผิดชอบดอกเบี้ยกับเงินที่เอามา
สงสารก้อแต่พ่อมัน..ส์มีลูกเฮียๆ..แบบนี้