ขอระบายหน่อยค่ะ เพื่อนยืมเงินไป 3000 วันๆก็ชอบบ่นไม่มีตังกินข้าว นู่น นี่ นั่น เราก็ช่วยไป บอกว่าหักไป500 เลย นะ ถือว่าเสื้อผ้าที่เคยให้เรามา  เหลือ2500 ก็นัดแล้วนัดอีกๆๆๆ  จนไม่กล้านัดแต่ไม่พูดอะไรว่าจะคืนเมื่อไร เราทนไม่ไหวก็เลยถามไปว่า จะคืนเมื่อไร ไม่กี่วันเค้าก็หามาให้2000 บอกขอติดอีก500นะ แต่ไม่บอกว่าจะคืนเมื่อไร  นานวันเข้า ก็บอกว่าตังไม่มีนะ ไม่ได้ลืมแต่ไม่มีจิงๆ มีกินไปวันๆ เรา ก็ อืม แต่มาเสียความรู้สึกที่ว่า มีตังไปกินเหล้า กิน เบียร์ ไม่เท่าไร มีตังสั่งเสื้อผ้าทางไลฟ์สด 3-4ตัว ตัวละ300ขึ้น แต่หนี้500 ไม่มีปัญญาจ่าย ขอซื้อความสุขตัวเองไว้ก่อน หนี้ช่างมัน เค้าไม่ได้ทำงาน เลี้ยงลูกอยู่กับบ้าน สามีก็เงินเดือนชนเดือน แต่นางนี้เดือนนึงซื้อเสื้อผ้าเยอะ แต่ชอบโพสเฟสกินมาม่า อดมื้อ กิน มื้อ ดูสิคนเราสมัยนี้ บ่นไม่มีตัง แต่ซื้อเสื้อผ้าอะไรขนาดนั่น แถมหน้าด้าน หน้าทน ลอย หน้า ลอยตา
มี ไม่หนีและไม่จ่าย ความสุขตัวเองต้องมาก่อน ถ้าเอ่ยมาสักคำจะใช้หนี้เรานะ เราก็จะยกแล้ว แต่แค่อยากลองใจดู ว่าจะมีสำนึกมัย แต่ดูแล้วคงยาก คนแบบนี้ใครจะเป็นไรไม่สน ขอให้ตัวเองมีตังซื้อเสื้อผ้าก่อน  เหนื่อย ใจ กับ คน แบบ นี้ จริง ๆ เอาแต่ได้ ลูกหนี้ฟุ่มเฟือย