ชั้นกับสามีใช้ชีวิตร่วมกันมาประมาณ 10 ปีเต็ม มีลูกด้วยกัน 1 คน อายุ 5 ขวบแล้ว ถ้าดูโดยรวมแล้วสามีก็มีพฤติกรรมดีขึ้นกว่าแต่ก่อน จากกินเหล้า ติดเพื่อน กลับบ้านดึก อารมณ์รุนแรง เวลาทะเลาะกันชอบทำร้ายร่างกายและจิตใจ ตั้งแต่เอาลูกมาอยู่ด้วย ก็ไม่ค่อยกินเหล้า ไม่กลับบ้านดึก ไม่เที่ยวกับเพื่อน ส่วนเรื่องของอารมณ์ และชอบพูดไม่ไดี ชอบพูดจาข่มเหง ยังมีอยู่บ้าง ซึ่งเมื่อก่อนอยู่กันสองคน อะไรลืมได้เราก็ลืม อะไรเลี่ยงได้เราก็เลี่ยง แต่เมื่อมีลูกเล็กๆ มาอยู่ด้วย เราต้องปรับเปลี่ยนพฤติกรรม ทำแบบอย่างที่ดีให้ลูกเห็น ซึ่งเรื่องการทะเลาะกัน ขึ้นเสียงดังๆ ต่อหน้าลูก เป็นสิ่งหนึ่งที่ชั้นขอร้องเค้า ว่าอย่าทำ แต่ก็ยังมี และอีกหลายเรื่องที่ชั้นคิดว่า มันทำให้ชั้นเกิดความคิดว่า ควรเลิกกับเค้าดีมั้ย
1. เรื่องสูบบุหรี่ เคยขอร้องตั้งแต่ลูกเกิดว่าให้เลิกสูบได้มั้ย ถ้าเลิกไม่ได้ก็ขอร้องว่าไปสูบไกลๆ และอย่าพิ่งรีบมาใกล้ลูกเพราะกลิ่นมันแรง เค้าก็รับปาก จนตอนนี้ลูก 5 ขวบแล้วยังไม่เลิกสูบ แถมชอบสูบหลังบ้านที่มีเสื้อผ้าลูกตากไว้ พ่นควันใส่เต็ม แล้วบอกว่าเด่วมันก็หายไป สูบเสร็จไม่ล้างมือ รีบเข้ามาในห้องลูกเลย จับลูกอีก จนตอนนี้ลูกเป็นภูมิแพ้ คุณหมอบอก ถ้าที่บ้านยังมีคนสูบบุหรี่อยู่ ก็ยากที่จะหาย ชั้นเลยคุยเรื่องนี้แบบจริงจังกับเค้า แต่คำตอบที่ได้คือ เค้าไม่ซีเรียสนะ ถ้าลูกโตไปแล้วจะสูบบุหรี่เหมือนเค้า ถ้าตราบใดยังมีบุหรี่ขายอยู่ ถ้าไม่มีขายแล้วค่อยมาว่ากัน
2.สามีชั้นเค้าจะคิดว่าตัวเองนั้นขับรถเก่งและรู้เรื่องกฎของการขับรถบนท้องถนนดีที่สุด ใครขับไม่ถูกหรือมาปาดหน้าเค้าเมื่อไหร่ จะไม่ยอม จะต้องเหยียบไปเอาคืน โดยไม่เคยนึกว่า มีลูกนั่งอยู่ในรถ ซึ่งเรื่องรถนี้จะต้องมีประเด็นทุกครั้งที่เอารถออกจากบ้าน ด่าคำหยาบคายบ้าง แล้วมาหงุดหงิด เลยขับรถโฉบไปโฉบมา ขับเร็ว เวลาเราเตือนก็ด่าว่า ไม่ต้องมายุ่ง เค้าขับปกติแล้ว
3.ไม่เป็นแบบอย่างที่ดีให้ลูกเลย แล้วจะสอนลูกได้อย่างไร นอนตื่นสาย ทุกๆ วัน ชั้นกับลูกจะออกจากบ้านก่อนเค้าเสมอ ลูกก็ถามว่าทำไมพ่อยังไม่ตื่น คุณครูบอกว่าเราตื่นสายไม่ดี !! ส่วนเสาร์อาทิตย์ นอนยาวทั้ง 2 วันเลยค่ะ ตื่นขึ้นมาเมื่อหิวแค่นั้น แล้วเอาไปกินบนที่นอนนะคะ กินเสร็จวางจานไว้ข้างที่นอนแล้วนอนต่อเลย

เด่วมาต่อนะคะ ได้เวลาข้าวกลางวันลูกแล้ว