คือเรารู้ตัวเองนะว่าเป็นโรคซึมเศร้ายังไม่หนักมาก บางทีจะคิดวิธีฆ่าตัวตายบ่อยๆแบบมันคิดไปเอง แล้วก็จะชุกคิดได้ว่าเห้ยนี้เราคิดอะไรอยู่ และบางทีไปไหนที่สูงๆชอบไปยืนตรงขอบๆหรือริมระเบียงแล้วก็จะคิดถ้าตกไปจะเป็นไงนะ เราเลยแก้ด้วยการเข้าหาเพื่อนในห้องเรียนและเราก็จะพูดมากไปหน่อย ชอบชวนเพื่อนคุยแต่เพื่อนดันรำคาญใส่เราเหมือนเราน่ารังเกลียด เพื่อนก็แบบพูดกับเราเลยว่ารำคาญ อย่ามายุ่งกับกู คือภาษาเพื่อนกันมันอาจจะดูงอน แต่สำหรับเรามันจี๊ดแบบน้ำตาคลอ เราเลยไม่รู้จะทำยังไงดี