เราเป็นโรคซึมเศร้าขั้นรุนแรงค่ะ แต่กำลังจะเป็นประสาทเหมือนกัน
เราเป็นคนที่เกลียดเด็กมากๆแบบอย่าได้มาใกล้เลยรำคาญ
แต่ความคิดเรามาเปลี่ยนไปค่ะเพราะต้องเลี้ยงหลานของแฟน
จากที่ไม่เคยคิดอยากจะมีลูกตอนนี้อยากมีค่ะ

แต่ตอนนี้หลานเราก้าวร้าวหนักมาก ชนิดที่ว่าไม่ฟังใครทั้งสิ้น
หลานจะกวนอยู่แต่กับเราค่ะ เขาชอบมาแกล้งเราค่ะ แบบเรากำลังหลับอยู่ก็มาจั๊กจี้ ตบหน้าเราบ้าง กริ๊ดใส่หู เอาของมาขว้างปา เวลาเราตื่นก็จะก่อกวนไม่หยุด วิ่งไปมาในห้อง เอาของๆเราไปโยน ปาข้าวของ กริ๊ดตลอด ชอบมาตีและตบเรา เราก็ไม่เข้าใจเหตุผลที่เขาทำ

บ้างว่าเราไปตีเขาแรงหรอทำร้ายเขารึป่าว บ้างว่าเราตามใจเขามากไปไม่ยอมตี แต่ความจริงแล้วเราตีค่ะ ตีไปสอนไปค่ะ ไม่เคยตีแรงจนมีรอย สอนเขาให้เข้าใจเหตุผล สอนเขาให้รู้จักวิธีเข้าหาคนอื่น และการแก้ปัญหา ถ้าอยากเล่นด้วยให้บอกดีๆนะ แล้วเราก็เล่นกับเขา ตอนสอนตอนแรกก็ฟังและขอโทษเราค่ะ พอพากันเล่นได้สักพักอยู่ๆโวยวายขึ้นมา ปาของและกริ๊ดใส่เรา อะไรที่ห้ามทำหมด ล่าสุดปาแก้วใส่แฟนเราแตกบาดแฟนเราดีที่แฟนไม่ใหญ่และลึก


แค่นั้นก็ยังไม่เท่าไหร่ค่ะ เราปวดหัวกับการตื่นตลอดหัวเสียเพราะทุกครั้งที่แม่เขาปลุกต้องกริ๊ดอาระวาดทุกเช้าตอนเช้าๆ เราสงสารแฟนเราค่ะเวลานอนน้อยทำงานทั้งกลางวันกลางคืน แต่หลานจะคอยมาปั่นป่วนเราสองคนตลอด เราเหนื่อยมากค่ะแต่ละวัน

เราแบบเตือนทั้งแฟนทั้งพ่อแม่เขาว่า เมื่อไหร่ที่เราโกธรจนเงียบนั้นคือต้องเอาออกให้ห่างจากเราแล้วค่ะ ถ้าถึงตอนนั้นเราบอกจะมาโทษเราไม่ได้นะถ้าทำอะไรรุนแรง เพราะคุณไม่สนใจลูกกันเลย ไม่สั่งสอน เขารู้ค่ะปกติเราเป็นคนที่ใจเย็นสุดๆ หลังๆมาเริ่มรับไม่ไหวเรากำลังเสียสุขภาพจิตอย่างแรง อย่าว่าเราใจร้ายเลยนะคะ ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันตอนนี้เราระแวงตลอด ใจหวิวตลอดเลย พยายามสอนและสงบใจตลอด

เวลาเราโมโหก็เดินหนีปิดและล็อคห้อง หลานก็จะมาทุบห้องและโวยวายกริ๊ดและร้องไห้ พ่อแม่เขาก็เฉยค่ะดูทีวีและเล่นโทรศัพท์อย่างไม่สนใจ จะมีแค่เวลาพ่อแม่เขาโมโหมากๆก็จะมาตีให้

ส่วนหนึ่งเราสงสารหลานค่ะที่ไม่ได้รับความใส่ใจและสนใจ รักหลานมากค่ะ แต่แค่ตอนนี้รับไม่ไหวจริงๆ ประสาทเสียอย่างสุดๆ

ขอวิธีสงบจิตใจ และสยบความก้าวร้าวของเด็กด้วยค่ะ

ปล.หลานเราอายุ4ขวบค่ะ พึงอยู่ด้วยกันได้ไม่ถึงปีค่ะ
กระทู้นี้เป็นการพิมพ์ระบายครั้งแรก ภาษาและการพูดอาจจะทำให้งง ขออภัยด้วยค่ะ