ขอ ก๊อป ความเห็น จาก ท่านผู้ นิรนามท่านหนึ่ง ในเวปดังนี้
--------------------------------------
หวงอี้ (อักษรจีน: 黄易 พินอิน: Huáng Yì ) เป็นนามปากกาของนักเขียนนิยายกำลังภายใน ชื่อภาษาอังกฤษคือ Huang Yi (ในปกหลังของหนังสือที่จัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์สยามอินเตอร์บุ๊คส์ ใช้คำว่า Wong Yi อันเป็นสำเนียงกวางตุ้ง)ชื่อหวงอี้เป็นจีนกลาง ส่วนจีนแต้จิ๋วเรียกว่าอึงเอี๊ยะ
หวงอี้เป็นชาวฮ่องกง เริ่มเขียนนิยายกำลังภายในเมื่อ ค.ศ. 1987 โดยช่วงแรกเขียนควบคู่ไปกับนิยายวิทยาศาสตร์ ในภายหลังจึงเปลี่ยนมาเขียนกำลังภายในเพียงอย่างเดียว
ผลงานของหวงอี้ที่จัดพิมพ์ในประเทศไทยแปลโดย น.นพรัตน์ จัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์สยามอินเตอร์บุ๊คส์ เรียงตามลำดับการจัดพิมพ์ดังนี้
เจาะเวลาหาจิ๋นซี (尋秦記) - 8 เล่ม (ฉบับตีพิมพ์ใหม่ลดลงเหลือ 7 เล่ม)
มังกรคู่สู้สิบทิศ (大唐雙龍傳) - 21 เล่ม
ขุนศึกสะท้านปฐพี - 1 เล่ม
เทพมารสะท้านภพ (覆雨翻雲) - 18 เล่ม
จอมคนแผ่นดินเดือด (邊荒傳說) - 23 เล่ม
เทพทลายนภา (破碎虚空) - 1 เล่ม
ศึกรักแดนสนธยา - 4 เล่ม
ผู้พิชิตดาราจักร- 6 เล่ม
เหยี่ยวมารสะท้านสิบทิศ
เนื่องจากหวงอี้เป็นนักเขียนยุคใหม่ที่เขียนนิยายกำลังภายในในช่วงที่ตลาดซบเซา เพราะการเสียชีวิตของโก้วเล้ง และการหยุดเขียนของกิมย้ง สองนักเขียนนิยายระดับปรมาจารย์ ทำให้ผลงานของหวงอี้ได้รับความนิยมเป็นอย่างมากในเอเชีย รวมถึงประเทศไทย
ฝ่ายที่ชื่นชอบหวงอี้ได้ยกว่าหวงอี้มีความสามารถในการแต่งนิยายให้สอดคล้องกับประวัติศาสตร์จีนช่วงต่างๆ อย่างกลมกลีน และมีการค้นคว้าข้อมูลอย่างละเอียด รวมถึงเขียนบรรยายฉากสงครามได้อย่างสมจริง
ในขณะที่อีกฝ่ายมองว่าทางผู้จัดพิมพ์ ได้ยกย่องหวงอี้สูงเกินไปเพื่อเหตุผลในการตลาด เมื่อเทียบฝีมือแล้ว หวงอี้ยังด้อยกว่าสองปรมาจารย์อยู่ขั้นหนึ่ง เพราะผลงานของหวงอี้มักจะยาวเกินความจำเป็น ใช้ตัวละครเปลือง และบุคลิกของตัวละครค่อนข้างซ้ำกัน
--------------------------------
สำหรับ ส่วนตัวผมแล้ว
ผมอ่านแล้ว เริ่มใหม่ๆ มีเคือง หลายจุด แต่เริ่มยอมรับได้ ก็อ่านได้เพลินๆครับ
พล็อตเรื่อง ถือว่า สอบผ่าน
จุดด้อยคือ คาแรกเตอร์ตัวละคร ไม่ชัดเจน เขียนแล้ว นึกบุคลิก ไม่ออกเลย อาทิ ล่างฟางหวิน ผมนึกหน้าตา บุคลิค ไม่ออก เทียบกับ กิมย้ง บรรยาย ก๊วยเจ๋ง ผมเห็นภาพเลยว่า ก๊วยเจ๋ง มีบุคลิกอย่างไร หรือ บรรยาย สาวงามอย่าง เฉินหมิงเย่า ผมนึกไงก็ไม่ออก ถ้าลอง โกวเล้ง บรรยาย จุ้ยเทียนกี ผมนึกได้เลยว่า จุ๊ยเทียนกี จะสวยงามน่ารักน่าชังได้ขนาดไหน
สองคือ บทบรรยายฉากบู๊ ไม่สนุก ไม่ลึกซึ้ง เท่าสองปรมาจารย์ แต่มีเยอะไปหมด ในเรื่อง ความลึกซึ้งด้านการใข้พลังฝีมือเข้าต่อสู้กัน ถือว่า รองมากๆ
มันเหมือน บรรยาย หนัง ฮอลิวู๊ด ทั่วไป มันรู้สึกยัง ผิวๆไม่อิ่มอารมณ์
สามคือ แนวคิดด้านพลังฝีมือ ยากยอมรับได้ แบบ ตรรก ไม่มีเหตุผล เชื่อมโยง ถือว่า ออกไปทาง แฟนตาซี ถ้าไม่ถือสา ก็ผ่าน อาทิ จิตแห่งธรรมปลูกฝังมาร ยากที่จะเข้าใจ กระบวนการ วิธีการ แม้จะพยายามอธิบาย ตอนที่ หมอพิษเลี่ยจิ้นเป่ย ก็ไม่เก๊ตอยู่ดี มันออก แฟนตาซี ไปมากเหนือเหตุผล แต่ถ้า กิมย้ง หรือ โกวเล้ง บรรยาย ความลึกซึ้งถึงพลังฝีมือ ใจจะยอมรับได้ ยังไม่หลุดโลกมากเกินไป เช่น พลังแก้อี่ซึ่งกง ที่ต้องให้คนหนึ่งฝึก แต่ตัวเองไม่ได้ประโยชน์อะไร ต้องถ่ายทอดให้คนอื่นไป เป็นต้น
อันนี้ วิจารณ์จากความรู้สึก ส่วนตัว ล้วนๆๆ เพราะ ได้ยินกระแส ว่า นักเขียนคนนี้ ดีเยี่ยม ผมเลย พักเก็บตก งาน กิมย้ง โกวเล้ง มาอ่านอันนี้ก่อน
ผมอ่าน เทพมาร ถึงเล่ม 8 แล้วครับ ก็จะอ่านต่อไป
ให้คะแนน 7/10 ครับ
พึ่งอ่าน เทพมารสะท้านภพ ของ หวงอี้ ขอ วิจารณ์ หวงอี้ สักนิด
--------------------------------------
หวงอี้ (อักษรจีน: 黄易 พินอิน: Huáng Yì ) เป็นนามปากกาของนักเขียนนิยายกำลังภายใน ชื่อภาษาอังกฤษคือ Huang Yi (ในปกหลังของหนังสือที่จัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์สยามอินเตอร์บุ๊คส์ ใช้คำว่า Wong Yi อันเป็นสำเนียงกวางตุ้ง)ชื่อหวงอี้เป็นจีนกลาง ส่วนจีนแต้จิ๋วเรียกว่าอึงเอี๊ยะ
หวงอี้เป็นชาวฮ่องกง เริ่มเขียนนิยายกำลังภายในเมื่อ ค.ศ. 1987 โดยช่วงแรกเขียนควบคู่ไปกับนิยายวิทยาศาสตร์ ในภายหลังจึงเปลี่ยนมาเขียนกำลังภายในเพียงอย่างเดียว
ผลงานของหวงอี้ที่จัดพิมพ์ในประเทศไทยแปลโดย น.นพรัตน์ จัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์สยามอินเตอร์บุ๊คส์ เรียงตามลำดับการจัดพิมพ์ดังนี้
เจาะเวลาหาจิ๋นซี (尋秦記) - 8 เล่ม (ฉบับตีพิมพ์ใหม่ลดลงเหลือ 7 เล่ม)
มังกรคู่สู้สิบทิศ (大唐雙龍傳) - 21 เล่ม
ขุนศึกสะท้านปฐพี - 1 เล่ม
เทพมารสะท้านภพ (覆雨翻雲) - 18 เล่ม
จอมคนแผ่นดินเดือด (邊荒傳說) - 23 เล่ม
เทพทลายนภา (破碎虚空) - 1 เล่ม
ศึกรักแดนสนธยา - 4 เล่ม
ผู้พิชิตดาราจักร- 6 เล่ม
เหยี่ยวมารสะท้านสิบทิศ
เนื่องจากหวงอี้เป็นนักเขียนยุคใหม่ที่เขียนนิยายกำลังภายในในช่วงที่ตลาดซบเซา เพราะการเสียชีวิตของโก้วเล้ง และการหยุดเขียนของกิมย้ง สองนักเขียนนิยายระดับปรมาจารย์ ทำให้ผลงานของหวงอี้ได้รับความนิยมเป็นอย่างมากในเอเชีย รวมถึงประเทศไทย
ฝ่ายที่ชื่นชอบหวงอี้ได้ยกว่าหวงอี้มีความสามารถในการแต่งนิยายให้สอดคล้องกับประวัติศาสตร์จีนช่วงต่างๆ อย่างกลมกลีน และมีการค้นคว้าข้อมูลอย่างละเอียด รวมถึงเขียนบรรยายฉากสงครามได้อย่างสมจริง
ในขณะที่อีกฝ่ายมองว่าทางผู้จัดพิมพ์ ได้ยกย่องหวงอี้สูงเกินไปเพื่อเหตุผลในการตลาด เมื่อเทียบฝีมือแล้ว หวงอี้ยังด้อยกว่าสองปรมาจารย์อยู่ขั้นหนึ่ง เพราะผลงานของหวงอี้มักจะยาวเกินความจำเป็น ใช้ตัวละครเปลือง และบุคลิกของตัวละครค่อนข้างซ้ำกัน
--------------------------------
สำหรับ ส่วนตัวผมแล้ว
ผมอ่านแล้ว เริ่มใหม่ๆ มีเคือง หลายจุด แต่เริ่มยอมรับได้ ก็อ่านได้เพลินๆครับ
พล็อตเรื่อง ถือว่า สอบผ่าน
จุดด้อยคือ คาแรกเตอร์ตัวละคร ไม่ชัดเจน เขียนแล้ว นึกบุคลิก ไม่ออกเลย อาทิ ล่างฟางหวิน ผมนึกหน้าตา บุคลิค ไม่ออก เทียบกับ กิมย้ง บรรยาย ก๊วยเจ๋ง ผมเห็นภาพเลยว่า ก๊วยเจ๋ง มีบุคลิกอย่างไร หรือ บรรยาย สาวงามอย่าง เฉินหมิงเย่า ผมนึกไงก็ไม่ออก ถ้าลอง โกวเล้ง บรรยาย จุ้ยเทียนกี ผมนึกได้เลยว่า จุ๊ยเทียนกี จะสวยงามน่ารักน่าชังได้ขนาดไหน
สองคือ บทบรรยายฉากบู๊ ไม่สนุก ไม่ลึกซึ้ง เท่าสองปรมาจารย์ แต่มีเยอะไปหมด ในเรื่อง ความลึกซึ้งด้านการใข้พลังฝีมือเข้าต่อสู้กัน ถือว่า รองมากๆ
มันเหมือน บรรยาย หนัง ฮอลิวู๊ด ทั่วไป มันรู้สึกยัง ผิวๆไม่อิ่มอารมณ์
สามคือ แนวคิดด้านพลังฝีมือ ยากยอมรับได้ แบบ ตรรก ไม่มีเหตุผล เชื่อมโยง ถือว่า ออกไปทาง แฟนตาซี ถ้าไม่ถือสา ก็ผ่าน อาทิ จิตแห่งธรรมปลูกฝังมาร ยากที่จะเข้าใจ กระบวนการ วิธีการ แม้จะพยายามอธิบาย ตอนที่ หมอพิษเลี่ยจิ้นเป่ย ก็ไม่เก๊ตอยู่ดี มันออก แฟนตาซี ไปมากเหนือเหตุผล แต่ถ้า กิมย้ง หรือ โกวเล้ง บรรยาย ความลึกซึ้งถึงพลังฝีมือ ใจจะยอมรับได้ ยังไม่หลุดโลกมากเกินไป เช่น พลังแก้อี่ซึ่งกง ที่ต้องให้คนหนึ่งฝึก แต่ตัวเองไม่ได้ประโยชน์อะไร ต้องถ่ายทอดให้คนอื่นไป เป็นต้น
อันนี้ วิจารณ์จากความรู้สึก ส่วนตัว ล้วนๆๆ เพราะ ได้ยินกระแส ว่า นักเขียนคนนี้ ดีเยี่ยม ผมเลย พักเก็บตก งาน กิมย้ง โกวเล้ง มาอ่านอันนี้ก่อน
ผมอ่าน เทพมาร ถึงเล่ม 8 แล้วครับ ก็จะอ่านต่อไป
ให้คะแนน 7/10 ครับ