ถามความเห็นพี่น้องครับ ..

ตามนิยายของท่านหวงอี้ สเกลพลังฝีมือวิชาบู๊ของแต่ละเรื่องเปรียบเทียบกันได้อย่างไรครับ (คงไม่นับเจาะเวลา หรือ ศึกเลียดก๊ก หรือ ศึกรักแดนสนธยา เพราะระดับฝีมือ ห่างกันเกินไป)

พอดีวันนี้ว่างงาน ข้าน้อยเลยลองมาเขียนวิเคราะห์เล่นๆนะครับ อยากให้พี่ๆน้องๆลองช่วงกันวิจารณ์เพิ่มสีสันแก่ยุทธจักรเราบ้างนะครับ ฮา
หัวข้อเปรียบเทียบ ในแต่ละเรื่องผมจะแบ่งเป็นดังนี้นะครับ
-    เหล่าปรมาจารย์ในเรื่อง ที่ถือว่าเป็นสุดยอดฝีมือที่กล่าวถึง
-    พระเอก ตัวดำเนินเรื่อง
-    บอสใหญ่ ตัวร้าย ที่ต้องสู้กับพระเอกตามเนื้อเรื่องนะครับ
-    สุดยอดวิชา ที่ปรากฏและมีความสำคัญในเรื่อง

เทพทลายนภา
-    ปรมาจารย์ = หลิ่งตงไหล ... ที่จริงในเรื่องนี้จัดว่าเข้าขั้นปรมาจารย์บู๊หลายท่าน (เช่น เมิ่งเช่อสิง ปาซือปา หลี่กง) แต่พอกล่าวถึงความเทพของท่านหลิ่งตงไหล จึงแทบไม่อาจหยิบยกคนอื่นๆมาเทียบกับท่านได้เลย จากที่ได้อ่านคำวิจารณ์และความเห็นของผู้อ่านหลายๆท่าน ลงความเห็นว่า ปรมาจารย์หลิ่งตงไหล คือสุดยอดยอดฝีมืออันดับหนึ่งของจักรวาลหวงอี้
-    พระเอก = ฟู่อิง ฝึกจากม้วนภาพเทพประยุทธ์ แถมด้วยท่าดาบสายฟ้ากีก้าดีนมันโคตรเท่ห์จริงๆ ถ้าโดนจังๆนี่ผมว่าน้อยคนที่จะรอดได้ ตัวฟู่อิง เป็นอัฉริยะโดยแท้ และตอนท้ายสุดขี่ม้าทลายนภาไปอีกตะหาก เผลอๆระดับพลังในตอนนั้นอาจจะไม่ต่างจากหลิ่งตงไหล เท่าไหร่แล้ว
-    บอสใหญ่ = เมิ่งเช่อสิง สุดยอดฝีมือฝ่ายอธรรม ไม่รู้จะวัดความเก่งได้ระดับไหน เอาเป่นว่าโดนดาบสายฟั้น่นเข้าไปแล้วไม่ตาย นับถือ นับถือ
-    สุดยอดวิชา = เด่นๆสุดคือ ม้วนภาพเทพประยุทธ์ (พวกฝ่ายอธรรมอย่างมือโลหิตลี่กงคงฝึกคัมภีร์อสูรฟ้า แต่ไม่รู้ถึงระดับไหน)

เทพมาร : ในแง่วิชาบู๊ เป็นเรื่องที่ 4 สุดยอดเคล็ดวิชาออกมาตั้ง 3 วิชา ในแง่ของตัวละครระดับปรมาจารย์มีอยู่หลายคนที่เรียกได้ว่าอยู่ระดับใกล้เคียงกัน ... ว่ากันว่าสุดท้ายทั้งสองปรมาจารย์ผังปาน และล่างฟานหวิน ก็ได้ถึงจุดสุดยอดด้วยกัน เอ้ย ได้ทลายนภาไปพร้อมกัน ถือว่าถึงจุดสูงสุดในวิชาของจักรวาลท่านหวงอี้ อย่างไรก็ตามข้อสังเกตุคือทั้งสองท่านยังไม่เข้าสู่ขั้นที่สามารถทลายนภาได้ด้วยตัวคนเดียว
-    ปรมาจารย์ 1 = ผังปาน เป็นทั้งบอสใหญ่และสุดยอดปรมาจารย์ในเรื่อง เป็นตัวละครที่ให้ความรู้สึกว่าสุดยอดจริงๆ ขนาดฝึกจิตแห่งธรรมปลูกฝังมารไม่สำเร็จเพราะกระถาง(ฟงสิงเลี่ย)รู้ตัวก่อน แต่ก็ยังเป็นที่สุดของเรื่องได้
-    ปรมาจารย์ 2 = ปรมาจารย์อีกคนในเรื่องคือ ล่างฟานหวิน ผมว่าโคตรสุดยอดอีกคนโดยเฉพาะแนวทางการฝึกฝีมือที่ได้มาจากการเข้าถึงธรรมชาติ และก้าวมาถึงจุดสูงสุดไม่ต้องพึ่งสุดยอดคิมภีร์
-    ปรมาจารย์ 3 = อิงหยวน สเกลพลังลึกลับ อาจจะเหนือกว่าทุกคนในเรื่อง หรืออาจจะอ่อนสุดเพราะละทิ้งวิชาบู๊ไปหมดสิ้น
-    อื่นๆ อย่างฉินเมิ่งเหยาเข้าสู่ระดับหนึ่งในจุดสูงสุด ทั้งสำเร็จเคล็ดกระบี่เมตไตร เตรียมทลายนภาเท่านั้น
-    พระเอก = หานป๋อ อิจฉามันจริงๆ ฮา...  ในแง่ของฝีมือมีการพัฒนาขึ้นเป็นลำดับ ในตอนท้ายเรื่องระดับฝีมือของหานป๋อยังไม่เทียบเท่าทั้งสองปรมาจารย์ในเรื่อง แต่ว่าถ้ามีเขียนต่อไป ท้ายที่สุด หานป๋ออาจจะเป็นผู้ที่จะก้าวไปสู่จุดสูงสุดในวิชาบู๊ของจักรวาลท่านหวงอี้ เพราะเป็นคนเดียว(เท่าที่ผมจำได้) ว่าได้ฝึกโคตรวิชาสองอย่างในตัวคนเดียว คือ มีทั้งพันธุมาร และ ได้ฝึก flash back ม้วนภาพเทพประยุทธ์จากดาบเหยี่ยว
-    บอสใหญ่ = ผังปาน, เจ้านิกายบัญชาฟ้า,
-    สุดยอดวิชา = ออกมาเกือบครบทั้ง คัมภีร์อสูรฟ้า  ม้วนภาพเทพประยุทธ์ เคล็ดกระบี่เมตไตรย  (ยกเว้นเคล็ดอมตะ) .. .... ที่น่าสนใจมากคือกระบี่คลุมวรุณ ซึ่งไม่ได้อยู่ใน 4 สุดยอดวิชาและไม่รู้ว่าจะสามารถบันทึกให้ผู้อื่นฝึกได้หรือปล่าว มันเหมือนเกิดจากการรับรู้ซึ่งธรรมชาติของล่างฟานหวินแต่เพียงผู้เดียว เรียกได้ว่ามีหนึ่งไม่มีสอง

มังกรคู้สู้สิบทิศ – เรื่องนี้ผมว่าสเกลพลังอ่อนสุดเพราะเน้นเรื่องยุทธวิถีการรบมากกว่า พรรคมารผมว่าอยู่ในช่วงตกต่ำแม้จะมีเทพอาถรรพ์และเคร็ดอสูรฟ้า แต่ไม่มีใครฝึกวิชาสุดยอดอย่างจิตแห่งธรรมปลูกฝังมาร ปรมาจารย์อื่นๆไม่ต้องพูดถึง
-    ปรมาจารย์ = หนิงเต้าฉี, เทพอาถรรพ์, ดาวสวรรค์, กระบี่หมากล้อม, ราชันย์บู๊ปี้เสียน
-    พระเอก = โค่วจง, ฉีจื่หลิน (อยากจะนับ ปาฟงหันไปด้วย แต่ผมว่าในแง่วิชาบู๊ยังเป็นรองโค่งจงและฉีจื่อหลินอยู่บ้าง เนื่องจากไม่ได้ฝึกเคล็ดวิชาอมตะ)
-    บอสใหญ่ = ผมว่าเรื่องนี้เหมือนไม่มีตัว boss ใหญ่เดี่ยวๆที่แท้ เพราะตัวเอกโดนรุมกระทำจากทั้งฝ่ายธรรม อธรรม และคู่แข่งในการแย้งแผ่นดิน สมคำว่าสู้สิบทิศ จริงๆ มารดามันเถอะ
-    สุดยอดวิชา = ออกมาถึง 3 ใน 4 ยอดวิชา ทั้งเคล็ดวิชาอมตะ คัมภีร์อสูรฟ้า  เคล็ดกระบี่เมตไตรย แต่ในเรื่องนี้ยังไม่ผู้ใดขึ้นไปถึงจุดสุดยอดในแต่ละวิชาอย่างแท้จริง เพราะแกนหลักของเรื่องเน้นที่ยุทธวิถีแก่งแย่งแผ่นดินและการผจญภัย เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกและเรื่องเดียวในตอนนี้ที่มีผู้ฝึกเคล็ดวิชาอมตะ ซึ่งความสุดยอดวิชานี้คือจากคนธรรมดาไม่มีพื้นฐานการฝึกยุทธเลยแต่ได้ฝึกแค่ท่าเดียวก็ปรับพื้นฐานจนกลายเป็นปรมาจารย์บู๊ในภายภาคหน้าได้ ทั้งนี้ต้องกอปรด้วยความเป็นอัฉริยะภาพและความ(โคตร)โชคดีของทั้งโค่วจง และ ฉีจื่หลิน ด้วย


จอมคนแผ่นดินเดือด – ผมว่าเป็นเรื่องที่เหมือนจะเน้นยุทธวิถีการรบ แต่ให้เดินไปคู่ขนานกับวิชาบู๊ ซึ่งทำระดับสเกลของวิชามันหลุดกรอบออกไปมาก จึงทำให้รู้สึกแปลกๆ แต่ก็ยังอ่านได้สนุกอยู่ เอิ้กๆ
-    ปรมาจารย์ = จะว่า ซุนเอิน เป็นทั้งปรมาจารย์และบอสใหญ่ของเรื่องด้วย ก็ไม่เชิง
-    ตัวเอก = นเฟย บรรยายไม่ถูก แทบจะกลายเป็นเซียนอมตะไปแล้ว (ไม่นับ หลิวอี้ หรือ ทัวปากุยนะครับ เพราะว่าไม่ได้น้นเรื่องวิชาบู๊)
-    บอสใหญ่ = ซุนเอิน (มู่หยงฉุย เทียบกับนเฟย หรือซุนเอินไม่ได้เลยแง่ของสเกลพลังวิชาบู๊ )
-    สุดยอดวิชา = ฟ้าเหลืองของซุนเอิน,  เปิดประตูทิพย์ สามบรรจบของนเฟย ….. เรื่องนี้ไม่เน้นที่ 4 สุดยอดวิชา แต่กลับไปเน้นวิชาเปิดประตูทิพย์ เน้นการผสมสุดขั้วหยินหยาง ถือเป็นการบุกเบิกแนวทางใหม่ในการทลายนภา ความรุนแรงและสเกลพลังวัดได้ยากแต่ผมว่าไม่น้อยไปกว่า 4 สุดยอดคัมภีร์เท่าใดนัก เพียงแต่ว่าไม่ได้มีการถ่ายทอดให้ชนรุ่นหลัง ไม่งั้นคงได้เป็นสุดยอดเคล็ดวิชาที่ 5

เหยี่ยวมาร – สุดท้าย เรื่องล่าสุด เนื่องจากยังไม่จบ และผมเองก้อหยุดอ่านไปนานแล้ว จะขอมั่วๆงูๆปลาๆดูนะครับ (จริงๆก้อมั่วๆมาทุกเรื่องอ่ะ ฮา)
-    ปรมาจารย์ = แน่นอนว่าคือ บูเช็กเทียน ไม่รู้ว่าเก่งแค่ไหน แต่คาดว่าน่าจะสำเร็จถึงขึ้นสูงสุดของคัมภีร์อสูรฟ้าแล้ว ขาดแต่เพียงฝึกจิตแห่งธรรมปลูกฝังมารเท่านั้น
-    ตัวเอก = หลิงอิง  ผมว่าวิชาพันธุ์มารมันโคตรจะโกง อ่ะ แต่ก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง เหมือนกับว่าคนสำเร็จวิชาจะทำอะไรก็ได้ จะทำได้ดี เก่ง เร็ว กว่าคนปกติ ไม่ได้มีท่าอะไรพิเศษ แต่แก้ไขจัดการได้ทุกอย่างตามสถานการณ์ แถมได้สาวๆเยอะอีก โอ้ย อิจฉามัน ฮา
-    บอสใหญ่ = ถ้าไม่นับ บูเช็กเทียน .. ผมว่าบอสใหญ่จริงๆจะปรากฏตัวหลังเล่มสิบ ฮา
-    สุดยอดวิชา = แน่นอนว่าเรื่องนี้ เน้นไปที่จิตแห่งธรรมปลูกฝังมาร โดยในภายหลังอาจจะมีกระบี่เมตไตรสอดแทรก และน่าสนใจคือเนื้อเรื่องในตอนหลังที่จะได้พบทายาทของโค่วจงและฉีจื่อหลัง ซึ่งอาจได้รับถ่ายทอดเคล็ดวิชาอมตะและวิชาส่วนตัวมาแล้ว อาจจะได้เห็นประสิทธิภาพของสุดยอดวิชานี้ตอนสุกงอมจริงๆซะที ... อีกอันคือวิชาฟ้าเหลืองของทายาทซุนเอิน



สรุป ตามความเห็นส่วนตัว (บอกตรงๆว่ามั่วเอาตามความรู้สึกล้วนๆนะครับ โดยเฉพาะบูเช็กเทียน เพราะไม่รู้ว่าจริงๆแล้วสำเร็จถึงขั้นไหนกันแน่)
-    ระดับปรมาจารย์ = หลิงตงไหล > บูเช็กเทียน > ผังปาน & ท่านล่าง (ไม่นับอิงหยวนนะครับ) > ซุนเอิน > ฉีเต้าหนิง
-    ระดับพระเอก = ฟู่อิง > นเฟย > หานป๋อ >  หลงอิง > โค่วจง & อาฉี (ในอนาคตหลงอิงอาจจะเก่งกว่าหานป๋อ ?)
-    ระดับบอสใหญ่ = ผังปาน > บูเช็กเทียน > ซุนเอิน > เมิ่งเช่อสิง > เทพอาถรรพ์
-    สุดยอดวิชา = เทพทลายนภา (ม้วนภาพเทพประยุทธ์แบบ original) > จอมคน (ประตูทิพย์ วิชาเซียน) > เทพมาร (กระบี่เมตไตรขั้นกระจ่างแจ้ง & พันธุมาร) > เหยี่ยวมาร (พันธุมาร & ???) > มังกรคู่ (เคล็ดวิชาอมตะ)


จากข้างบนผมเรียงลำดับสเกลพลังของสุดยอดฝีมือด้านบู๊ทั้งห้าเรื่องใหม่ดังนี้นะครับ

1.    เทพทลายนภา – ความสุดยอดของปรมาจารย์หลิ่งตงไหล และโคตรคนอย่างฟู่อิงกับการขี้ม้าทลายนภา, หอกที่ทะลุมิติกาลเวลา ม้วนภาพเทพประยุทธ์แบบ original, แถมด้วยปราบมังกร อีก
2.    จอมคนแผ่นดินเดือด – เบียดๆมากับเทพมาร แต่ผมว่าให้จอมคนเพราะว่าความเว่อร์ของ นเฟย (เซียนวิเศษอมตะ เปิดประตูทิพย์) สุดท้ายสามารถก้าวขอบเขตทีเหนือกว่าผังปานและล่างผานหวิน
3.    เทพมารสะท้านภพ – ยุคแห่งสุดยอดวิชา ต่อเนื่องจาก เทพทลายนภา ทั้งเรื่องผมว่าระดับฝีมือโดยเฉลี่ยสูงกว่าจอมคน เพราะเน้นเรื่องราวในยุทธจักรมากกว่า แต่ไปติดตรงความเว่อร์ของนเฟยนี่แหละ ฮ่าๆ
4.    เหยี่ยวมาร – ต่อเนื่องจากยุคมังกรคู่ และอาจจะมีสุดยอดวิชาคงจะทยอยปรากฏในเล่มหลังๆ
5.    มังกรคู่สู้สิบทิศ – ยุคนี้ ไม่เน้นความเว่อร์

ย้ำอีกครั้ง ตามความเห็นส่วนตัวนะครับ และ ข้อมูลส่วนมากเขียนจากความทรงจำ ฮา