ทำไมผมถึงต้องถูกทุกคนมองข้ามไม่เห็นหัวทั้งที่ผมให้เกียตแล้วเคราพทุกคนเป็นห่วงทุกคนแต่ถูกทำเหมือนไม่มีค่าอะไรต้องทนเหงาเศร้าอยู่เพียงคนเดียว
ไม่ยุติธรรมกับผมเลย เวลามีปัญหา เศร้า เสียใจ ก็มาหาผมให้ช่วยคอยปรอบใจคอยแก่ปัญหาต่างๆให้
พอรู้สึกดีไม่มีปัญหาก็ทำเหมือนไม่มีค่าอะไรเลย   
บางครั้งมันก็รู้สึกเจ็บเศร้าเสียใจก็มีแต่ตัวผมที่คอยปลอบตัวเอง
หลายครั้งผมถามตัวเองจะทำไปเพื่ออะไรแต่ผมก็ใจอ่อนทุกครั้งมันหน้าเศร้าที่ผมใจดีเกินไป
ตอนนี้ผมรู้สึกโกรธทุกอย่าง  เกลียดทุกอย่าง  เบื่อทุกอย่าง อยากจะทำลายทุกอย่างให้หมด
แต่ผมก็ทำไมได้ผมใจอ่อนเกินไปมีความรู้สึกมากเกินไปมันน่าเศร้า
ผมต้องทำยังไงดีครับช่วยผมที