ขอแนะนำตัวก่อนค่ะ ส่วนตัวเปนคนชอบอ่านเรื่องสยองขวัญในกระทู้พันทิปมากกกกก ! และชอบเก็บไปหลอนเอง55+
เข้าเรื่องเลยดีกว่าเนาะ ย้อนไปในตอนนนั้นเราน่าจะอยู่ประมาณ ม. 3 ครอบครัวเรามี ปู่ ย่า พ่อ แม่ น้องชาย(อายุอ่อนกว่าเรา 3 ปี) บ้านเป็นบ้านไม้เก่ามาก นึกภาพตามนะค่ะ เป็นบ้านไม้ยกพื้นสูงมีนอกชานมีบรรได ตัวบ้านเปนไม้แบบแปะๆพอตกกลางคืนแสงจันทร์ก็จะส่องสาดเข้ามาตามร่องไม้ เราจะนอนคู่กับน้อง ส่อนปู่ย่าก็นอนอีกมุ้งข้างๆ ส่วนพ่อแม่จะนอนกะต๊อปอยู่ข้างล้างซึ่งแยกกันไม่ไกลนัก กลางดึกนั้นเราไม่รู้หรอกว่าตีอะไรรู้แค่มันเงียบมากแสงจันที่ส่องเข้ามาตามร่องไม้ทำให้เราปรือตามองเห็นเปนร่างของชายคนนึงนั่งอยู่ปลายเท้าอยู่ในมุ้งด้วย เราก็คิดว่าเป็นน้องชายเรานี้แหละเพราะตกดึกทุกวันน้องเราจะปวดฉี่และให้เราพาไปฉี่ข้างล่างทุกวันย้ำว่าทุกวันค่ะ เราก็ไม่ได้สังเกตว่าชายคนนั้นตัวใหญ่กว่าน้องเราแต่ตัดผมทรงแบบนักเรียนเหมือนกัน คือเค้านั่งอยู่ปลายเท้าแล้วในบ้านมันมืดแบบสลัวๆทำให้เห็นเปนรูปร่างที่ชัดเจนแต่เค้านั่งหันหลังให้ เราเลยลุกแบบตาปรือๆ แล้วถามว่า อาม(ชื่อน้องชายเรา) ปวดเยี่ยวหรอ ไม่ตอบค่ะ ถามอีก เปนไรปวดขี้หรอ ก็ยังไม่ตอบอีก เราเลยพูดว่าอ้าวเป็นเ-ี้ยไรไม่พูดอ่ะ คำตอบคือเงียบเหมือนเดิม เราเลยบอกป่ะเดี๋ยวพาไป คาวนี้ลุกค่ะเราไม่ทันมองว่าเค้าได้เปิดมุ้งออกไปรึป่าว รู้แค่เราเดินตามไปจนไปถึงประตูเราเหนเค้าเดินออกไปเราเลยรีบเดินตามแล้วเอะใจอ้าวก่อนเข้านอนก็ปิดปะตูแล้วนี้หว่า เพราะตอนที่เหนเค้าเดินออกไปคือปะตูมันเปิดอยู่ก่อนแล้ว พอเราออกมายืนที่นอกชานบ้านแสงจันมันสว่างมาก มองเห็นหมดเราก็เรียก อามๆไปไหนว่ะ ทุกที่มันจะไม่ยอมเดินลงบรรไดเด็ดขาดถ้าไม่มีเราเดินลงไปด้วยมันบอกกลัวคนมาดึงขา เราเลยกวาดสายตามองหาน้องเราไปสะดุดตาที่ต้นมะขามหน้าบ้าน เปนเค้าคนนั้นยืนกวักมือจะให้เราเดินไป เราคิดในใจไม่ใช่ละไม่ใช่น้องตูละ วิ่งสิค่ะพลวดเดียวทะลุเข้ามุ้ง คุมโปงอยู่ซักพักพอได้สติเลยเอามือควานหาน้องคือน้องก็นอนหลับอยู่ที่เดิมเราก็มองออกไปทางปะตู อ้าวแล้วเมื่อกี้ใครอ่ะ หลอนมากคือปะตูก็ยังไม่ได้ปิดแล้วที่นอนเราตรงกับปะตูพอดี ไม่กล้าโผล่หัวออกจากผ้าห่มเลย กลัวมานั่งรออยุ่ที่หน้าปะตูสั่นยันเช้า พอเสียงไก่ขันรีบเล่าให้พ่อแม่ปู่ย่าเล่า
ให้ฟังทุกคน แม่เลยพาไปหาหลวงพ่อที่วัด หลวงพ่อเป็นคนใต้ค่ะมีวิชาอยู่พอตัว พอหลวงพ่อเหนเราเค้าเรียกเรากับแม่ให้เดินตามมาในศาลาวัด หลวงพ่อพูดคำแรก เค้าอยากพาเราไปอยู่ด้วยเค้าเหงาเรากับแม่หันหน้ามองกัน หลวงพ่อบอกลักษณะของชายคนนั้นตรงมาก แม่บอกจะทำไงดีค่ะ เพราะพ่อเราบอก ก่อนที่เรากับแม่จะมาอยู่บ้านพ่อ(พ่อเลี้ยง)พ่อบอกมีการปล้นรถสิบล้อคนขับเปนวัยรุ่นผู้ชายตัวเล็กๆตัดผมสกีนเฮดคนที่ตายเป็นลูกชายเถ้าแก คนที่ปล้นพอมันฆ่าเสร็จมันก็เอาศพมาดั้มลงบ่อซึ่งบ่ออยู่ไม่ไกลจากบ้านเรา พ่อบอกตอนไปดูศพเหนแต่ขาเขียวปี้โผล่ออกมาจากน้ำคือหัวปรักลงไปที่ก้นบ่อ พ่อบอกน่ากลัวมาก คนที่ปล้นก็ทยอยตายไปที่ละคนบางคนก็กินยาตายเพราะหลอน หลวงพ่อให้สายศีลเรามาและบอกจากวันนี้ให้สวดมนก่อนนอนแผ่เมตราให้เค้าทุกวัน บอกเค้าด้วยว่าเราไปไม่ได้เรายังเด็ก หลังจากวันนั้นเราก็ไม่เจอเค้าคนนั้นอีกเลย
บกพร่องตรงไหนก็ขออภัยด้วยนะค่ะเป็นกระทู้แรกค่ะยังมีเรื่องหลอนๆที่เจอกับตัวอีกหลายเรื่องค่ะเดียวจะมาแบ่งปันกันนะค่ะ
เมื่อมีชายนิรนามจะมาเอาเราไปอยู่ด้วย!!
เข้าเรื่องเลยดีกว่าเนาะ ย้อนไปในตอนนนั้นเราน่าจะอยู่ประมาณ ม. 3 ครอบครัวเรามี ปู่ ย่า พ่อ แม่ น้องชาย(อายุอ่อนกว่าเรา 3 ปี) บ้านเป็นบ้านไม้เก่ามาก นึกภาพตามนะค่ะ เป็นบ้านไม้ยกพื้นสูงมีนอกชานมีบรรได ตัวบ้านเปนไม้แบบแปะๆพอตกกลางคืนแสงจันทร์ก็จะส่องสาดเข้ามาตามร่องไม้ เราจะนอนคู่กับน้อง ส่อนปู่ย่าก็นอนอีกมุ้งข้างๆ ส่วนพ่อแม่จะนอนกะต๊อปอยู่ข้างล้างซึ่งแยกกันไม่ไกลนัก กลางดึกนั้นเราไม่รู้หรอกว่าตีอะไรรู้แค่มันเงียบมากแสงจันที่ส่องเข้ามาตามร่องไม้ทำให้เราปรือตามองเห็นเปนร่างของชายคนนึงนั่งอยู่ปลายเท้าอยู่ในมุ้งด้วย เราก็คิดว่าเป็นน้องชายเรานี้แหละเพราะตกดึกทุกวันน้องเราจะปวดฉี่และให้เราพาไปฉี่ข้างล่างทุกวันย้ำว่าทุกวันค่ะ เราก็ไม่ได้สังเกตว่าชายคนนั้นตัวใหญ่กว่าน้องเราแต่ตัดผมทรงแบบนักเรียนเหมือนกัน คือเค้านั่งอยู่ปลายเท้าแล้วในบ้านมันมืดแบบสลัวๆทำให้เห็นเปนรูปร่างที่ชัดเจนแต่เค้านั่งหันหลังให้ เราเลยลุกแบบตาปรือๆ แล้วถามว่า อาม(ชื่อน้องชายเรา) ปวดเยี่ยวหรอ ไม่ตอบค่ะ ถามอีก เปนไรปวดขี้หรอ ก็ยังไม่ตอบอีก เราเลยพูดว่าอ้าวเป็นเ-ี้ยไรไม่พูดอ่ะ คำตอบคือเงียบเหมือนเดิม เราเลยบอกป่ะเดี๋ยวพาไป คาวนี้ลุกค่ะเราไม่ทันมองว่าเค้าได้เปิดมุ้งออกไปรึป่าว รู้แค่เราเดินตามไปจนไปถึงประตูเราเหนเค้าเดินออกไปเราเลยรีบเดินตามแล้วเอะใจอ้าวก่อนเข้านอนก็ปิดปะตูแล้วนี้หว่า เพราะตอนที่เหนเค้าเดินออกไปคือปะตูมันเปิดอยู่ก่อนแล้ว พอเราออกมายืนที่นอกชานบ้านแสงจันมันสว่างมาก มองเห็นหมดเราก็เรียก อามๆไปไหนว่ะ ทุกที่มันจะไม่ยอมเดินลงบรรไดเด็ดขาดถ้าไม่มีเราเดินลงไปด้วยมันบอกกลัวคนมาดึงขา เราเลยกวาดสายตามองหาน้องเราไปสะดุดตาที่ต้นมะขามหน้าบ้าน เปนเค้าคนนั้นยืนกวักมือจะให้เราเดินไป เราคิดในใจไม่ใช่ละไม่ใช่น้องตูละ วิ่งสิค่ะพลวดเดียวทะลุเข้ามุ้ง คุมโปงอยู่ซักพักพอได้สติเลยเอามือควานหาน้องคือน้องก็นอนหลับอยู่ที่เดิมเราก็มองออกไปทางปะตู อ้าวแล้วเมื่อกี้ใครอ่ะ หลอนมากคือปะตูก็ยังไม่ได้ปิดแล้วที่นอนเราตรงกับปะตูพอดี ไม่กล้าโผล่หัวออกจากผ้าห่มเลย กลัวมานั่งรออยุ่ที่หน้าปะตูสั่นยันเช้า พอเสียงไก่ขันรีบเล่าให้พ่อแม่ปู่ย่าเล่า
บกพร่องตรงไหนก็ขออภัยด้วยนะค่ะเป็นกระทู้แรกค่ะยังมีเรื่องหลอนๆที่เจอกับตัวอีกหลายเรื่องค่ะเดียวจะมาแบ่งปันกันนะค่ะ