เมื่อห้าเดือนที่ผ่านมา หลังจากที่ทนทุกข์อยู่ในกรุงเทพฯ มาตลอด 40 ปี ผมได้หลีกหนีความวุ่นวาย ขายบ้านที่กรุงเทพฯ ปลดหนี้ปลดสิน มาตั้งรกรากที่เชียงรายกับครอบครัว และได้ซื้อที่ไว้แปลงหนึ่งเพื่อปลูกสร้างบ้านดินไว้เป็นที่พำนักสุดท้ายของผมและครอบครัว และได้ตัดสินใจในสิ่งที่อยากทำมานานแต่ไม่มีโอกาส นั่นก็คือการยอมเป็นหนี้ใหม่อีกก้อนและเป็นเพียงก้อนเดียว เพื่อซื้อรถเล็กๆ สักคัน นั่นก็คือ มิตซูบิชิ มิราจ เอาไว้ขับพาครอบครัวไปไหนต่อไหน ตามประสาชีวิตพอเพียง ผมประเมินดูแล้วว่าผมสามารถรับมือกับหนี้ก้อนนี้ได้ เพราะเป็นภาระเพียงแค่ส่วนเล็กๆ ของรายได้ที่ผมทำได้ต่อเดือน

แต่ตั้งแต่ขับรถมาได้ 4 เดือน ผมถูกรถคันใหญ่ๆ กลั่นแกล้งบนท้องถนนบ่อยมากครับ ทั้งขับปาด บีบแตรไล่ (ทั้งๆ ที่ผมเหยียบจนจะ 80 และขับเลนกลาง หรือเลนใกล้ริมถนน) เวลาจอดไฟแดง หลายต่อหลายครั้งพวกขับรถใหญ่มักจะเจาะจงเอาหัวรถเข้ามาแทรกเบียดข้างหน้าแบบไม่เกรงใจเลย บางคันบีบแตรไล่หลัง พอผมเปิดไฟออกซ้ายและขับออกเลนซ้ายเพื่อให้ทาง แทนที่จะแซงผมไปเฉยๆ มันกลับเข้ามาขับเสมอและเหวี่ยงรถทำท่าเหมือนตั้งใจจะเบียดผมให้ตกถนน จนผมต้องจอด และพวกนี้มักเจาะจงเล่นแต่รถผมด้วยนะครับ อาจด้วยเหตุผลเพราะสีรถของผมมันเด่น บวกกับขนาดแลดูน่ารักจิ้มลิ้มหรืออย่างไร รถผมจึงเหมือนแม่เหล็กดูดพวกมนุษย์เห็นแก่ตัวพวกนี้เสียเหลือเกิน ผมไม่แน่ใจว่ารถเล็กคันอื่นโดนแบบเดียวกันนี้ไหมครับ อยากให้เข้ามาแชร์ประสบการณ์กัน

ผมพยายามคิดในแง่บวกว่าคนเหล่านี้ก็เป็นส่วนน้อยในสังคมนะครับ คนบนท้องถนนส่วนใหญ่ก็ขับรถปกติเรียบร้อยไม่มีปัญหา แต่อาทิตย์หนึ่งผมจะเจอเหตุการณ์ทำนองนี้สองถึงสามครั้ง ผมกลัววันหนึ่ง ผมอาจประสบอุบัติเหตุได้

ปล. โดยพื้นฐาน ผมจะขับเลนซ้ายเสมอ รักษาความเร็วตั้งแต่ 60 - 80 แล้วแต่ช่วงถนน ไม่ได้ขับเหวี่ยงไปมาครับ ใครมาเร็วๆ ผมเปิดไฟซ้ายให้ทางหมดทุกคันครับ แต่ที่เจอบีบแตรไล่ คือเขามาเร็วมากมาจ่อท้ายบีบแตรใส่ พอผมให้ทาง เขาก็มีแกล้งผม