ปกติผมไม่ค่อยได้ขับรถเข้ากรุงเทพเท่าไหร่

วันนี้มีภาระกิจต้องไปส่งของแถวดอนเมือง ขากลับต้องเจอกับสภาพการจราจรช่วงไพรม์ไทม์.......รู้เลยยยครับ

ไล่ตั้งแต่เบียดซ้ายเปิดช่องจราจรใหม่บนไหล่ทาง แค่เบียดไม่เท่าไหร่ มีบีบแตรไล่จร้าาาา
มาพีคตรงที่สุดท้ายต้องเบียดขวาเพื่อกลับเข้าเลนปกติ......ซึ่งก็คือเลนที่ผมขับอยู่นี่แหละ  ดี๊ดีย์!!

ขับมาอีกหน่อยช่วงหน้าม.เกษตร ในเส้นวิภา ผมขับอยู่คู่ขนานเลนขวา เปิดไฟเลี้ยวรอเข้าเลนกลางอยู่สามนาที พอสบจังหวะผมก็หักออกมา
ปรากฏว่าเจอซีวิคสีดำพุ่งมาจากซ้าย อีกฟุตเดียวจะเข้ากลางลำรถผมอยู่แล้ว แต่เดี๋ยวนะ ที่บีบแตรใส่ผมนี่คืออะไร ไฟเลี้ยวก็ไม่เปิด

พอขับพ้นมา เห็นพี่ท่านปาดไปปาดมา ซ้ายที่ขวาทีแบบไร้มารยาทโดยไม่เปิดไฟเลี้ยวอีกเช่นเคย แล้วก็อ๋อเลย.......อ๋ออออ ที่แท้ก็ San darn นี่เอง

ขับพ้นมาจากโรงบาลวิภา กำลังจะขึ้นยกระดับรัชวิภา เจอ BMW สีขาว ปาดหน้ารถผมจากทางหลักเข้าไปส่งลูกที่โรงเรียนนานาชาติ

จากนั้นก็เจอมนุษย์คอสะพานบ้างประปราย จนเข้าเส้นกรุงเทพ-นนท์ แถวบิ๊กซีติวานนท์ เจอมอไซค์ย้อนเลน แต่พี่ท่านนี่ของจริงครับ พี่ย้อนมาเลนผมโดยที่มีเกาะกลางถนนกั้นอยู่  แสดงว่าพี่ต้องย้อนมาไกลมากกกกก

พ้นจากพี่มอไซค์คันเมื่อกี๊ ก็เจอมอไซค์ย้อนเลนอีกเพียบ แต่ที่พีคสุดคือพี่วินท่านนึง ที่กำลังจะไปส่งผู้โดยสาร

พี่ย้อนไม่เท่าไหร่ นี่พี่เล่นย้อนด้วย
เบี่ยงออกมาแซงมอไซค์คันอื่นอีกเป็นย้อนศรเลนที่ 2
แล้วแซงยาวเป็นร้อยเมตร

ตอนแรกผมก็ไม่ทำไมหรอกนะ แต่พี่ย้อนมาจนจะชนรถผมอยู่แล้ว ไม่ถึง 30  เมตร
ผมเลยกระพริบไฟสูงเตือน พี่บีบแตรใส่ผมยาว แล้วไม่หลบผมด้วยนะ.......มันใช่ป้ะครับเห้ยยย

นี่พี่ขี่ไม่คำนึงถึงความปลอดภัยของผู้โดยสารเลยอ่ะ


ผมนี่โคตรนับถือมนุษย์กรุงเทพเลยจริงๆว่ะ
พวกคุณ Strong มว๊วกกกกก ที่แหกขี้ตาตื่นมาเจอกับเพื่อนร่วมท้องถนนเยี่ยงนี้ได้

ต้องจิตแข็งมากจริงๆ ไม่ก็พวกเดียวกัน
ผมนี่ยอมเลยฮะ