เราเลิกเปรียบเทียบไม่ได้ รู้สึกเพื่อนได้ดีกันหมด แม้กระทั่งคนที่ไม่ตั้งใจเรียนเกรดจะไทร์อยู่แล้ว
แต่บ้านรวย หนทางราบรื่นดี เรียนไม่จบก็มีเส้นสาย เพื่อนคนที่เรียนแย่ตอนมัธยม ชีวิตเกเร ก็ได้ดิบได้ดีเพราะสวย เรียนสายนิเทศ
เพื่อนคนที่ไม่ได้เรียนก็ทำงานมีเพื่อนฝูง มีสังคม อาจจะเป็นเพราะตรงนี้ก็ได้ละมั้ง เราพยายามมาหมดแล้วแต่เหมือนถูกผลักออกมา
อยู่คนเดียว เห็นแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่า จริงๆแล้วไม่ใช่ว่าชีวิตจะต้องดีขนาดนั้น แค่เรามีคนรอบข้างคอยให้กำลังใจก็เพียงพอแล้ว
แต่เราไม่มีเลย ทุกอย่างเหมือนผลักเราให้ลงล็อคนี้ เราเดินตามกรอบชีวิตที่มองไม่เห็นมาตลอด เราไม่ได้ตั้ง พ่อแม่ไม่ได้ตั้ง
แต่มันมามาตั้งแต่เกิด เห็นคนที่เงียบๆเก็บตัวเหมือนเรา ก็คิดนะยังมีคนที่เหมือนเราอีกเยอะแยะแต่ก็นะ เขาดูแลตัวเอง เอาตัวรอดได้ดีกว่าเรา
ไปๆมาเขาไม่ใช่แบบเรา เรามีคนเข้าหามากมายแต่เขาไม่เข้าเอง แล้วเราอ่ะ