เรามีอา 5 คน ที่ยังโสดนะคะ แต่วัยเกษียณกันหมดแล้ว อายุตั้งแต่ 62-73
ทุกคนเคยดูแลเรา และน้องๆ ที่ทั้งหมดเป็นลูกของพี่ๆน้องๆเค้า ดูแลมาตั้งแต่ยังเล็กๆ มีทั้งเลี้ยงดูอยุ่ด้วยเลย และมีทั้งดุแลบางช่วงที่พ่อแม่เค้าฝากให้ช่วย
แต่ทุกคน ไม่เคยเรียกหาความช่วยเหลือใดๆจากหลานๆเลย หลานๆเรียนจบ ก็ต้องไปทำงาน ไปสร้างตัวสร้างฐานะ ไปมีครอบครัว ก่อนเราแต่งงานเราไปเที่ยวกับญาติประจำ หลังแต่งและมีลูกก็ไม่ค่อยได้ไป ยังคิดถึงและห่วงอาอยู่เลย
แต่ที่ไหนได้เค้าสตรองเวอร์ บางคนอยุ่คนเดียว บางคนอยุ่กับพี่น้อง ดูจะสบายกว่าคนที่มีครอบครัวเสียอีก
คนที่อยู่เป็นโสดจนแก่อย่างอาเรา ส่วนมากจะมีทรัพย์สินเพียงพอที่จะอยู่ช่วงเกษียณได้สบายๆ มีรายรับประมาณคนละสองสามหมื่น มีบ้าน มีรถ มีเงินเก็บเป็นก้อน มีประกันชีวิต
แต่ก่อนเกษียณ ทุกคนเคยทำงานนะคะ มีสังคม มีเพื่อน ส่วนมากเป็นข้าราชการ อีกคนเป็นหมอ ก็ยังมีคลีนิคและมีคนไข้มาหาตลอด
กลายเป็นว่าบรรดาพี่น้องที่มีลูกมีครอบครัวนี่แหละ ที่ต้องเป็นฝ่ายไปขอความช่วยเหลือ ทั้งมากทั้งน้อย
ชีวิตเค้ามีเวลามากพอที่จะดูแลตัวเอง ทั้งทางใจและทางกาย ตื่นมารถน้ำต้นไม้ ออกกำลังกาย กินอาหารคลีน ดูทีวี เล่นหุ้น ออกไปหาเพื่อน ไปช๊อปปิ้ง ไปเที่ยว ตปท นอนกลางวัน ไปวัด ไปปฏิบัติธรรม ไปดูดวง ทำงานประดิษฐ์ประดอย อ้อ ลืม เล่นสื่อโซเชียลทุกเช้าด้วย