ผมเป็นวัยรุ่นเป็นหนุ่มเนื้อแน่นดูแข็งแรงหลายครั้งที่ผมขึ้นรถเมล์ไม่รู้ว่าเป็นความโชคดีของผมหรือเปล่าเพราะจะเจอที่ว่างให้นั่งตลอด แต่......พอนั่งไปได้สัก2-3ป้ายคนก็เริ่มเต็มที่นั่งก็เต็มหมดละทีนี้ ก็ต้องยืนห้อยโหนกันเป็นแถว ทันใดนั้นมีป้าแก่ๆคนนึงแต่ไม่แก่มากหรอกดูๆก็แก่รุ่นป้าไม่ถึงกับแก่รุ่นยาย แกเดินมายืนตรงผมนั่งอยู่พอดี เอาละทำยังไงดีจะลุกหรือไม่ลุก
และผมก็ตัดสินใจท่ามกลางสายตาผู้คน "ผม.........ไม่ลุก" เพราะผมลุกไม่ได้ผมขาหักตอนนี้ก็ใส่เหล็กดามไว้ ลำพังแค่เดินยังติดๆขัดๆ ถ้าผมต้องยืนไม่ไหวหรอกครับเพราะผมยืนได้ไม่นาน พอยืนนานๆจะปวด ไม่ถึงกับปวดมากหรอกครับแต่ไม่มีใครชอบหรอกกับอาการเจ็บๆปวดๆ ใจผมก็อยากจะลุกให้ป้าแกนั่งแต่ต้องนึกถึงสภาพสังขารตัวเองก่อน ที่ผมมาตั้งกระทู้ถามเพราะผมไม่สบายใจ เพราะนี่ไม่ใช่เหตุการณ์ครั้งแรกและครั้งเดียว ผมต้องตกอยู่ในสถานะการณ์แบบนี้เกือบทุกครั้งที่ผมขึ้นรถเมล์ หรือว่าครั้งต่อไปที่ผมจะขึ้นรถเมล์ผมต้องเอาแผ่นเอ็กซ์เรย์ เอาใบรับรองแพทย์ เอาแฟ้มประวัติการรักษามาติดไว้ที่ตัวผม ผมต้องทำอย่างนี้ไหมคนอื่นเขาจะได้รู้ และผมถึงจะไม่ถูกมองเป็นคนเลว