อาจมีสปอยล์ รีวิวกระทู้แรกด้วยความคิดและความรู้สึกส่วนตัว โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

วันก่อนเราได้ไปเจอนิยายเรื่องนี้ของ ว.วินิจฉัยกุล ใน Meb เข้าโดยบังเอิญ
เปิดมาก็โป๊ะเชะ อ่านตัวอย่างเสร็จปั๊บ... เออ น่าสนใจใช่ย่อยเลยนะ
ใจจริงอยากซื้อเล่มอ่าน แต่ว่าไม่สะดวกด้วยหลายๆ ประการ บวกหายาก
เป็นเหตุให้ต้องตัดใจ ทั้งๆ ที่งานของนักเขียนคนนี้เป็นงานที่อ่านทีไรแล้ว ...
รู้สึกอบอุ่น สบายๆ ไม่ดำ ไม่ขาว ใช้ภาษาก็ง่ายๆ แต่เปี่ยมด้วยพลัง วางไม่ลง

(เราไม่ได้อ่านเรื่องนี้ของ ว.วินิจฉัยกุล เรื่องแรกนะ แม้นว่าไม่ค่อยได้ตามอ่านแบบจริงๆ จังๆ ก็ตาม
แต่เราก็จำนิยายเรื่องแรกที่เราอ่านของนักเขียนคนนี้ได้ คือ ... เหลี่ยมดาริกา)

เอาล่ะ หลังการอารัมภบทที่ยืดยาว ขอเริ่มเข้าเรื่องกันดีกว่า ซึ่งอาจมีสปอยล์บ้าง แต่ไม่มากนะคะ
เพราะการรีวิวสไตล์เรา จะเน้นการรีวิวเชิงวิจารณ์ตัวละครให้คนที่ยังไม่ได้อ่านเห็นภาพตามมากกว่า

ลำดับแรก ไม่พูดถึงได้ยังไง ... เพราะเป็นตัวเดินเรื่องที่สำคัญที่สุดของเรื่อง ... อรยานี
ซึ่งเป็นสาววัยใกล้เลข 5 อายุก็ปาไป 4 รอบนักษัตร แต่ยังสาว สวย และมีเสน่ห์ไม่ต่างจากรุ่นสาว

เริ่มเรื่องกลายเป็นม่ายผัวตายป้ายแดง และเราก็จะสัมผัสได้แต่ต้นเรื่องว่าเธอมีความโกรธแค้นต่อผัวผู้วายชนม์ไม่น้อย
ก็พอจะเดาได้จากชื่อเรื่องเลย ว่ามาจากพฤติกรรมการนอกใจ แต่ไม่รู้ว่าตายเพราะอะไร อรมารู้ความจริงตอนไหน
ไม่รู้อะไรเลย กระทั่งผู้เขียนค่อยๆ แย้มออกมาให้กระจ่างทีละน้อย จึงเข้าใจว่าความรักของอรได้แตกสลายด้วยเหตุใด
เพราะโดยที่มาที่ไป อรไม่ใช่คนที่เผชิญโลกกว้างมาจนจะรู้เล่ห์ผัวตัวได้ เรียนไม่จบมหาลัย ไม่ได้ทำงาน
หน้าที่หลักก็เป็นแม่บ้าน เลี้ยงลูกสองคน คือ เพชรร้อย พลอยรุ้ง จะแปลกอะไรถ้าจะเป็นช่องว่างขึ้นมาให้เกิดเรื่องนอกใจขึ้น

เมื่อผัวมาตาย บ้านก็มีเรื่องยุ่งๆ มาทักทายแทบจะทันที เริ่มต้นจากเพชรร้อยเลิกกับแฟนที่ชื่อภูมิใจ จนแกว่งไปพักหนึ่ง
จนกระทั่งมาเจอ ทัชชา และตามมาด้วยเรื่องวุ่นๆ อีกมากมาย จะทยอยเล่าไปตามลำดับ ขอให้ใจเย็นๆ

ส่วนทางด้านพลอยรุ้ง ลูกอีกคนนั้น ... ไม่มีปัญหาอะไรที่ดูร้ายแรงนัก นอกจากการที่ต้องทนเหน็ดเหนื่อยและชิงไหวชิงพริบ
กับผู้คนมากมาย เพราะเป็นผู้รับช่วงธุรกิจของพ่อ

กลับเข้ามาที่อรยานีดีกว่า ...

เมื่อไร้ผัว ชีวิตก็มีอิสระมากขึ้น ลูกเองก็โตๆ กันหมด ไม่ต้องวุ่นวายเป็นคุณแม่ลูกอ่อน ก็พลอยให้ได้ไปงานเลี้ยงรุ่น
สังสรรค์กับเพื่อนเก่าๆ ที่ไม่ได้พานพบกันมานานหนักหนา จึงทำให้ได้เจอกับรักครั้งใหม่ที่ดูแล้วชวนให้อบอุ่นใจ
ชวนให้เคลิบเคลิ้มหลงใหล แต่สุดท้ายก็ตกลงมาจากสวรรค์ลวงด้วยความจริงอันแสนโหดร้ายของชายที่เป็นรักใหม่
ซึ่งได้ใช้ความแยบยลชนิดเนียนสนิท จับไม่ได้ ไล่ไม่ทัน ขังเธอไว้กับวังวนแสนอ่อนหวาน รัญจวน อยู่พักใหญ่ทีเดียว
จนอรเริ่มมองอะไรชัดขึ้น เมื่อหมอกสวรรค์ลวงได้จางไป จึงถอยห่างออกมา และตัดสวาทขาดสิ้น เมื่อเขามีใหม่
และทำให้มีสติมากขึ้นเมื่อมีชายที่เฝ้ารัก เฝ้ารอ มาอ้อนวอนขอความรัก เธอไม่ได้ด่วนตัดสินใจ และยังแยบยลเหลือคณา
ในการพูดคุยเจรจา และการวางตัว เพื่อหาทางออกที่เป็นจุดที่ลงตัวที่สุดระหว่างกันจนได้

ลำดับที่สอง ... ภาคิน ผัวผู้วายชนม์ ของอรยานี ที่ผู้เขียนยังอุตส่าห์เขียนย้อนอดีต จนมีบทใกล้เคียงกับหลายตัวละคร
นับเป็นตัวเดินเรื่องที่สำคัญอีกตัวเหมือนกัน

ภาคินเป็นคนเก่ง อายุมากกว่าอรยานีหลายปี เขาเป็นคนที่มีความเป็นนักวางแผน เป็นคนอ่านคนได้ รู้จักรอเวลาเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ
มีความละมุนละม่อม และจัดการเรื่องทุกอย่างในชีวิตได้ราวกับจัดวาง จนเขาพลาดอย่างแรง ... ทำให้ชีวิตเดินไปสู่ทางแห่งความตาย
และเป็นเหมือนจุดเริ่มต้นที่ทำให้ครอบครัวต้องมาแตกเป็นเสี่ยงๆ ในกาลต่อมา

แต่กระนั้นเขาก็ยังเป็นพ่อที่ดี ทว่ายังไม่ได้เรียกว่าดีที่สุด

เพราะความผิดพลาดในการเลี้ยงเพชรร้อยดั่งนางฟ้า ปกป้องคุ้มครองเช่นไข่ในหิน แต่เลี้ยงพลอยรุ้งให้เป็นคนที่ทำงานได้ ทำงานเป็น
เลี้ยงลูกต่างกันอย่างสิ้นเชิง จึงทำให้เพชรร้อยเป็นคนที่ตัดสินใจทุกอย่างด้วยอารมณ์ และทำให้ชีวิตของตัวเองต้องล้มลงอย่างแรง
เป็นความผิดพลาดที่มหันต์ กว่าจะโตได้สมอายุ ได้มีชีวิตที่ลงตัว ก็หลายปีผ่าน

เมื่อพูดถึงตรงนี้ ลำดับที่สาม เราจะขอลงรายละเอียดตัวละครเพชรร้อย ให้ได้กระจ่างกันมากขึ้น

จากข้อความที่ด้านบนที่เอ่ยถึงเพชรร้อยไว้ ก็ขอสรุปให้อีกทีว่า เพชรร้อย เป็นคนที่เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางของทุกสิ่ง เอาแต่ใจ
ไม่ฟังใคร ความพอใจของตัวเองต้องมาก่อน ใครจะห้ามก็ไม่ฟัง ไม่ชอบการถูกเสียหน้า หัวอ่อน ทำให้ถูกภูมิใจบอกเลิกซ้ำสองหน
พอแต่งผัว ก็เป็นขนมหวานชิ้นโปรดของผัวที่เป็นมิจฉาชีพชั้นดีได้กอบโกย มารู้ตัวอีกทีก็ลุกลาม ไปกันไกลเสียแล้ว
เพราะก่อนหน้านี้ ไม่เคยฟังใคร ... แม้แต่แม่กับน้องสาว เพราะหากไล่ย้อนไป จะเห็นว่าเพชรร้อยดูถูกแม่ว่ามีดีแค่แม่บ้านเท่านั้น
จึงไม่ใช่แม่ที่ควรภูมิใจ ไม่เหมือนพ่อที่ประเสริฐทุกอย่าง จนแทบรับไม่ได้เมื่อความจริงเรื่องพ่อปรากฏจากปากคำของแม่ น้อง และอา
ตามมาด้วยเรื่องผัวแมงดาที่มารู้ทีหลัง ก็แทบจะเป็นบ้า จบลงที่เหตุสลด และถูกซ่อมแซมด้วยแวลาจนกลายเป็นคนที่มีสติมากขึ้น
พอที่จะจัดการกับภูมิใจที่เข้ามาเพื่อหวังผลได้อย่างแยบยล เห็นความสำคัญและรักแม่กับน้องมากขึ้น ต่อมาจึงได้แต่งผัวใหม่ที่ดีกว่า
และเติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่จริงๆ สักที

ลำดับสี่ ... พลอยรุ้ง
พลอยรุ้งถูกสอนจากพ่อจนกลายเป็นคนที่ทำงานเป็น และได้สืบทอดธุรกิจพ่อต่อ (แม้ไม่ใช่ทั้งหมด บางอย่างก็ต้องขายทิ้งไป)
นับได้ว่าพลอยรุ้งเป็นผู้หญิงที่เก่ง ฉลาด ทันคน มีชั้นเชิง แม้จะห้าวไปบ้างเพราะอยู่ใกล้พ่อ จึงมีนิสัยผู้ชายๆ ติดตัวอยู่บ้าง
แต่สุดท้าย พลอยรุ้งก็ได้คนดีๆ มาแต่งด้วย ซึ่งเป็นคนที่ทั้งรู้ทันและเข้าใจกันในระดับที่พอสมควรทีเดียว จึงไม่น่าแปลกใจ
ที่พลอยรุ้งจะมีความสำคัญ และเป็นส่วนช่วยพี่สาวกลับมาจากนรกได้ในที่สุด

ลำดับที่ห้า ... ภูมิใจ

เป็นแฟนคนแรกที่ถูกเอ่ยถึงในเรื่องของเพชรร้อย และเป็นคนสลัดรักเพชรร้อยได้อย่างแสบสันถึงสองครั้ง เมื่อมีคราวที่สาม
ก็พลอยให้เพชรร้อยเฉลียวใจ แม้จะสับสนบ้างนิดๆ หน่อยๆ และจัดการจบเรื่องราวได้อย่างเนียนสนิท เป็นคนถือตัวเอาว่าตัวเองมีดี
จึงไม่ค่อยง้อใคร และเมื่อจะหาที่เกาะพึ่ง จะเป็นอีกอย่าง จัดได้ว่าเป็นคนไม่น่าคบคนหนึ่ง แต่ไม่ได้เลวร้ายมาก

ลำดับที่หก ... ทัชชา

ผู้ชายที่เข้ามาจีบเพชรร้อยหลังเพชรร้อยเลิกกับภูมิใจครั้งแรก เขาเดินเข้ามาในโปรไฟล์ของเจ้าชายในสายตาเพชรร้อย
ต่อมาอดีตที่ดำมืดถูกเปิดเผย ทำให้เพชรร้อยชาดการติดต่อไปช่วงหนึ่ง แต่สุดท้ายก็มีเหตุให้ต้องมาแต่งงานกัน

แรกทีเดียว เหมือนผู้เขียนจะพยายามให้เราเข้าใจว่า ทัชชามีใจให้เพชรร้อยจริงๆ หลังได้รู้จักพูดคุยกัน
แต่เมื่อต่อมากลับเปิดเผยถึงความมืดดำสนิทของทัชชาที่ยังเสมอต้นเสมอปลาย ก็ถึงกับเลิกคิดในทันที
หากเขามีความสามารถในการตบตาเมียตัวเองได้อย่างแยบยล จนกระทั่งเมื่อทุกอย่างระเบิดออกมาในที่สุด
เจ้าชายอสูรก็ได้ให้บทเรียนชีวิตราคาแพงกับเมียตัวเองได้อย่างสุดขีด จนมันจบลงที่เหตุสลด เป้นเหตุให้...
ตำนานเจ้าชายอสูรทัชชาต้องถึงตอนอวสาน

ลำดับที่เจ็ด ... ณพงศ์

เขาเป็นคนที่ละเอียดลออ รอบคอบ มีความสามารถในการจดจำสิ่งต่างๆ ได้ดี มีความรอบคอบ สุขุม เยือกเย็น
เป็นคนที่ทำงานใกล้ชิดพลอยรุ้งมากที่สุด รู้ใจกันและเข้าใจกันมากที่สุด จนกลายเป็นเหมือนกับคู่หู สุดท้ายก็พัฒนา
กลายเป็นความรัก และแต่งานกันในที่สุด

ณพงศ์มีส่วนช่วยพลอยรุ้งในหลายๆ เรื่อง ทั้งเรื่องครอบครัว และเรื่องงาน ด้วย

ลำดับที่แปด ... ดร. ภูเมฆ

ชายที่ก้าวเข้ามาเป็นรักใหม่ของอรยานีหลังการตายของภาคิน มาเป็นดั่งแสงสว่างให้กับอร จนทำให้มันเหมือนสวรรค์น้อยๆ
หากสุดท้ายเขาก็เป็นได้เพียงสวรรค์ลวง หากเขาก็ยังแยบยลที่ยังเก็บอรยานีไว้กับตัวได้อีกระยะหนึ่งหลังสวรรค์ลวงพังลง
จนกระทั่งหมอกเสน่หาจางลง อรยานีห่างหาย เขาก็ไปมีใหม่ และคนใหม่ของเขาก็นำพาความวิบัติมาให้อย่างที่สุด
ทำให้เขาต้องสูญเสียทุกอย่างในชีวิต และพอจะกลับไปหาอรอีกครั้ง เธอก็เริ่มฉลาดที่จะประวิงเวลา ทำให้ได้ข้อมูลมา
และก็ตัดขาดสวาทสิ้นลงได้อย่างหมดจด

ลำดับที่เก้า .... วิม คนสุดท้ายที่จะเขียนรีวิว

ชายที่ก้าวเข้ามาสารภาพรักกับอรยานีหลังการสิ้นสวาทระหว่างอรยานีกับภูเมฆ เขาเป็นญาติผู้น้องภาคิน
เคยเป็นแฟนเก่าอรยานีสมัยมหาลัย ชีวิตล้มเหลวกับการแต่งงานถึงสามครั้ง แต่ก็เป็นคนมีเสนห์อย่างล้นหลาม
เขาเป็นคนขี้เล่นก็จริง แต่เขาก็มีความเป็นผู้ใหญ่พอตัว

วิมมีส่วนช่วยอรในเรื่องต่างๆ ของชีวิต ทั้งเรื่องภูเมฆ เรื่องหลานๆ อย่างเพชรร้อย พลอยรุ้ง ไม่ห่างไกล

แม้ว่าสุดท้ายจุดที่ลงตัวที่สุดของวิมกับอรอาจไม่ใช่ที่เขาคิดซะทีเดียวก็ตาม แต่มันก็เป็นจุดที่ทั้งคู่มีความสุขที่สุด

ขอจบการรีวิวเพียงเท่านี้ ผิดพลาดประการใด ก็กราบขออภัย
เจอกัน หากมีโอกาสคราวหน้า