เรารู้จักกับคนๆนึง เราคุยกับเค้า  แต่มารู้ทีหลังว่าผช.คนนี้มีแฟนแล้ว แต่สิ่งที่เรางงมากเเฟนผช.ก็มีลูกมีผัวแล้วนะ แต่ก็มาคบกับผช.คนนี้ เหมือนคบซ้อนกัน แต่คบกันนานมาก เค้าจะมาคุยกับเราก็ต่อเมื่อเค้าสองคนทะเลาะกันหรือว่า แฟนเค้าอยู่กับสามี หรือว่าแฟนเค้าไม่ว่าง เค้าก็มาคุยกับเราช่วงนึง ทำทุกอย่างเหมือนเป็นแฟนกัน คุยกัน มาหากัน(แต่ยังไม่มีอะไรเกินเลย ) แล้วพอเค้าดีกันเค้าก็หายไป ทุกๆครั้งที่หายไปเค้าก็จะไปหากัน( ผช.คนนี้กับแฟนเค้าอยุ่กันคนละที่)นานมากๆหลายเดือนที่เค้าหายไปเราก็จากที่รู้สึกเจ็บ ยึดติดกับเค้า ก็เริ่มที่จะเฉยๆกับเรื่องของเค้า ช่วงที่ผ่านมานี้เค้าก็กลับมาคุยกับเราเนื่องจากเราเจอกัน เค้ามาบอกคิดถึง มาบอกว่าอยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม ด้วยความที่เรายังชอบเค้าเราเลยกลับไปคุยกับเค้า แต่ตอนนี้เราเลือกที่จะถอยความสัมพันธ์ โดยการไม่คุยบล็อคทุกอย่าง เพราะเค้ายังไม่เลิกกับคนๆนั้น แต่เรารักนะ อยากดึงเค้าออกมาจากคนๆนั้น อยากทำให้ทุกอย่างมันถูกต้อง แต่เราสู้ไม่ไหว สายตาเค้าเวลามาเจอเรามันแปลกออกไป (เราถอยออกมาครั้งนี้จากที่เค้าไม่เคยเพ้อหาคนๆนั้น ตอนนี้ก็เพ้อ แล้วก็กลับไปหากัน) เราเลือกที่จะถอยออกมาเองเราทำถูกแล้วใช่มั้ยคะ?  เรากลายเป็นคนยอมแพ้แบบนี้ถูกหรือป่าว?? #หนูขอโทษที่สู้ต่อไม่ได้แล้วนะ #พี่จะกลับมาหาหนูกี่ครั้งหนูก็ยังไม่ใช่คนของพี่ #หนุเหนื่อยมากแล้วจริงๆ #ความจริงที่ไม่เคยบอก #หนูรักพี่มากๆนะคะ #น้องอยากเป็นคนนั่นนะแต่น้องทำไม่ได้