คือเรากับแฟนทำงานที่เดียวกันกัน คบกันมาเกือบ 2ปีแล้ว และก็มีแพลนจะแต่งงานกันแล้ว ทุกคนก็รับรู้ ช่วงแรกๆก็ดีนะคะ ช่วงหลังมาเขาไม่ค่อยสนใจเลย บางทีก็เมินเฉยเหมือนไม่อยากคุยด้วย เราโทรไปก็พูดไม่ค่อยดีอารมณ์ไม่ดีบ้าง บางวันก็สนใจเรามากเกิน เราปรับอารมณ์ตัวเองไม่ถูกเลยค่ะ แต่พออยู่ด้วยกันก็ดีนะคะ คือเราตกลงกันว่าจะอยู่ด้วยกันทุกวันพุธและวันอาทิตย์ ส่วนวันอื่นทำงาน เขาเป็นคนอารมณ์ขี้หงุดหงิดเวลาโมโหก็จะเกี้ยวกราด เราก็เคยโดนเขาตะคอกใส่หลายครั้ง เราก็ต้องเป็นคนที่ใจเย็นและยอมตลอด เพราะเขาเป็นคนพูดจาตรงๆบางทีคำพูดก็แรงเกินไปจนเรารับไม่ได้ในบางครั้ง เขาชอบตำหนิเราทำอะไรก็ผิดเอาเหตุผลเอาทัศนะตัวเองมาตัดสิน พักหลังเขาไม่ค่อยโทรหาเหมือนเดิมก็จะบอกว่ายุ่งงาน เวลากลางคืนเราก็รอคุยนะคะ บางทีก็หลับไปไม่ได้คุยกัน ตื่นเช้ามาก็ไม่โทรหาเลย เมื่อก่อนจะโทรหรือไม่ก็ไลน์มาหาทุกเช้า คือเห็นว่ามาทำงานแล้วก็แค่นั้น หรือว่าอยู่ใกล้กันจนมองข้ามความใส่ใจไป บางวันถ้าอามรณ์ดีก็มาพูดเล่นด้วย ไม่เคยไปกินข้าวกลางวันด้วยกันเลยพี่ๆที่ทำงานยังถามเลยพูดต่อหน้าแฟนด้วยซ้ำ เขาก็บอกว่ากินข้าวเช้าก็เกือบเที่ยงแล้วเลยไม่หิว แต่เรื่องนี้เราไม่ซีเรียสเท่าไร เราก็เคยพูดกับเขาแล้วก็ปรับตัวสุดท้ายก็เหมือนเดิม ถามเขาว่ารักเราไหม เขาก็บอกว่ารักสิ ไม่รักจะคบกันมาจนถึงทุกวันนี้หรอ เขาบอกว่าเขาเป็นคนแบบนี้ แสดงความรักไม่เป็น บอกรักยังนับครั้งได้เลย แฟนคนเก่าที่เลิกกับเขาไปก็เพราะคงเจอแบบเรานี่แหละค่ะ พูดจาไม่ดีไม่สนใจไม่ใส่ใจไม่แคร์ความรู้สึก เราไม่มีกำลังใจเลยค่ะ มันเฟลและนอยด์ทุกวัน เราไม่รู้สึกว่าอยู่กับเขาแล้วอุ่นใจ มีคนอยู่เคียงข้าง ขนาดเดินข้ามถนนยังไม่จูงมือเราเลย เดินไม่เคยรอ ตื่นเช้ามาทุกวันไม่มีกำลังใจไปทำงานเลยค่ะ แต่อย่างอื่นเขาก็ดีนะคะไม่เคยนอกใจ เขาก็พูดถึงอนาคตวางแผนอนาคตกับเราอยากมีลูกกับเราบ่อยๆ  เราก็อยากมีครอบครัวกับเขานะ และคิดว่าเขาเป็นคนที่เราเลือก แต่พอถึงตอนนี้เริ่มไม่มั่นใจแล้วว่าจะอยู่กับเขาได้หรือเปล่า พอเราคิดจะตัดใจเขามาทำดีด้วยก็ใจอ่อนทุกที เพราะมันอยู่ใกล้กันเกินไป และด้วยความผูกพันธ์เลยตัดใจยาก มันไม่ได้หมดรักแต่มันหมดแรงค่ะ แล้วเราทำงานที่เดียวกันอีก ถ้าเราตัดสินใจเลิกกับเขาก็คงเพราะเหตุผลประมาณนี้แหละค่ะ  เราก็คงต้องลาออกจากงาน เราคงทำใจไม่ได้ที่เห็นเขาทุกวัน หรือเราคิดเล็กคิดน้อยไป