เราคบกันมาตั้งแต่สมัยเรียน ซึ่งเรียนเองเรียนอยุ่ และแฟนเราทำงาน
ต่างคนต่างช่วยกันและกันสร้างเนื้อสร้างตัวกันมาจนในที่สุดเราก้ได้อยุ่ด้วยกัน
และย้ายมาสร้างครอบครัวในที่แห่งใหม่
บ่อยครั้งที่ทะเลาะกันบ่อยครั้งที่เขาเลือกที่จะให้อภัยเราตลอดเวลาที่คบกัน
มันทำให้รุ้ว่าเขารักเรามากจริงๆ
เราใช้ชีวิตด้วยกันมาแบบไม่ค่อยสวีทเหมือนคู่อื่นๆนะ แฟนเราเปนคนไม่ค่อยแสดงออกให้เหน แต่เราก้รับรุ้มันได้
ต่างคนต่างช่วยกันทำงานเก็บเงินเพื่อสร้างอนาคตให้แก่กัน ถึงแม้จะมีอุปสรรคและอะไรหลายๆอย่างที่เกือบทำให้เราสองคนนั้นล้มลง แต่เราก้เลือกที่จะไม่ทิ้งกันตลอดมา
จนกระทั่งวันนี้ เราเองที่ทำให้เขาเสียใจและหลายครั้งกับเรื่องนี้ที่เราก้รุ้อยุ่แล้วว่าเขาไม่ชอบ เราจะบอกเขาว่าไม่ได้ตั้งใจทำมันก้เปนข้ออ้างแก้ตัวไป
เราก้คงได้แต่ทำใจยอมรับเรื่องที่เกิดขึ้น
หลายๆคนที่ได้อ่านเรื่องราวนี้คงจะบอกว่าผญ.คนนี้มันเลวมันแย่
พอถึงเวลาที่เขาเลือกจะไปจากเรา
เราก้ได้แต่นั่งกลับไปคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาตลอด10ปีที่ทำร่วมกัน
นั่งร้องไห้อยุ่คนเดียวในเวลานั้น
และอยากจะขอโอกาสเขาอีกครั้งและถือเปนครั้งสุดท้ายที่เขาจะให้เราได้
ซึ่งนั่นมันหมดหวังแล้ว
เขาเลือกที่จะจบกับเราจริงๆ
และขอให้เรากลับไปที่ที่เคยอยุ่
เราเองนั้นยังอยากจะทำอะไรให้กับเขาแีกมาก แต่แล้วขอโอกาสไปแล้วมันก้ไร้ประโยน์ เราก้ได้นั่งวิงวอนไปเหมือนคนไร้สติ
พยายามอดทนแต่ก้ยากเหลือเกินที่จะทำใจได้
ถึงเวลานี้แลเวเราเองควรจะทำยังไง
เขายังรักเราอยุ่มั้ยหรือหมดรักเราไปแล้ว
แค่อยากรุ้ว่าตอนนี้เขารุ้สึกยังไง

คิดว่าไม่ได้เปนคำถามนะ
แค่ออกมาระบายให้ฟังและบอกใครหลายๆคนที่อาจจะเจอเรื่องแบบนี้เหมือนเรา
ตอนนี้เรสยังไม่รุ้ว่าจุดจบจะเปนยังไง
แต่อยากจะบอกว่าอย่าทำแบบนี้เลย
มันไม่ดีเลยสักนิด กับการเอาคนอื่นมาแทรกครอบครัวของเราให้เกิดเรื่องแบบนี้

แสดงความคิดเหนได้นะ
จะด่าจะว่าหรือพูดอะไรก้ได้นะ
เรายินดีและพร้อมรับฟัง