ก็ตามหัวข้อครับ ผมพึ่งอายุได้ 20 ปี เมื่อ 1-2 เดือนก่อน ก็เป็นวัยรุ่นทั่วไป ชอบเที่ยวแต่ไม่บ่อยเพราะไม่มีตังค์ เหล้าก็เช่นกัน ผมเรียนจบ ปวส.ด้านช่าง ปัจจุบันทำงานรับเหมา เป็นคนนอนดึก ถ้าวันทำงานก็ไม่น้อย 5 ทุ่ม แต่ไม่เกินตี 1 ส่วนมากจะช่วงเที่ยงคืนกว่าๆ ถ้าวันหยุดไม่ต่ำกว่าเที่ยงคืน ส่วนมากจะช่วง ตี 2-3 ถึงจะเข้านอน
...มาเข้าเรื่องดีกว่า ไม่รู้ว่ามีใครเคยเป็นแบบผมไหม ถ้ามีก็มาแบ่งปันประสบการณ์กันหน่อย กรณีนี้ผมเป็นบ่อยมากครับ อาทิเช่น บางคืนดึกๆ ผมก็หลับๆอยู่นี่แหละ จู่ๆก็ตื่นมากลางดึก แต่!!! ตื่นมาแค่ครึ่งเดียว ประมาณว่า จะลืมตาแต่ลืมไม่ได้เหมือนร่างมันบังคับให้นอนต่อหรือหลับตาลง แล้วแบบมันลืมตาได้แค่ครึ่งเดียว ผมอยู่ระหว่างความจริงกับความฝันอ่ะครับ เคยแบบว่า ลืมตามาก็อยู่ในห้องนี่แหละแต่มันก็ยังเห็นเรื่องในฝันอยู่คือมันไม่ยอมตื่นแบบเต็มๆ และประเด็นหลักคือตัวมันขยับไม่ได้ปากก็ไม่ได้ ที่ขยับได้ก็มีแค่ นิ้วเท้า(โป้ง,ชี้) และ ลูกตา เท่านั้น บางคืนก็หายใจไม่ออก รูจมูกมันไม่ยอมหายใจ แต่รู้ตัวหมดผมพยายามหายใจ ความรู้สึกเหมือนร่างกายมันลืมการใช้งานของส่วนจมูกไป หายใจได้แค่ทางปาก ก็อ้าปากได้นิดเดียว ไม่เชิงว่าอ้าปากเลย เหมือนแค่พอให้ลมเข้าออกได้แค่นี่แหละครับ และเหตุการแบบนี้ผมกลัวว่าจะหลับตายอะไรประมาณนั้น ดีที่ผมนอนกับน้องชาย ผมจึงเปล่งเสียงจากลำคอ เหมือนคนแหกปากอ่ะครับ แต่นี้ปากมันเปิดได้นิดเดียว ต้องเปล่งเสียงจากคอให้แรงๆ เพื่อให้น้องรู้ว่าผมละเมอ เพื่อที่จะได้ปลุกผมขึ้นมาให้มันตื่นแบบเต็มๆ พอเป็นแบบนั้นผมก็ลุกไปล้างหน้าทำให้สดชื่นๆ แล้วกลับไปนอนต่อ แม่ผมเคยบอกว่าถ้าละเมอให้เรียกคนที่ละเมอตื่นแล้วเปลี่ยนท่านอนเป็นนอนตะแคงขวา จะทำให้ไม่ละเมอ เพราะเวลาผมเป็นแบบนี้ ผมจะเกิดในท่านอนหงายตลอด ซึ่งลุงผมก็เคยละเมอ แหกปากดังมากแต่ก็ดิ้นไปมาได้ ผมก็เรียกให้ตื่นแล้วบอกให้ลุงนอนตะแคง แกก็ทำ คืนนั้นแกก็ไม่ละเมออีกเลย ตื่นเช้ามาก็ถามแกว่าเมื่อคืนละเมอรู้ตัวไหม แกบอกไม่รู้ตัวคงฝันมั้ง แกกล่าว แต่... ในกรณีผมคือผมจำได้หมดว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะผมตั้งใจทำให้มันเป็นแบบนั้น ผมขยับไม่ได้ ไม่ยอมตื่นมาโลกความจริง จึงเปล่งเสียงออกมาให้เหมือนคนละเมอเพื่อให้น้องปลุก แล้วคนในบ้านก็บอกผมละเมอเหมือนคนทั่วไป ก็เคยเอาเรื่องนี้ไปคุยกับแม่ แกก็บอกว่าคงพักผ่อนน้อยทำให้ร่างกายอ่อนเพลีย บลาๆ ซึ่งผมก็ไปถามเพื่อนว่าเคยเป็นแบบนี้ไหม เพราะเพื่อนผมแต่ละคนมันใช้เวลานอนกันไม่เกิน 3-4 ชั่วโมงต่อวัน พวกมันก็บอกไม่เคยเป็นก็หลับปกติ ผมเคยคิดจะไปหาหมอแต่ก็ไม่ได้ไปสักทีหมอคงบอกพักผ่อนน้อยเหมือนที่แม่ว่า และเหตุการณ์แบบนี้มันก็ไม่ได้เป็นบ่อยแบบติดต่อกันทุกคืน มันจะสุ่มๆเป็นบางคืน อาทิตย์ละ 1-2 ครั้งได้ บ้างก็เว้นไปอาทิตย์นึง หรือเป็นเดือนก็มี แบบเดือนนั้นนอนปกติ มาอีกเดือนก็เป็นอีก เหมือนมันเป็นเรื้อรังอะไรประมาณนั้นอ่ะครับ ซึ่งผมก็เคยคิดว่าผีอำรึเปล่าก็ไม่แน่ใจ ปกติก็นอนเลยไม่ค่อยได้กราบหมอนก่อนนอนอะไรแบบนั้น
แต่ที่มาตั้งกระทู้นี้ก็เพราะพึ่งเจอเหตุการณ์นี้มาเมื่อกี้ ตอนเย็นเมื่อช่วง 6 โมงเย็นถึงหนึ่งทุ่มนี่เอง ผมไม่ได้ทำงานมาเกือบอาทิตย์นึ่งแล้ว เพราะฝนมันตก
และวันนี้ก็เช่นกันอากาศมันเย็นสบายทำให้ผมง่วง ก็เลยไปนอนที่โซฟา แล้วมันก็เกิดเหตุการณ์แบบนั้นอีก ผมก็ทำเหมือนที่ทำมา คือเปล่งเสียงให้น้องมาปลุก (มันเล่นคอมฯใกล้ๆผมนี่แหละ) ผมก็ตื่นเหมือนทุกที แต่นี่ครั้งแรกที่เป็นช่วงเย็นๆ ปกติจะเป็นตอนดึกๆ น้องมันยังแปลกใจเลยว่าเพิ่งเคยเห็นผมละเมอตอนเย็น และไม่เห็นผมเป็นงี้มานานแล้ว ซึ่งมันก็จริง ผมไม่ได้เป็นงี้มาราวๆ 2-3 เดือนแล้ว แต่วันนี้เหตุการณ์นี้มันกลับมาอีกครั้ง...
...ใครเคยเป็นแบบผมไหม หรือมีคำแนะนำอะไรไหมหลังจากได้อ่านเรื่องราวของผมไป...
ขอบคุณที่อ่านเรื่องราวของผมครับ...
[แท็กผิดห้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย]
หลับอยูแล้วตื่นกลางดึก แต่ขยับตัวไม่ได้ บ้างก็บอกละเมอ บ้างก็บอกผีอำ ถ้ามองอีกแง่มันเป็นเรื่องปกติไหมสำหรับคนๆนึ่ง... ?
...มาเข้าเรื่องดีกว่า ไม่รู้ว่ามีใครเคยเป็นแบบผมไหม ถ้ามีก็มาแบ่งปันประสบการณ์กันหน่อย กรณีนี้ผมเป็นบ่อยมากครับ อาทิเช่น บางคืนดึกๆ ผมก็หลับๆอยู่นี่แหละ จู่ๆก็ตื่นมากลางดึก แต่!!! ตื่นมาแค่ครึ่งเดียว ประมาณว่า จะลืมตาแต่ลืมไม่ได้เหมือนร่างมันบังคับให้นอนต่อหรือหลับตาลง แล้วแบบมันลืมตาได้แค่ครึ่งเดียว ผมอยู่ระหว่างความจริงกับความฝันอ่ะครับ เคยแบบว่า ลืมตามาก็อยู่ในห้องนี่แหละแต่มันก็ยังเห็นเรื่องในฝันอยู่คือมันไม่ยอมตื่นแบบเต็มๆ และประเด็นหลักคือตัวมันขยับไม่ได้ปากก็ไม่ได้ ที่ขยับได้ก็มีแค่ นิ้วเท้า(โป้ง,ชี้) และ ลูกตา เท่านั้น บางคืนก็หายใจไม่ออก รูจมูกมันไม่ยอมหายใจ แต่รู้ตัวหมดผมพยายามหายใจ ความรู้สึกเหมือนร่างกายมันลืมการใช้งานของส่วนจมูกไป หายใจได้แค่ทางปาก ก็อ้าปากได้นิดเดียว ไม่เชิงว่าอ้าปากเลย เหมือนแค่พอให้ลมเข้าออกได้แค่นี่แหละครับ และเหตุการแบบนี้ผมกลัวว่าจะหลับตายอะไรประมาณนั้น ดีที่ผมนอนกับน้องชาย ผมจึงเปล่งเสียงจากลำคอ เหมือนคนแหกปากอ่ะครับ แต่นี้ปากมันเปิดได้นิดเดียว ต้องเปล่งเสียงจากคอให้แรงๆ เพื่อให้น้องรู้ว่าผมละเมอ เพื่อที่จะได้ปลุกผมขึ้นมาให้มันตื่นแบบเต็มๆ พอเป็นแบบนั้นผมก็ลุกไปล้างหน้าทำให้สดชื่นๆ แล้วกลับไปนอนต่อ แม่ผมเคยบอกว่าถ้าละเมอให้เรียกคนที่ละเมอตื่นแล้วเปลี่ยนท่านอนเป็นนอนตะแคงขวา จะทำให้ไม่ละเมอ เพราะเวลาผมเป็นแบบนี้ ผมจะเกิดในท่านอนหงายตลอด ซึ่งลุงผมก็เคยละเมอ แหกปากดังมากแต่ก็ดิ้นไปมาได้ ผมก็เรียกให้ตื่นแล้วบอกให้ลุงนอนตะแคง แกก็ทำ คืนนั้นแกก็ไม่ละเมออีกเลย ตื่นเช้ามาก็ถามแกว่าเมื่อคืนละเมอรู้ตัวไหม แกบอกไม่รู้ตัวคงฝันมั้ง แกกล่าว แต่... ในกรณีผมคือผมจำได้หมดว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะผมตั้งใจทำให้มันเป็นแบบนั้น ผมขยับไม่ได้ ไม่ยอมตื่นมาโลกความจริง จึงเปล่งเสียงออกมาให้เหมือนคนละเมอเพื่อให้น้องปลุก แล้วคนในบ้านก็บอกผมละเมอเหมือนคนทั่วไป ก็เคยเอาเรื่องนี้ไปคุยกับแม่ แกก็บอกว่าคงพักผ่อนน้อยทำให้ร่างกายอ่อนเพลีย บลาๆ ซึ่งผมก็ไปถามเพื่อนว่าเคยเป็นแบบนี้ไหม เพราะเพื่อนผมแต่ละคนมันใช้เวลานอนกันไม่เกิน 3-4 ชั่วโมงต่อวัน พวกมันก็บอกไม่เคยเป็นก็หลับปกติ ผมเคยคิดจะไปหาหมอแต่ก็ไม่ได้ไปสักทีหมอคงบอกพักผ่อนน้อยเหมือนที่แม่ว่า และเหตุการณ์แบบนี้มันก็ไม่ได้เป็นบ่อยแบบติดต่อกันทุกคืน มันจะสุ่มๆเป็นบางคืน อาทิตย์ละ 1-2 ครั้งได้ บ้างก็เว้นไปอาทิตย์นึง หรือเป็นเดือนก็มี แบบเดือนนั้นนอนปกติ มาอีกเดือนก็เป็นอีก เหมือนมันเป็นเรื้อรังอะไรประมาณนั้นอ่ะครับ ซึ่งผมก็เคยคิดว่าผีอำรึเปล่าก็ไม่แน่ใจ ปกติก็นอนเลยไม่ค่อยได้กราบหมอนก่อนนอนอะไรแบบนั้น
แต่ที่มาตั้งกระทู้นี้ก็เพราะพึ่งเจอเหตุการณ์นี้มาเมื่อกี้ ตอนเย็นเมื่อช่วง 6 โมงเย็นถึงหนึ่งทุ่มนี่เอง ผมไม่ได้ทำงานมาเกือบอาทิตย์นึ่งแล้ว เพราะฝนมันตก
และวันนี้ก็เช่นกันอากาศมันเย็นสบายทำให้ผมง่วง ก็เลยไปนอนที่โซฟา แล้วมันก็เกิดเหตุการณ์แบบนั้นอีก ผมก็ทำเหมือนที่ทำมา คือเปล่งเสียงให้น้องมาปลุก (มันเล่นคอมฯใกล้ๆผมนี่แหละ) ผมก็ตื่นเหมือนทุกที แต่นี่ครั้งแรกที่เป็นช่วงเย็นๆ ปกติจะเป็นตอนดึกๆ น้องมันยังแปลกใจเลยว่าเพิ่งเคยเห็นผมละเมอตอนเย็น และไม่เห็นผมเป็นงี้มานานแล้ว ซึ่งมันก็จริง ผมไม่ได้เป็นงี้มาราวๆ 2-3 เดือนแล้ว แต่วันนี้เหตุการณ์นี้มันกลับมาอีกครั้ง...
ขอบคุณที่อ่านเรื่องราวของผมครับ...
[แท็กผิดห้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย]