พ่อ จขกท ป่วยเป็นเส้นเลือดในสมองค่ะ รักษา กายภาพบำบัด เข้าๆออกๆ โรงพยาบาลมา 10 กว่าปีได้
ปีนี้ จขกท กำลังจะ 30 ส่วนพ่อ 70 ปลายๆ จขกททำงานอยู่ต่างจังหวัด
จะกลับบ้านอาทิตย์ละครั้ง พ่อจขกท อยู่กับแม่แค่สองคน และเราจ้างคนดูแลพ่อ 1 คน ส่วนพี่สาวและพี่ชายจะสลับกันมาดูแลบ้างพักหลังมานี้พ่ออาการแย่ลงค่ะ หมอก็ไม่รู้จะช่วยอย่างไรเพราะเป็นโรคผู้สูงอายุ
พ่อกลายเป็นผู้ป่วยติดเตียง ทานอาหารไม่ได้ ต้องชงพวกอาหารเสริมฉีดซริ้งค์เข้ากระพุ้งแก้ม วันนึงกินได้วันละ 3 แก้วเราก็ดีใจมากแล้วค่ะ
พ่อเริ่มไม่ค่อยลืมตา จะหลับทั้งวัน ถามอะไรแกก็ไม่อ้าปากพูดแล้ว แกผอมลงเยอะมาก คือแกพร้อมจะไปทุกเมื่อ
จนคนที่บ้านบอกให้ทำใจ
ตอนนี้เราเข้าใจนะคะว่าเป็นช่วงระยะเวลาสุดท้ายของชีวิตพ่อแล้ว แต่เราทำใจไม่ได้เลยค่ะ มันทรมาน เศร้า เสียใจ สงสาร คิดๆอยู่น้ำตาก็ไหล
ทุกวันนี้เวลารับโทรศัพท์แม่จะกังวลทุกครั้งว่าจะเป็นข่าวร้ายรึเปล่า พอถึงเวลานั้นเราไม่รู้จะแบกรับความรู้สึก และ ความกลัวแบบนั้นไหวไหม
บอกตรงๆ ช่วงเวลาตอนนี้มันทรมานมากค่ะ