ก่อนอื่นขอบอกนิสัยผมก่อนนะครับ ผมเป็นผู้ชายที่นิสัยคล้ายผู้หญิงเลย เป็นคนคิดเล็กคิดน้อย ชอบน้อยใจ เก็บความรู้สึกมากกว่าจะพูดออกไป เป็นยอมๆไปทุกเรื่อง เพราะไม่ชอบมีปัญหา เป็นคนโลกส่วนตัวสูงด้วย
ส่วนเพื่อนผมก็ผู้ชายนิสัยผู้ชายเลย ไม่ค่อยคิดอะไร บางอย่างก็คิดน้อยไปหน่อย จนลืมนึกถึงคนอื่น แต่ก็เป็นคนดีในระดับหนึ่ง
คือตอนปี 1 ผมสนิทกับเขามาก เคยจะชวนมาอยู่ด้วย แต่เขาปฏิเสธ ซึ่งผมก็ไม่ได้ติดใจอะไร แต่ตอนจบปี 1 ผมมีปัญหาระแคะระคายนิดหน่อย ตัวอย่างก็เช่น คือเขามีตุ้มหูอยู่คู่นึง แต่เขาทำหายไปข้างนึง เลยจะซื้อใหม่ ผมเลยขออันที่เหลืออยู่ข้างนึงของเขา เพราะคงไม่ใช้แล้ว แต่เขากลับบอกผมต้องจ่ายเงินเขา เพราะเขาก็ซื้อมา ทั้งๆที่ห้องเขาไม่มีพัดลม ผมก็เอาพัดลมตัวเล็กให้เขาไป เพราะไม่ค่อยได้ใช้ เขาไม่มีเงินผมก็ให้ยืมเป็นพัน(ทุกวันนี้ก็ยังไม่ได้คืนนะครับ คือเขายังไม่มีจนิงๆ) ผมเลยแบบช็อคสิครับ รับไม่ได้เลย ทำให้ ปี 2 เลยห่างกันเลย เพราะเขามีแฟน และด้วยมีเรื่องที่เขาเห็นแก่ตัวจนไม่ได้นึกถึงใจผม ทำให้ไม่ได้สนิทกันเลย ผมก็สร้างกำแพงขึ้นมาเพื่อไว้ใจเขาไม่เต็มร้อย เจอกันก็คุยปกติตามประสาเพื่อน แต่ไม่ถึงกับเล่าเรื่องอะไรมากมาย
ปัจจุบันผมอยู่ปี 4 เขาเลิกกับแฟน ทำให้มีปัญหาเรื่องการเงิน จึงขอมาอยู่กับผมด้วยเดือนนึงระหว่างหาหอใหม่ ซึ่งผมก็ไม่ได้ติดอะไร ก็ตกลงไป เพราะรู้ว่าเขามีปัญหาจริงๆ และเพื่อนคนอื่นก็อยู่กับแฟนหมด
สรุปปัญหาของผมคือผมกังวลเรื่องการปรับตัว ด้วยนิสัยที่ค่อนข้างต่างกัน และผมก็เริ่มชินกับการอยู่คนเดียวไปด้วยแล้ว ผมกังวลว่าเขาจะรับนิสัยแปลกๆผมได้ไหม แล้วเขาจะนึกถึงใจผมมากแค่ไหน คือตอนนี้นิสัยเห็นแก่ตัวเขาก็ลดลงบ้างแล้ว แต่ผมก็ไม่รู้ว่าลดลงมากแค่ไหน พูดตรงๆคือกลัวโดนเอาเปรียบครับ (เรื่องเงินไม่ได้ลืมนะครับ ผมไม่ได้ทวงเขา แต่เขาก็มาบอกกำลังหาให้อยู่) คือ ทั้งผมและเขาควรปรับตัวยังไงดีครับ