รู้ว่ามันผผิดนะแต่จะให้ทำไงอ่ะก็ชอบไแล้วนิ
เขาสอนดนตรี เขาเป็นครูฝึกสอน ตอนแรกเรียนด้วยตอนม1ยังเฉยๆพอ ม2เราเริ่มรู้สึกว่าเขามองเราตลอดเวลา  หรือคิดไปเอง  แต่เวลาเราหันไปมองหน้าเขา เขาจะหลบหน้าตลอด ตอนเลิกเรียนเราชอบไปห้องสมุดไปทุกวัน  เราจะเจอเขาทุกเย็นเพราะเขาซ้อมวงโย เราจะเดินผ่านทุกวันเพราะเราจะไปห้องน้ำเราจะผ่านห้องดนตรี ไท่ใชไรหรอกมันไกล้กับทา
ห้องน้ำ ตอนเดินผ่านเราเห็นเขาซ้อมวงโย เขาหันมามองเราแล้วเหมือนจะเดินออกมาแต่เราวิ่งหนีก่อน พอวันที่มีเรียนของครูเขาเรานั่งก้มหน้า  ครูเดินมาถามเราว่าเป็นอะไรทำไมก้มหน้าเราเลยตอบว่า เปล่าเสียงสูง เขาก็ยื่นโทรสัพเรามาให้เราเลยเงยหน้าแล้วถามว่าไปเอามาจากไหน  เขาบอกว่าเราทำตกไว้  เราเลยขอบคุณแล้วรับโทรสัพคืนครูเขาบอกอย่าทำตกไว้ปล่อยนะเดี่ยวมันจะไม่ได้คืนเราเลยพยักหน้า  พอหมดคาบเราเดินออกจากห้องคนสุดท้ายเพราะต้องรับสมุดเซ็น เราเลยบอกเพื่อนรอก่อนเดี่ยวไปเอาสมุดเซ็นก่อนครูเขาก็ทำเป็นไม่เซ็นเราเลยบอกว่าเมื่อไหร่จะเซ็นค่ะจะไปเรียนคาบอื่น  ครูเขาเลยเซ็นให้ เราเลยรีบเดินออกมา ครูเขาดึงแขนเราไว้  แล้วพูดว่ายิ้มบ้างนะเรา ตอนนั้นก็งง คือเราเป็นคนไม่ยิ้มไง  เขาบอกเราเสร็จก็ปล่อยเรา ตอนนั้นเขินจนเพื่อนถามว่าเป็นไรหน้าแดง  เราเลยบอกป่าว  เขินมากกพอเลิกเรียนครูเขาเดินมาห้องสมุดเราเป็นบรรณดารักษห้อสมุดคอยเช็คนักเรียนตลอยดและคนดูแลการยืมหนังสือ  วันครูแกเข้าห้องสมุดเราตกใจมากปกตืไม่เคยเห็นเข้าครูแกถามเราว่าบรรณดารักษอยู่มั้ยจะมาขอรายชื่นักเรียนเราเลยบอกว่าหนูนี้แหละบรรณดารักษ หรือเรียกอีกอย่างว่าหนอนหนังสือเคลื่อนทีค่ะ  ครูเขาเลยมองหน้าเราแล้วถามเราว่าทำไมไม่กลับบ้านเราเลยบอกว่ายังเช็คหนังสืออยู่ยังไม่กับค่ะ เขามองหน้าเราแล้วยิ้ม  แล้วยื่นผ้าเช็ดน้ามาให้เพราะตรงที่เราอยู่มันร้อนเงือกเลยไหลครูเขายื่นผ้าเข็ดหน้าให้เราเลยถามว่ายื่นให้ทำไมครูเขาบอกเหงื่อกไหลเช็ดหน่อยสิ เราเลยรับมาเราเลยบอกเดี่ยวกับไปซักให้นะค่ะ ครูก็พยักหน้า แล้วครูก็ถามเราว่า มีแฟนยัง ตอนนั้นเราตกใจมาากเราเลยตอบไปว่า ยังไม่มีค่ะ ครูเขาก็ไปแล้วก็พูดขึ้นว่า แ ล้วมีคนมาจีบยัง เราบอกว่าไม่มีค่ะ จนกระทั่งวันเกิดเรามีรุ่นพี่คนนึงเอาของขวัญมาให้เราแล้ววันนั้นมีเรียนของครูแกเขาอกว่าเขาเห็นรุ่นพี่ห้ของจวัญเรา ครูถามว่าให้ในโอกาสอะไรเราเลยบอกไปว่า วันเกอดหนูค่ะ ครูเขาเลยถามว่คนที่ให้รุ้จักมัยเราเลยบอกรุ้จักค่ะอต่เปนแค่พี่น้องกันค่ะ ครูเขาบอกอยากได้อะไร เราก็เงียบเราเลยกไม่อยากได้อะไร  แตา่ครูก็ซื้อให้ครูซื้อตุ๊กตาหมีให้เราคือเราบอกเลยตอนนั้นหวั่นไหวมาอ่ะเขาฝากเพื่อนมาให้พร้อมโน๊ตเขียนว่าขอให้มีความสุจนะตอนนะตอนนั้นเขินมากเริ่มหวั่นไหวแล้วด้วยเราเริ่รุ้สกเวลามองหน้าสบตาใจเต้นแรงมาก หลังจากผ่ารวันเกิดเราไปแล้วเขาถามว่าชอบมั้ยของขวัญเราบอกก็ชอบเราเขินจนน่าแดงอ่ะครูถามเป็นอะไรน่าแดงเราเลยบอกป่าววรู้ตัวอีกทีก็ชอบไปแล้วหวั่นไหวไปแล้ว   ตอนนี้ ม3แล้วครูเขาก็ย้ายไปแล้วแหละ  เพราะเขาเป็นครูฝึกสอน หมดหน้าที่ก็ต้อสอนที่อื่น  เรามารู้ตัวอีกทีเราก็ชอบครูเขาแล้ว  รู้ว่ามันสายไปแล้ว แต่สิ่งที่เรายังเหมือนเดิมคือความรักที่มีให้เสมอ   ปล.คิดถึงเสมอคะ