สวัสดีพี่ๆทุกท่านครับ ต้องกล่าวก่อนว่าผมไม่เคยตั้งกระทู้เลย ซึ่งผมอาจจะแท็กผิดพลาดประการใด ขออภัยล่วงหน้านะครับ
และจะเป็นพระคุณอย่างยิ่งหากพี่ๆช่วยแชร์หรือแท็กครับ
เรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวผมคือ ผมเคยเป็นคนปกติร่างกายแข็งแรงครบ 32
มาวันนึงในช่วงเทศกาลปีใหม่เมื่อ 2 ปีที่แล้ว ผมได้ขี่รถมอเตอร์ไซด์ไปเที่ยว ตจว. กับเพื่อนๆที่วังน้ำเขียว
แต่แล้วเรื่องที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกับตัวผม มันเป็นฝันร้ายที่สุดในชีวิตที่เกิดมา 25 ปี
ผมเกิดอุบัติเหตุร้ายแรงจนสูญเสียแขนข้างซ้ายเนื่องจากเส้นประสาทของแขนข้างซ้ายขาดทั้ง 5 เส้น (C1-C5)
ทำให้ไม่สามารถขยับแขนได้เลย ตั้งแต่หัวไหล่ลงไปถึงปลายนิ้วและสูญเสียไตไปหนึ่งข้าง เลือดท่วมในปอด ไหปลาร้าหัก
นั่นเป็นช่วงเวลาที่ผมทรมานมากที่สุดในชีวิต ผมโดนผ่าตัดแล้วผ่าตัดอีกเพื่อให้ผมมีชีวิตรอดกลับมา
ในที่สุด ผมยังมีบุญเหลืออยู่บ้าง ผมรอดชีวิตมาได้จากเหตุการณ์ในครั้งนั้นมาได้แต่ก็ต้องสูญเสียบางสิ่งบางอย่าง
แต่ผมก็ยังมีหวังเพื่อที่จะให้แขนผมกลับมาใช้งานได้ปกติโดยการพยายามขยับแขนเพื่อให้กลับมาเหมือนเดิม แต่ก็ไร้ความหมาย
เพราะแขนข้างซ้ายของผมนั้นไม่สามารถขยับได้เลยแต่ผมก็ไม่ย่อท้อ จนกระทั่งเวลาล่วงเลยมา 6 เดือน
คุณหมอเจ้าของไข้ผมจึงตัดสินใจผ่าตัดย้ายเส้นประสาทเพื่อให้อย่างน้อยแขนของผมอาจจะขยับได้แต่อาจจะไม่ 100%
แต่ก็อาจจะใช้งานได้บ้างหรืออาจจะไม่สามารถขยับได้เลยผมจึงตัดสินใจผ่าตัดตามที่คุณหมอแนะนำ ซึ่งหลังผ่าตัดนั้นต้องรอ 6 สัปดาห์
และหลังจาก 6 สัปดาห์นั้นจะเป็นการกายภาพ ผมรอจนครบ 6 สัปดาห์และทำการกายภาพตามที่คุณหมอสั่งอย่างเคร่งครัด
แต่มันก็ไม่สามารถขยับได้เลยแม้แต่นิดเดียว ผมคิดฆ่าตัวตาย คิดไปต่างๆนาๆ คิดว่าตัวเองเป็นภาระ คิดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่จบไม่สิ้น
จนวันนึงคุณแม่ได้พูดกับผมว่า ถึงลูกจะเป็นแบบนี้ก็ไม่เป็นไร แม่สามารถเลี้ยงลูกได้
แม่มีความสุขที่มีลูกอยู่มากกว่าที่ลูกจะจากไป ............. นั่นคือคำพูดที่ทำให้ผม
เปลี่ยนความคิดที่จะฆ่าตัวตายทันที และผมก็ยังตั้งใจกายภาพ กระตุ้นไฟฟ้า เพื่อให้แขนของผมกลับมา
แต่แล้ว ณ ตั้งแต่ผ่าตัดจนถึงปัจจุบันนี้ผ่านมาเป็นเวลา 1 ปี 6 เดือน แขนของผมก็ไม่สามารถใช้งานได้ โดยที่ผมไม่สามารถขยับได้
แม้แต่น้อย ผมไม่สามารถกางแขน งอศอก กระดกข้อมือ ขยับนิ้ว กล่าวคือผมไม่สามารถขยับแขนได้ตั้งแต่หัวไหล่ลงไปถึงนิ้ว
และนอกจากนี้แขนผมยังมีความเจ็บปวดแบบ 24 ชม. ความเจ็บปวดนั้นเหมือนเหน็บชาอย่างรุนแรงจนบางทีทนไม่ไหวต้องนั่งนิ่งๆ
และกลั้นใจผ่านมันไป
จากที่ผมเล่าเรื่องตัวเองมาเพื่อจะถามพี่ๆว่า ณ ตอนนี้ ผมควรจะเป็นคนทุพพลภาพหรือคนพิการ หรือไม่?
หรือว่าผมควรจะเป็นคนปกติธรรมดาเหมือนเดิมโดยที่ไม่ต้องไปขึ้นทะเบียนเป็นคนพิการครับ
เพราะตอนนี้ผมไม่ทราบข้อเสียของการเป็นบุคคลทุพพลภาพหรือพิการเลย แต่ข้อดีพอจะหาได้บ้างครับ ซึ่ง ณ ตอนนี้
ถ้าผมเลือกที่จะเป็นคนพิการ ผมพอจะสามารถเบิกประกันได้และพอที่จะเบิกประกันสังคมได้และปีนี้ผมโดนภาษีมากพอสมควร
จึงอยากให้พี่ๆให้คำแนะนำครับว่าผมควรขึ้นทะเบียนไหม ถ้าขึ้นผมควรขึ้นเป็นคนทุพพลภาพหรือว่าเป็นคนพิการครับ
และข้อเสียของการขึ้นทะเบียนคืออะไร
ทั้งนี้ ผมขอขอบคุณพี่ๆสมาชิกทุกท่านที่ช่วยให้คำตอบหรือข้อมูลเพื่อให้ผมประกอบการตัดสินใจนะครับ และผมอยากจะขอเป็น
กำลังใจให้คนที่กำลังย่อท้อ แต่ผมอยากให้ทุกคนสู้ ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตาและผ่านทุกเรื่องราวไปให้ได้นะครับ ^^
จากคนปกติ ควรขึ้นทะเบียนเป็นบุคคลทุพพลภาพหรือคนพิการไหมครับ?
และจะเป็นพระคุณอย่างยิ่งหากพี่ๆช่วยแชร์หรือแท็กครับ
เรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวผมคือ ผมเคยเป็นคนปกติร่างกายแข็งแรงครบ 32
มาวันนึงในช่วงเทศกาลปีใหม่เมื่อ 2 ปีที่แล้ว ผมได้ขี่รถมอเตอร์ไซด์ไปเที่ยว ตจว. กับเพื่อนๆที่วังน้ำเขียว
แต่แล้วเรื่องที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกับตัวผม มันเป็นฝันร้ายที่สุดในชีวิตที่เกิดมา 25 ปี
ผมเกิดอุบัติเหตุร้ายแรงจนสูญเสียแขนข้างซ้ายเนื่องจากเส้นประสาทของแขนข้างซ้ายขาดทั้ง 5 เส้น (C1-C5)
ทำให้ไม่สามารถขยับแขนได้เลย ตั้งแต่หัวไหล่ลงไปถึงปลายนิ้วและสูญเสียไตไปหนึ่งข้าง เลือดท่วมในปอด ไหปลาร้าหัก
นั่นเป็นช่วงเวลาที่ผมทรมานมากที่สุดในชีวิต ผมโดนผ่าตัดแล้วผ่าตัดอีกเพื่อให้ผมมีชีวิตรอดกลับมา
ในที่สุด ผมยังมีบุญเหลืออยู่บ้าง ผมรอดชีวิตมาได้จากเหตุการณ์ในครั้งนั้นมาได้แต่ก็ต้องสูญเสียบางสิ่งบางอย่าง
แต่ผมก็ยังมีหวังเพื่อที่จะให้แขนผมกลับมาใช้งานได้ปกติโดยการพยายามขยับแขนเพื่อให้กลับมาเหมือนเดิม แต่ก็ไร้ความหมาย
เพราะแขนข้างซ้ายของผมนั้นไม่สามารถขยับได้เลยแต่ผมก็ไม่ย่อท้อ จนกระทั่งเวลาล่วงเลยมา 6 เดือน
คุณหมอเจ้าของไข้ผมจึงตัดสินใจผ่าตัดย้ายเส้นประสาทเพื่อให้อย่างน้อยแขนของผมอาจจะขยับได้แต่อาจจะไม่ 100%
แต่ก็อาจจะใช้งานได้บ้างหรืออาจจะไม่สามารถขยับได้เลยผมจึงตัดสินใจผ่าตัดตามที่คุณหมอแนะนำ ซึ่งหลังผ่าตัดนั้นต้องรอ 6 สัปดาห์
และหลังจาก 6 สัปดาห์นั้นจะเป็นการกายภาพ ผมรอจนครบ 6 สัปดาห์และทำการกายภาพตามที่คุณหมอสั่งอย่างเคร่งครัด
แต่มันก็ไม่สามารถขยับได้เลยแม้แต่นิดเดียว ผมคิดฆ่าตัวตาย คิดไปต่างๆนาๆ คิดว่าตัวเองเป็นภาระ คิดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่จบไม่สิ้น
จนวันนึงคุณแม่ได้พูดกับผมว่า ถึงลูกจะเป็นแบบนี้ก็ไม่เป็นไร แม่สามารถเลี้ยงลูกได้
แม่มีความสุขที่มีลูกอยู่มากกว่าที่ลูกจะจากไป ............. นั่นคือคำพูดที่ทำให้ผม
เปลี่ยนความคิดที่จะฆ่าตัวตายทันที และผมก็ยังตั้งใจกายภาพ กระตุ้นไฟฟ้า เพื่อให้แขนของผมกลับมา
แต่แล้ว ณ ตั้งแต่ผ่าตัดจนถึงปัจจุบันนี้ผ่านมาเป็นเวลา 1 ปี 6 เดือน แขนของผมก็ไม่สามารถใช้งานได้ โดยที่ผมไม่สามารถขยับได้
แม้แต่น้อย ผมไม่สามารถกางแขน งอศอก กระดกข้อมือ ขยับนิ้ว กล่าวคือผมไม่สามารถขยับแขนได้ตั้งแต่หัวไหล่ลงไปถึงนิ้ว
และนอกจากนี้แขนผมยังมีความเจ็บปวดแบบ 24 ชม. ความเจ็บปวดนั้นเหมือนเหน็บชาอย่างรุนแรงจนบางทีทนไม่ไหวต้องนั่งนิ่งๆ
และกลั้นใจผ่านมันไป
จากที่ผมเล่าเรื่องตัวเองมาเพื่อจะถามพี่ๆว่า ณ ตอนนี้ ผมควรจะเป็นคนทุพพลภาพหรือคนพิการ หรือไม่?
หรือว่าผมควรจะเป็นคนปกติธรรมดาเหมือนเดิมโดยที่ไม่ต้องไปขึ้นทะเบียนเป็นคนพิการครับ
เพราะตอนนี้ผมไม่ทราบข้อเสียของการเป็นบุคคลทุพพลภาพหรือพิการเลย แต่ข้อดีพอจะหาได้บ้างครับ ซึ่ง ณ ตอนนี้
ถ้าผมเลือกที่จะเป็นคนพิการ ผมพอจะสามารถเบิกประกันได้และพอที่จะเบิกประกันสังคมได้และปีนี้ผมโดนภาษีมากพอสมควร
จึงอยากให้พี่ๆให้คำแนะนำครับว่าผมควรขึ้นทะเบียนไหม ถ้าขึ้นผมควรขึ้นเป็นคนทุพพลภาพหรือว่าเป็นคนพิการครับ
และข้อเสียของการขึ้นทะเบียนคืออะไร
ทั้งนี้ ผมขอขอบคุณพี่ๆสมาชิกทุกท่านที่ช่วยให้คำตอบหรือข้อมูลเพื่อให้ผมประกอบการตัดสินใจนะครับ และผมอยากจะขอเป็น
กำลังใจให้คนที่กำลังย่อท้อ แต่ผมอยากให้ทุกคนสู้ ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตาและผ่านทุกเรื่องราวไปให้ได้นะครับ ^^