เราเป็นคนนึงที่เคยผิดพลาดกับสิ่งที่หวังค่ะ ตอนนี้เราเหมือนเป็นคนขี้ขลาด กลัวไปหมดทุกอย่าง กลัวความผิดหวัง กลัวความล้มเหลว ความจริงแล้วเราไม่ใช่คนแบบนี้เลย ปกติเราเป็นคนที่มีความมั่นใจมากๆ กล้าได้กล้าเสีย แต่มันก็เกิดเหตุการณ์นึงที่ทำให้ชีวิตที่เราวางไว้มันผิดแผนไปหมด มันเป็นความล้มเหลวครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตในตอนนั้นเลยค่ะ ไม่รู้ทุกคนที่มาอ่านจะเข้าใจมั๊ยว่าตอนนั้นเราพยายามมากๆ สุดความสามารถ แต่สุดท้ายมันก็ล้มเหลว ทำให้ความพยายามและทุกอย่างมันสูญเปล่าไปหมด ตอนนั้นเราก็ยังเด็ก เหมือนโลกมันพังลงไปทั้งโลกเลยเราจำได้ หลังจากเหตุการณ์นั้น เราเปลี่ยนไปมากๆเลยค่ะ เราไม่กล้าเสี่ยง ไม่กล้าทำอะไรเต็มร้อยเพราะกลัวจะผิดหวัง กลัวจะเหนื่อยฟรี เราไม่กล้าออกจากsafe zoneของตัวเอง เพราะรู้สึกอึดอัดที่จะต้องมากังวลว่ามันจะไม่เป็นไปตามที่เราคิด คนอื่นชอบคิดว่าเราชอบดูถูกตัวเองว่าเราทำไม่ได้ แต่เราว่าเราไม่ได้ดูถูกตัวเองนะคะ เราแค่รู้limitของตัวเองว่าเรามีความสามารถแค่ไหน เราจะไม่เสี่ยงกับอะไรที่มันไม่แน่นอน เหมือนหัวใจเรามันเข็ดแล้วอ่ะกับการที่ทุ่มเทแล้วมันล้มเหลว ถ้าให้เราไปอยู่ตรงที่ที่มีความก้ำกึ่งว่าจะสำเร็จหรือล้มเหลว เราเลือกที่จะไม่ทำไปเลยดีกว่า
จขกท.อยากทราบว่ามีใครเป็นแบบเราบ้างมั๊ยคะ คือจริงๆเราก็ไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี่เลย ตอนนี้ข้างนอกเราดูสดใสร่าเริงเป็นปกติ เพราะแค่ไม่อยากให้คนรอบข้างเป็นห่วง แต่จิตใจเรามันพังมากๆค่ะ เพราะวิธีการคิดของเรามันบั่นทอนใจ และกำลังใจของเรามาก มันเอาแต่คิดว่า "อย่าเสี่ยงเลย จำไม่ได้หรอว่าตอนนั้นเสียใจแค่ไหน" ในหัวเรานึกภาพความสำเร็จไม่ค่อยออก แต่ภาพความล้มเหลวนี่มีเต็มหัวเลย เราไม่ชอบเลยจริงๆค่ะมันดูขี้แพ้มาก แต่แก้ไม่หายสีกที ใครมีวิธีดีๆที่จะแก้การคิดแบบนี้มั๊ยคะ หรือเราต้องไปปรึกษาจิตแพทย์มั๊ยคะ เพราะตอนนี่มันเหมือนจะเริ่มส่งผลกับความเครียดและสุขภาพเราแล้วอ่ะค่ะ