วันนี้มีเรื่องตลกๆมาเล่าให้ฟัง เรื่องนี้นานมากฮะ ตั้งแต่สมัยผมอยู่มัธยมนู่น
คือ ผมชอบผู้หญิงคนนึงมานานมากละครับ นี่ก็จะสามปีได้ละมั้ง ถึงตอนนี้ก็ยังไม่เลิกชอบ
เข้าเรื่องเลยนะครับ
เย็นวันหนึ่ง ผมกับเพื่อนชวนกันออกไปข้างนอก หาไรทำกันเรื่อยเปื่อย ซึ่งตอนนั้นเราไปที่ร้านชาไข่มุก ก็สั่งอะไรกินตามระเบียบ ผมกับเพื่อนนั่งเล่นนั่งคุยกันรอของที่สั่ง พวกเราคุยๆกันไปซักพัก แล้วผมก็รู้สึกว่าอยู่ดีๆก็อยากมองรถมองลาตรงถนนบ้าง (ตรงที่ผมอยู่ ณ ตอนนั้นเป็นไฟแดง คนเล่นขับรถผ่านตรงนั้นเยอะมาก โดยเฉพาะพวกนักเรียน ยิ่งเป็นช่วงเลิกเรียนด้วยสิตอนนั้น)พอผมยืนมองรถ มองคนขับผ่านไปมา มันก็มีผู้หญิงคนนึงขับรถมากับเพื่อน แล้วอยู่ดีๆเค้าหันมากะโตนพูดกับเพื่อนของผมว่าอะไรซักอย่างไม่รู้จังหวะนั้นแหละครับ พอผมได้มองหน้าเค้าไม่รู้ทำไมผมใจเต้นแรงมากๆ นึกว่าใจจะหลุดออกมาอะไรอย่างนั้น คิดในใจว่า โอ้โห นี่มันสิ่งมีชีวิตที่น่ารักที่สุดในโลก ตั้งแต่เกิดมาก็เพิ่งจะเคยเห็นวันนี้ล่ะวะ คือตอนนั้นโลกทั้งใบมันสีชมพูมากครับ เคยได้ยินแค่คนอื่นบอกว่า ถ้ามีความรักแล้วล่ะก็ พอมองอะไรก็จะเป็นสีชมพูไปหมด ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆครับ ไม่ได้โอเวอร์แอคติ้ง บอกได้เลยครับ นี่มันรักแรกพบชัดๆ แค่ผมเห็นเค้าครั้งแรก ยังไม่ได้คุย ยังไม่รู้นิสัยด้วยซ้ำ แต่ทำไมกัน ทำไมผมถึงรู้สึกชอบเค้า อยู่ดีๆก็ชอบ ชอบแบบไม่มีเหตุผลเลยซะงั้น เอาจริงๆแล้วผมชอบใครยากมากเลยนะครับ นี่เป็นประวัติศาสตร์เลย เอาเป็นว่าตอนนั้น ผมชอบเธอไปแล้วครับ
ผมเลยดึงคอเสื้อเพื่อนผมมาถาม ตอนนั้นมันทำอะไรไม่ถูกจริงๆ แล้วก็ไม่รู้จะดึงคอเสื้อมันทำไม5555 ผมเลยถามมันซะเลยว่าใครวะ ทำไมเขาทักมึ- แบบนั้น เขาเป็นใคร ตอบมาซะ มันก็บอกว่า "เออ รู้จักกัน ทำไมวะ ชอบเหรอ" ผมก็ไม่รู้จะตอบยังไงดี เลยบอกว่า เออ น่าสนใจอยู่นะ อยากรู้จักว่ะ.. แหม แต่เพื่อนผมก็รู้ใจผมนะครับ มันเอาเฟสของเธอคนนั้นมาให้ดู ผมเลยจำชื่อไว้ ละมาค้นหาในเฟสตัวเองดีกว่า ง่ายดี แถมจะได้ส่องง่ายๆด้วย แต่อยากจะบอกว่า ผมไม่แอดหรอกนะครับ เพราะผมไม่ชอบแอดคนอื่น ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน วันนั้นผมส่องเฟสเค้าเพลินมากเพลินจนเวลามันเลยไปถึง3ทุ่ม ซึ่งนานมาก 4ชั่วโมงกว่าแหนะ จนผมคิดว่าผมควรพอ ควรไปหาไรกินได้ละ อะไรจะหมกมุ่นขนาดนั้นวะ ผมเลยเลิกเล่นโทรศัพท์แล้วก็ไปหาไรกิน หลังจากกินข้าวเสร็จผมกับเพื่อนก็ขึ้นห้อง เพราะวันนั้นไม่รู้จะทำอะไรกันดี ผมรีบอาบน้ำเตรียมตัวนอน เพราะมันก็ดึกมากแล้ว (ช่วงนั้นกลัวสิวขึ้นมากๆ) แต่พอกำลังจะนอนเท่านั้นแหละ มันมีแจ้งเตือนคำขอเป็นเพื่อนมาหนึ่งแจ้งเตือน ผมเลยกดเข้าไปดู... ขุ่นพระ!!! ไม่ต้องนอนมันละวันนี้ เฮ้ย คือคนที่แอดผมมาก็คือผู้หญิงที่ตะโกนใส่เพื่อนผมเมื่อตอนเย็นนี่เอง ผู้หญิงที่ทำให้ผมชอบตั้งแต่แรกเจอได้ เค้ารู้จักเฟสบุ๊คผมได้ยังไง สถานการณ์แบบนี้เป็นใคร ใครก็รู้สึกดีอะครับ แต่วันนั้นผมก็ไม่ได้ทักเค้าไปหรอกครับ เพราะผมมันป๊อดกับเรื่องอะไรพวกนี้อยู่แล้ว เลยคิดว่าเออ ให้เวลามันเหมาะสมหรือไม่ก็สถานการณ์มันพาไปดีกว่า
พอเวลาผ่านไปก็ไม่นานมาก ประมาณ3 4 เดือนได้ ผมก็เรียนตามปกติ ตกเย็นมาผมก็หาไรทำเรื่อยเปื่อยตามประสา นั่งเขี่ยหน้าจอไปเพลินๆ จนมาสะดุดกับรูปเธอคนนั้นบนหน้าฟีดของเฟสบุ๊ค55555 คือจังหวะนั้นทำให้ผมนึกขึ้นได้เลยว่า เออ ผู้หญิงคนนี้นี่หว่า ที่ทำให้เราชอบตั้งแต่แรกได้ โดยที่ไม่ได้คุยอะไรกันเลยซักคำ แต่ไม่ใช่ว่าผมเลิกชอบเค้านะครับ แต่ผมตอนนั้นกำลังโฟกัสเรื่องส่วนตัวของผมอยู่ เลยไม่ได้สนใจอะไรมาก ผมได้เข้าไปส่องเฟสของเค้า ส่องไปก็ยิ้มไปตามประสาคนแอบชอบ ตกดึกมาผมเลยรู้สึกว่า เออมันถึงเวลาแล้วล่ะมั้งที่ผมควรจะไปทำความรู้จักกับเค้าให้มากกว่านี้ จะได้รู้ว่าเค้าเป็นคนยังไง ชอบอะไร ผมเลยทักเค้าไป แต่เค้าก็ไม่ได้ตอบนะครับ เพราะเวลาตอนนั้นมันตีสองกว่าๆแล้วใครที่ไหนมันจะไปตอบ (จากนี้ขอเล่าแบบรวบรัดเลยนะครับ) เราได้คุยกันจนกระทั่งเราเปลี่ยนแชทเป็นสีชมพู คุยกันเกือบทุกวัน จนผมรู้ว่าเค้าชอบอะไร ไม่ชอบอะไร เราก็คุยกันมานานนะครับ แต่ผมก็ไม่รู้หรอกว่าเค้าคิดอะไรกับผมบ้างรึปล่าว เพราะผมก็ไม่ได้หวังอะไรอยู่แล้ว แค่ได้คุยก็แฮปปี้แล้วอะ ไม่ขออะไรมากมาย จนมีวันนึง ไม่รู้ทำไมทำให้ผมไม่ตอบแชทเค้า ไม่ทักไป ไม่อ่านด้วย อาจจะเป็นเพราะความติสท์(บ้า)ของผมมันเยอะเกินแหละมั้ง ก็นั่นแหละครับ ผมมีความสุขมากเลยที่ได้คุยกับเค้า ถึงเค้าจะไม่ได้คิดอะไรก็เถอะนะ ก็เพราะว่าผมก็ไม่ได้คิดอะไร การชอบของผมก็คือ ชอบเฉยๆ ไม่ได้ต้องการสถานะ หลายคนคงสงสัยว่า อ่าว แล้วแบบนี้ต้องการอะไร บอกเลยครับว่าผมไม่ต้องการอะไรหรอก แค่ผมได้ติดตามเค้า ได้เห็นเค้าเล่าเรื่องชีวิตประจำวันผ่านสเตตัสหรือแชร์อะไรก็ตาม ถึงเค้าจะมีแฟน มีคนคุยไปแล้ว ผมก็มีความสุขที่ได้เห็นเค้าเป็นแบบนั้นนะครับ ผมมีความสุขเสมอเวลาใครก็ช่างเรียกชื่อเค้าขึ้นมา มันทำให้ผมย้อนไปสมัยอดีตที่ผมเจอเค้าครั้งแรก555555