คือก่อนหน้านี้เราเป็นผู้หญิงนะ ชอบผู้ชายมาโดยตลอด เคยแอบชอบเพื่อนสนิทผู้ชายด้วยแถมยังเฮิร์ทมาก เรามีนามสมมุติเพื่อนผู้หญิงคนนี้ว่าแก้วละกัน คือเรากับแก้วอยู่กลุ่มเดียวกัน เราสนิทกับแก้วมาก แก้วเป็นผู้หญิงที่มีพร้อมไปสักทุกอย่าง หน้าตาดี เป็นเพื่อนที่ดี สวย ร้องเพลงเก่ง เล่นดนตรีเก่ง เรารู้สึกนะว่าอยู่กับแก้วเรารู้สึกสบายใจเป็นพิเศษ พอเราเลิกคุยกับแฟนเราได้สักพัก เราก็ใช้เวลาอยู่กับเพื่อนสักส่วนใหญ่ ไม่รู้ดิ วันนั้นเป็นไรก็ไม่รู้ รู้สึกอยากทำดีให้แก้ว อยากอยู่ใกล้ๆแก้ว ไม่อยากให้ผู้ชายคนไหนมายุ่งกับเขา อยากจะช่วยเหลือเขาทุกๆอย่างที่ทำได้ เรารู้นะว่าแก้วเกลียดเบี้ยนมาก แต่เราก็ไม่เคยหวังให้แก้วเป็นไรปะ ถ้าเรารู้ว่าอะไรเป็นไปไม่ได้ แล้วจะหวังไปทำไมหละ บางครั้งแก้วก็ทำหลายๆอย่างที่มันพิเศษสำหรับเรากอดมั่งหอมแก้มปรึกษาเรื่องต่างๆ เรารู้สึกเหมือนเราเป็นคนพิเศษหวะ แต่สุดท้ายแล้วแก้วก็ทำกับทุกคน แก้วอะเป็นคนที่ไม่ค่อยถือตัว มีผู้ชายมาคุยด้วยมากมาย เราก็แบบเอ้ยอีแก้วอย่าไปยุ่งกับพี่คนนี้เลยหวะ ใครจะไปรู้หละว่าหมาหวงก้างคนนี้จะชอบแก้ว หลังๆฉันก็พอทำใจเรื่องระหว่างเราแล้วแหละ แต่บางที่ความรู้สึกเดิมๆมันก็กลับมา ตอนนี้เราตัดใจจากเขาได้แล้วแหละ แต่เราก็อยากทำดีกับเขาอยู่เรื่อยๆ สำหรับเรานะ อย่าให้คำว่า "เพศ" เป็นกำแพงกั้นเรื่องความรัก ความรักมันคือการทำดีโดยไม่หวังผลตอบแทน ฉันคิดว่าการที่เราแอบชอบใครโดยไม่บอกก็ดีเหมือนกันนะ เราสองคนก็เหมือนเส้นคู่ขนาน เรารู้ว่าเธอคิดอะไรกับเขา ฉันรู้ดีว่าเธอคิดอย่างไรกับฉัน แต่เธอไม่รู้ว่าฉันคิดอย่างไรกับเธอ ฉันเข้าใจดีว่าเส้นขนานจะไม่มีวันบรรจบกัน แต่ยังดีนะที่เส้นขนานจะไม่มีวันแยกจากกัน