เปิดประเด็นก่อนนะคะ เราทำงานอยู่หน่วยงานราชการ (ศูนย์ราชการแจ้งวัฒนะ) เป็นข้าราชการที่ย้ายมาจากฝั่งธนบุรี เพื่อมาดูแลมารดา
ซึ่งปฏิบัติงานอยู่หน่วยงานราชการอื่น ในศูนย์ราชการเดียวกัน
ทำงานไปสักพัก ก็เริ่มจะรู้จักนิสัยใจคอเพื่อนร่วมงานหลาย ๆ คน แต่มีอยู่คนหนึ่งเราไม่ค่อยเข้าใจกระบวนการวิธีคิด วิธีการทำงานของนางเลย
ทำงานไป ดู Youtube ไป เล่นมือถือ ดู IG ดูเฟส ดูไลน์ ดูละคร (ตอนแรกก็พยามเข้าใจว่า ทำงานก็ต้องการการผ่อนคลายกันบ้าง..ง...ง)
แต่ก็เป็นเช่นนี้บ่อยครั้ง จนมีความรู้สึกว่า ถ้านับเป็น % ระหว่างการทำงาน กับ การทำอย่างอื่น เหมือนว่าทำอย่างอื่นจะมี % ที่สูงกว่ามาก
และ จุดพีคของเรา ก็มาถึง คือ เราได้รับมอบหมายให้ควบคุมดูแลการทำงานนอกเวลา OT เราจ่ายง่ายให้กับทุกคน เพื่อกระจายกันทำ
เราสังเกตุพฤติกรรมของนาง ก็เห็นพฤติกรรมเดิม ๆ คือ เปิดหน้าจอทำงาน พร้อมกับแทรกหน้าจอ Youtube เพื่อดูละคร ดูอะไรของนางไปด้วย
หากถามว่าคนอื่นเป็นมั้ย หรือเป็นเฉพาะคนนี้ คนอื่นก็เป็นที่จะทำงานไป เล่นไป แต่ก็ได้ผลงานเป็นที่น่าพอใจ คือ ส่งงานให้ทำ ได้งานกลับมา
เมื่อเทียบกับนาง ส่งงานให้ไป จะส่งงานกลับมาช้ากว่าคนอื่น หรือถ้าส่งพร้อมคนอื่น งานก็จะไม่เรียบร้อย ซึ่งเราเองก็เคยพูด เคยถาม เตือน
สิ่งที่ได้กลับมาคือ นางแสดงอาการไม่พอใจ แสดงออกทางสีหน้า ท่าทาง ประชดด้วยการไม่กลับบ้านหลังเลิกโอที ประมาณว่า จะทำให้เสร็จ
(เราก็ไม่สนใจค่ะ อยากประชดก็ประชดไป)
จนมาถึงจุดหมดความอดทน เราตั้งกล้องเพื่ออัดพฤติกรรมของนาง ว่าในเวลา 1 ชม. นางทำอะไรบ้าง ก็เป็นไปอย่างที่เราเห็น
เป็นปกติคือ ดู Youtube แคะสิว ดูไอจี เล่นไลน์ เล่นเฟส ลุกไปนั่น ไปนี่ มาคุยเรื่องลูกดารา ผู้ชายคนนั้น นักบอลคนนี้ บลา บลา บลา บลา
หมดไป 1 ชม. เอางานมาเปิดไว้เพื่อบังหน้า เพื่อทำอย่างอื่น
เรามีหลักฐานที่เราอัดไว้ เราควรเอาหลักฐานนี้ไปฟ้องหัวหน้าที่มีอำนาจดูแล ดีหรือไม่ (ตามความรู้สึกจริง ๆ) ไม่อยากทำอ่ะ เข้าสโลแกนที่ว่า
" ไม่ฆ่าน้อง ไม่ฟ้องนาย ไม่ขายเพื่อน " (แต่ความรู้สึกคำว่าถูกต้อง) มันก็รู้สึกว่า ควรทำ คนไม่ดีเอาไว้ทำไม ????
คำว่า "หน่วยงานราชการ" คนภายนอกก็จะมองว่า (เช้าชาม เย็นชาม) ทำงานแบบขอไปที ให้มันหมด ๆ วันไป กินเงินภาษีของประชาชน
แต่เรารู้สึกไม่โอเคอ่ะ เจอคนทำงานแบบนี้ เหมือนหายใจทิ้งไปวัน ๆ กินเงินภาษีของประชาชน ผลาญเงินของราชการ จบปริญญาตรีทำงานได้แค่นี้
น่าจะให้คนที่เค้าอยากได้งานทำ ตั้งใจทำงาน มาทำงานจะดีกว่า (ก็ได้แค่คิด...เห้อ)
เพื่อนร่วมงานแบบนี้....ควรจัดการอย่างไรดีคะ ???
ซึ่งปฏิบัติงานอยู่หน่วยงานราชการอื่น ในศูนย์ราชการเดียวกัน
ทำงานไปสักพัก ก็เริ่มจะรู้จักนิสัยใจคอเพื่อนร่วมงานหลาย ๆ คน แต่มีอยู่คนหนึ่งเราไม่ค่อยเข้าใจกระบวนการวิธีคิด วิธีการทำงานของนางเลย
ทำงานไป ดู Youtube ไป เล่นมือถือ ดู IG ดูเฟส ดูไลน์ ดูละคร (ตอนแรกก็พยามเข้าใจว่า ทำงานก็ต้องการการผ่อนคลายกันบ้าง..ง...ง)
แต่ก็เป็นเช่นนี้บ่อยครั้ง จนมีความรู้สึกว่า ถ้านับเป็น % ระหว่างการทำงาน กับ การทำอย่างอื่น เหมือนว่าทำอย่างอื่นจะมี % ที่สูงกว่ามาก
และ จุดพีคของเรา ก็มาถึง คือ เราได้รับมอบหมายให้ควบคุมดูแลการทำงานนอกเวลา OT เราจ่ายง่ายให้กับทุกคน เพื่อกระจายกันทำ
เราสังเกตุพฤติกรรมของนาง ก็เห็นพฤติกรรมเดิม ๆ คือ เปิดหน้าจอทำงาน พร้อมกับแทรกหน้าจอ Youtube เพื่อดูละคร ดูอะไรของนางไปด้วย
หากถามว่าคนอื่นเป็นมั้ย หรือเป็นเฉพาะคนนี้ คนอื่นก็เป็นที่จะทำงานไป เล่นไป แต่ก็ได้ผลงานเป็นที่น่าพอใจ คือ ส่งงานให้ทำ ได้งานกลับมา
เมื่อเทียบกับนาง ส่งงานให้ไป จะส่งงานกลับมาช้ากว่าคนอื่น หรือถ้าส่งพร้อมคนอื่น งานก็จะไม่เรียบร้อย ซึ่งเราเองก็เคยพูด เคยถาม เตือน
สิ่งที่ได้กลับมาคือ นางแสดงอาการไม่พอใจ แสดงออกทางสีหน้า ท่าทาง ประชดด้วยการไม่กลับบ้านหลังเลิกโอที ประมาณว่า จะทำให้เสร็จ
(เราก็ไม่สนใจค่ะ อยากประชดก็ประชดไป)
จนมาถึงจุดหมดความอดทน เราตั้งกล้องเพื่ออัดพฤติกรรมของนาง ว่าในเวลา 1 ชม. นางทำอะไรบ้าง ก็เป็นไปอย่างที่เราเห็น
เป็นปกติคือ ดู Youtube แคะสิว ดูไอจี เล่นไลน์ เล่นเฟส ลุกไปนั่น ไปนี่ มาคุยเรื่องลูกดารา ผู้ชายคนนั้น นักบอลคนนี้ บลา บลา บลา บลา
หมดไป 1 ชม. เอางานมาเปิดไว้เพื่อบังหน้า เพื่อทำอย่างอื่น
เรามีหลักฐานที่เราอัดไว้ เราควรเอาหลักฐานนี้ไปฟ้องหัวหน้าที่มีอำนาจดูแล ดีหรือไม่ (ตามความรู้สึกจริง ๆ) ไม่อยากทำอ่ะ เข้าสโลแกนที่ว่า
" ไม่ฆ่าน้อง ไม่ฟ้องนาย ไม่ขายเพื่อน " (แต่ความรู้สึกคำว่าถูกต้อง) มันก็รู้สึกว่า ควรทำ คนไม่ดีเอาไว้ทำไม ????
คำว่า "หน่วยงานราชการ" คนภายนอกก็จะมองว่า (เช้าชาม เย็นชาม) ทำงานแบบขอไปที ให้มันหมด ๆ วันไป กินเงินภาษีของประชาชน
แต่เรารู้สึกไม่โอเคอ่ะ เจอคนทำงานแบบนี้ เหมือนหายใจทิ้งไปวัน ๆ กินเงินภาษีของประชาชน ผลาญเงินของราชการ จบปริญญาตรีทำงานได้แค่นี้
น่าจะให้คนที่เค้าอยากได้งานทำ ตั้งใจทำงาน มาทำงานจะดีกว่า (ก็ได้แค่คิด...เห้อ)