สะวีดัดเพื่อนๆชาวพันทิปทุกโคนนนนนน ว่างมั้ยแต่เราว่างนะ5555 เพราะว่างจึงมาเขียนกระทู้เล่นเห็นเพื่อนมันติดกระทู้นึงแล้วมาเล่าให้เราฟังเราเลยขอมาเล่าบ้าง อยากฟังยังจะเริ่มล่ะนะงั้นเริ่มเลยเด้อ😁 ขอสมมติทุกๆคนเป็นชื่อที่ตั้งขึ้นเองนะกันเพื่อนมาอ่านล่ะมันจำได้กูเขินน เราชื่อใหม่นะ ส่วนสูง169 นน47 อก38 ไม่ขาวไม่ดำ ตาคมผมดำ คิ้วดก จมูกโด่ง เวอร์ไปป่ะ5555 ก็สวยอ่ะอาจจะมีแค่เราก็ได้ที่คิดแบบนี้อย่าถือสา ที่บ้านเราอยู่กับแม่กับน้องพ่อแม่เราเลิกกันพ่อแต่งงานใหม่แต่ส่งเงินมาให้ใช้ทุกเดือนก็ถือว่าดี ส่วนแม่เราขายอาหารตามสั้งอยู่หน้าหมู่บ้านที่บ้านมีน้องอีกคนเป็นลูกของน้องบุญธรรมของแม่ชื่อต้นตาล(มันเป็นผู้ชาย-.-)พ่อกับแม่ทันตายเพราะรถชนแม่เลยเอามันมาเลี้ยง จุดเริ่มต้นมันอยู่ตรงแถวๆนี้ค่ะคือเราขึ้นมหาลัยปีหนึ่งแล้วก็ต้องมาอยู่หอปีนึงเพราะเค้ายังคับซึ่งกูไม่อยากอยู่เลยเพราะเราต้องทำงานพาร์ทไทม์ทุกวันมันเหนือยโว้ยมีแค่เสาร์อาทิตย์ที่เรากลับบ้านเพราะจะได้ไปทำงานง่ายๆ ผ่านช่วงรับน้องมาก็ดีค่ะเอาซะเยินนิดหน่อย! เรามีเพื่อนที่คบกับมาตั้งแต่มอต้นอ่ะอยู่ห้าคน(เรียกเป็นตัวเลขเนาะอีหนึ่ง อีสอง อีสาม อี สี่ อีห้า)แต่ไม่ได้ติดมหาลัยเดียวกันเลยเราเลยมีเพื่อใหม่ที่รู้สึกว่ามันโอสุดล่ะคืออีหมุดค่ะมันมาเป็นเมทเราด้วยแต่มันแรดค่ะ55555มันก็สวยแบบแรดๆของมันอะค่ะสายเมาด้วยแต่เราไม่ได้ไปเมากับมันนะมันจะไปเมากับเพื่อนมันตลอดอะค่ะ คืออย่างที่บอกเราต้องกลับบ้านวันศุกร์กำลังเก็บกระเป๋าอีหมุดไม่อยู่แต่มันรู้ว่าเราต้องกลับบ้านแม่เราก็โทรมา เรา: โฮล แม่: ใหม่หนูไม่ต้องกลับบ้านนะแม่กับไอตาลกลับไปหายายกลับวันอาทิตย์ เรา: อ่าวแล้วก็ไม่โทรบอกตั้งแต่เมื่อวาน เเม่: ลืม ตังโอนให้แล้วเช็คเอานะไปล่ะ เรา: อื้มๆ
เราเลยเช็คอ่อตังค์เข้าแล้วสบายใจ😁 เราเลยนั่งเล่นคอมอยู่บนห้องจนทุ่มกว่าๆกูจำได้เลยไม่ลืมแน่นอนเหตุการณ์นี้อียิ้มใครก็ไม่รู้ผู้ชายอยู่ๆมันปีนห้องเราซึ่งกูขี้ตกใจมาก
เรา: เห้ย
ผู้ชาย: เห้ย
เรา: เห้ย
ผู้ชาย: เชี่ย
เรา: อีเชี่ย
ผู้ชาย: เห้ย
เรา: ใครเนี่ย
ผู้ชาย: แล้วเธออะใคร
เรา: ฉันอะต้องถามแกว่าแกอะใคร
ผู้ชาย: เห้ย
เรา: เชี่ย
แล้วก็มีเสียงไขประตู แกร๊กก
หมุด: เห้ย
เรา: อีๆๆหมุดใครก็ไม่รู้อียิ้มมันมาปีนห้องเรา
ผู้ชาย: เธออะใครร
หมุด: อีใหม่ๆนี่ผัวกูเอง
เรา: ห๊ะ
หมุด: เออผัวกู แล้วไหนเมิงไม่กลับบ้าน
เรา: แม่กับน้องกูกลับบ้านนอก เมิงต้องเลยกี่รอบแล้วพาผัวเข้าห้อง
หมุด: ก็ตามจำนวนวันที่เมิงกลับบ้านแหละ
เรา: อิ๊..!!
หมุด: ใหม่ๆเพื่อนรักก ไอตูมๆ
ตูม: ห๊ะๆ
หมุด: เอาตังค์มาร้อยนึง
ตูม: อะๆ
หมุด: ใหม่เพื่อนเอาร้อยนึงไปเที่ยวสักสองชม.นะค่อยกลับห้อง (ยิ้ม)
ยิ้มยิ้มมากอีหมุดอีห่-าอีเพื่อนเลวว
เรา: เอามาอีกห้าสิบค่ารถ
หมุด: ตูมเอาตังค์มาเร็วๆ
ตูม: (ยื่นตังค์มา)
หมุด: อะ
เรา: กูไปล่ะนะอย่าทำห้องพังนะห้ามเละ เสร็จแล้วโทรเรียกด้วยเดี๋ยวเค้ามาตรวจกูกลับมาไม่ทันเดี๋ยวโดน
หมุด: จ้าไปเถอะเดี๋ยวกูโทรเรียกนะๆ
เรา: เออๆ
เราเดินลงมาลุงยามทัก
ลุงยาม: ไอใหม่จะไปไหนกลับบ้านหร่อ
(แกเป็นคนพูดเหน่ออ่ะพิมพ์ถูกม้ะ)
เรา: ไม่ได้กลับวันนี้จะไปหาไรกิน
ลุงยาม: อ่อๆ
เรา: ไปล่ะ
เราก็เดินไปหยิบจักรยานแล้วก็พรึมพรำคนเดียว
เรา: อีหมุดมันบ้าป่ะว่ะก็รู้ว่ากูขี้จักรยานยังจะบ้าจี้ให้ตังค์ค่ารถกูมา หงี่จนหน้ามืดตามัวหรอเพื่อนกู5555
เราก็ขี้จักรยานไปจะไปกินข้าวร้านประจำมันจะผ่านร้านเหล้าร้านนึงคือเราอ่ะผ่านทุกวันแต่ไม่เคยมาเลยคือไม่ชอบกินเหล้าด้วยเลยไม่มา แล้วตอนนั้นเป็นตอนที่นักร้องๆเพลงเพราะมากๆเราเลยหยุดขี่แล้วมองเข้าไป เชี่ยนักร้องหล่อสั-ดๆแต่ขี้เก๊กไปนิดคือร้านมันไม่ได้ห่างจากถนนที่เราขี่จักรยานมากจังหวะนั้นอีนักร้องมันหันมามองเราๆเลยตกใจแล้วขี่จักรยานหนีแม่-งเลย ขี่หอบแดร๊กมาก555 ไปกินข้าวเสร็จสามทุ่มครึ่งอีหมุดมันโทรมาตามพอดีเราเลยรีบขี่จักรยานกลับแต่ไอตอนกลับนี่ดิห้วยยยมันมีรถเบ๊นซ์ที่ไหนไม่รู้ขับออกมาตรงร้านเหล้าเฉี่ยวเรานีดดดดเดียวเองจักรยานกูเกิบคว่ำบักห่-าาา แล้วก็มีพนงผู้ชายน่าจะเด็กเสิร์ฟวิ่งออกมาถามเรา
พงนผช: เป็นไรป่ะครับ
เรา: เกิบเป็นค่ะ ทำไมเค้าขับรถไม่ดูเลย ลูกค้าหรอ
พนงผช: เจ้าของร้านครับ
เรา: อ่อนิสัยแย่ว่ะ
พนงผช: ขอโทษนะครับ
เรา: ค่ะๆ
เราก็เลยขี่กลับหอไม่ไหวเลยเข็นจักรยานกลับแทนขาสี่สั่นยิกๆเลยแม่-งไกลมากพีคสุดเดินมาถึงหน้าหอมีรถเบ๊นซ์มาจอดหน้าหอกูจำได้กูจำทะเบียนำด้เพระตอนมันเฉี่ยวเรามันยังไม่ออกถนนมันจอดรอรถโล่งแล้วออกไป
เรา: ไอยิ้มยมันไอเบ๊นซ์ที่เฉี่ยวกูเมื่อนิหว่า
เราเลยทำท่ายืนจอดจักรยานสักพักเลยนานมาก555แล้วก็มีคนลงมาเป็นผู้หญิงเรารู้จักค่ะเป็นเพื่อนคนล่ะคณะของอีหมุดชื่อนุ่นพอมันลงมามันเห็นเรามันก็ทัก
นุ่น: อ่าวใหม่
เรา: ว่าไง
นุ่น: เมื่อกี้ที่ร้านนั้นใหม่ป่ะที่ขี่จักรยาน
เรา: อ่อใช่
นุ่น: เห้ยขอโทษแทนแฟนเราด้วยนะ ขอโทษด้วยที่ไม่ได้ลงไปถามตั้งแต่แรกพอดีรีบมากเลยเมื่อกี้
เรา: เห้ยไม่เป็นไรเว้ยกูโอเค
นุ่น: งั้นกูขึ้นห้องนะ บาย
เรา: บาย
อือหือเมิงคิดว่ากูจะเชื่อหรานุ่นมันมีเชื่อเสียงเรียงนามมาตั้งแต่เข้ามาแรกๆแล้วว่านานอ่ะเยอะแล้วก็ชอบไปกับผู้ชายสายเปย์บ่อยๆเราเลยขึ้นไปถามอีหมุดที่ห้องพอเข้าห้องนะถามเลย
เรา: เมิงๆนุ่นเพื่อนเมิงอ่ะนิสัยไงว่ะ
หมุด: กูก็ไม่ค่อยแน่ใจอ่ะกูแค่อยู่ห้องเดียวกันกับมันตอนมอปลายเองคนล่ะกลุ่ม แต่อีนุ่นมันหลายผัวมาตั้งแต่ไหนแต่แต่ไรแร่ว แล้วเมิงมาถามทำไม
เรา: เราก็เล่าให้มันฟัง
หมุด: โอ้ยถ้างั้นเลิกโกรธเลยค้าเมิงรู้มั้ยเจ้าของร้านนั้นนะหล่อวัวตายควายล้มมาก บ้านรวยการศึกษาดี แถมร้องเพลงเพราะเห็นแล้วอยากกลืนกิน
เรา: (เบะปาก) อีหมุดตื่นๆและก็เลิกอวยมันได้แร้ะ เมิงบ้าป่ะเนี่ยมันเฉี่ยวเพื่อนเมิงเกิบตายนี่เมิงมาชมมันนี่เมิงบ้าป่าวเนี่ย
หมุด: อีใหม่ถ้าเมิงเห็นหน้าเค้านะเมิงจะไม่พูดกับกูแบบนี้เชื่อดิ
เรา: หึกูไม่เชื่ออ่ะ หล่อแค่ไหนถ้านิสัยแบบนั้นกูก็ไม่ชมทั้งนั้นแหละ เมิงนี่มันเลวช่วยเหลืออะไรไม่ได้เลยมานั่งชมเค้านี่เมิงบ้าจริงๆแล้วใช่มั้ย
หมุด: 5555อีใหม่เมิงจะอะไรเมิงก็ไม่เห็นเป็นเชี่ยอะไรเลย ทำไมตอนเค้าจะมาเมิงไม่รีบๆเดินว่ะ
เรา: อีห่-าถ้ากูรีบเดินกูก็ได้กลับบ้านเก่าพอดีดิ
หมุด: ก็ดีไงกูจะได้พาผัวมาห้องโดยไม่ต้องผ่านเมิงไม่ต้องให้ตังค์เมิงไปหากินข้าวด้วย
เรา: เลว
หมุด: 55555
พอตอนเช้าเราต้องตื่นเล้ามากเพราะต้องไปทำงานต่อเราก็ใช้ชีวิตปกติไป3-4วันเราเจออีนุ่นที่ร้านที่เราทำงานอีเหรี่ยมันมากับอีนักร้องคนนั้นเว้ย มันก็ทักเราตอนนั้นเราพักพอดีแล้วมันก็กินเสร็จพอดี
นุ่น: ใหม่ทำงานอยู่นี่หรอ
เรา: ใช่ๆ
นุ่น: ทำไมมาทำไกลจังอ่ะ
เรา: ก็ตอนแรกทำอยู่นี่อยู่แล้วอ่ะพอเข้ามหาลัยมันไกลไง
นุ่น: อ่อ ใหม่นี่พี่พีชนะ
เหมือนนุ่นมันจะพูดว่าแฟนแหละแต่เค้านั้นเค้าแทรกมาก่อน
พี่พีช: กลับยัง
นุ่น: งั้นไปก่อนนะ
เรา: อื้มไว้เจอกันที่มอนะ
นุ่น: บาย
ไม่รู้ว่าคิดไปเองป่าวตอนคุยกับนุ่นเหมือนพี่พีชไรนั้นเค้าจะมองหน้าเราแต่เราก็คิดนะว่ามันปกติอ่ะมองหน้ามันไม่ได้แปลกอะไรไง