ที่ผ่านมาที่เค้าคุยกับเราเค้าชอบเราจิงๆหรือเค้าแค่เหงา
เรื่องมีอยู่ว่าฉันมีเพื่อนผู้ชายคนนึงซึ่งเค้าก็เป็นญาติกับฉันด้วย วันนั้นเค้าลงรูปกับเพื่อนเค้าในเฟสบุ๊ควันนั้นบังเอิญฉันเลื่อนไปเห็นเพื่อนเค้าคนนึง ซึ่งเค้าดัดฟันและยิ้มหวานมาก ส่วนตัวแล้วก็ไม่ได้คิดอะไรเลยเพราะคิดว่าไม่มีทางเป็นไปได้หรอกเพราะอยุ่คนละโรงเรียนกันแถมไม่รู้จักเค้าด้วยซ้ำ (ตอนนั้นเราเรียนอยู่ม.3) ผ่านไปปีนึงเมื่อขึ้นม.4 เขาก็มาสมัครเรียนโรงเรียนเดียวกันกับเรา ตอนนั้นคือตื่นเต้นมาก555 คนที่แอบชอบมาเรียนโรงเรียนเดียวกัน ก็ผ่านไปสองสามอาทิตย์โรงเรียนมีกิจกรรมไห้ ม.4 ไปเข้าค่ายคุณธรรมที่วัด สองวันสามคืน คืนแรกก็ผ่านไปด้วยดี มาวันที่สองเราไปรับข้าวและมานั่งทานที่โต๊ะม้าหินอ่อนสักพักเค้าก็มานั่งที่โต๊ะข้างหลังเรา เขาเรียกชื่อเรา เราก็หันไป เพื่อนเค้าก็แซวเค้า แซวเรา ตอนนั้นคือเหมือนจะลอยยังใงยังงั้น พอตอนเย็นพระอาจารย์ก็พาเดินจงกลมและไปนั่งสมาธิ และพระอาจารย์ก็บอกว่าจะเลือกผู้หญิงมาคนนึงผู้ชายคนนึงมาเล่านิทานและข้อคิด ส่วนตัวเราคือไม่ได้เตรียมนิทานไว้ในใจเลยเพราะคิดว่าผู้หญิงตั้งเยอะแยะ พระอาจารย์คงไม่เลือกเราหรอกมันนไม่บังเอิญขนาดนั้นหรอก สุดท้ายคนที่พระอาจารย์เลือกคือเรา กับคนที่เราแอบชอบ ตอนนั้นคือใจเต้นแรงมากกก >< แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี หลังจากกลับจากเข้าค่าย พอเค้าเดินผ่านเราที่โรงเรียนเค้าจะมองเราตลอดเลย เราก็ไปเล่าไห้เพื่อนๆในกลุ่มฟัง เพื่อนๆก็จะบอกว่าเราคิดไปเองป่าว ตอนนั้นก็เชื่อเพื่อนเพราะไม่อยากคิดมาก ผ่านไปสองสามอาทิตย์ เขาก็ไปคบกับรุ่นน้อง ซึ่งมันยิ่งทำไห้เราชอบเค้ามากขึ้นเค้าคบกันเค้าจะพาไปหาพ่อแม่คบกันแบบเปิดเผย ไม่นอกลู่นอกทางเลย สุภาพบุรุษมาก แม้ว่าเค้าจะมีเพื่อนในกลุ่มติดยาบ้างแต่เค้าไม่เคยยุ่งกับของพวกนั้นเลย มันทำไห้เราชอบเค้ามาก แต่ก็ทำได้แค่ชอบในใจ เมื่อขึ้นม.4 เทอมสองเค้าโดนไล่ออกเพราะหนีเรียน หลังจากนั้นเราก็ไม่เจอเค้าอีกเลย ตอนนี้เราอยู่ม.5 แล้ว เราได้โอกาสมาเรียนแลกเปลี่ยนที่ กทม สองสามอาทิตย์ที่แล้วผ่านไปเจอเฟสเค้า เลยเข้าไปแอบส่องดูเราได้รู้ว่าเค้ามาเรียนใกล้ๆ กับ กทม ด้วยและเค้าก็เลิกกับรุ่นนน้องแล้วด้วย เราเลยตัดสินใจทักไปบอกความในใจกับเค้า เพราะมันอึดอัดมากเก็บมาสองปีแล้ว ไม่สนแม้ว่าาคำตอบจะเลวร้ายขนาดไหน ปรากฏว่าเค้าบอกเราว่าเค้าก็แอบชอบเราเหมือนกันที่เค้าหันมองเราตลอดเพราะเค้าชอบเรา หลังจากเราบอกความในใจเราก็ได้คุยกับเค้ามาเรื่อยๆ วันนึงเราก็ถามเค้าว่า เค้าจิงจังกับเรามั้ยเพราะเราไม่อยากรักไปมากกว่านี้ถ้าเกิดเขาไม่ชอบเรา เราก็จะได้ตัดใจตั้งแต่เนิ่นๆ เค้าก็บอกว่าไม่นกหรอก มันก็ทำไห้เราสบายใจขึ้น หลังจากนั้นเขาก็เริ่มตอบแชทเราช้าขึ้น บางครั้งก็ไม่เปิดอ่านเลยเราเลยหน้าด้านทักไปถามอีกว่าทำไมไม่ตอบแชทเราเลย เค้าก็บอกว่าตอนนั้น เค้าท้อเลยไม่อยากคุยกับใคร และเค้าก็บอกเราว่า อยากคุยแบบนี้ไปเรื่อยๆคือมากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน ไม่รู้เหมือนกันว่าเราจะควรดีใจหรือเสียใจดี หลังจากนั้นผ่านมาสองสามวันเค้าก็ไม่อ่านแชทเราเหมือนเดิม เราเลยตัดสินใจไม่ทักเค้าไปอีก เราอยากลืมเค้า ก็ร้องไห้หนักมากในใจคิดตลอดว่าเค้ามาไห้ความหวังเราทำไมม ตอนนี้ลบเพื่อนเค้าในเฟสบุ๊คและก็อันฟอลไอจีเค้าแล้วด้วย เพราะเปิดเฟสไอจีมาทีไรมาเจอเค้าหน้าเฟส หวั่นไหวทุกครั้งยิ่งบางครั้งเห็นโพสเค้าว่า เหงาบ้าง ไลค์ทักบ้างทั้งที่แชทเราเค้าไม่อ่านเลย บางครั้งเค้าก็เพ้อหาแฟนเก่า ทั้งที่ตอนคุยกับเราไม่เคยมีโพสหรือแชร์ที่หมายถึงเราบ้างเลยแต่ตอนนี้ใกล้จะปิดเทอมแล้ว ใจนึงก็ดีใจเพราะจะได้กลับบ้านต่างจังหวัดไปเจอพ่อแม่พี่น้อง ใจนึงก็กลัวๆเพราะปิดเทอมเค้าก็กลับบ้านเหมือนกัน บ้านเค้ากับบ้านเราอยู่ไม่ไกลกันมาก กลัวว่าไปเจอเค้าแล้วความรู้สึกที่เราพยามทิ้งไปจะกลับมาอีก กลัวมองหน้าเค้าไม่ติดกลัวไปหมด ควรทำใงดีค้ะ ?
ควรตัดใจดีไหม
เรื่องมีอยู่ว่าฉันมีเพื่อนผู้ชายคนนึงซึ่งเค้าก็เป็นญาติกับฉันด้วย วันนั้นเค้าลงรูปกับเพื่อนเค้าในเฟสบุ๊ควันนั้นบังเอิญฉันเลื่อนไปเห็นเพื่อนเค้าคนนึง ซึ่งเค้าดัดฟันและยิ้มหวานมาก ส่วนตัวแล้วก็ไม่ได้คิดอะไรเลยเพราะคิดว่าไม่มีทางเป็นไปได้หรอกเพราะอยุ่คนละโรงเรียนกันแถมไม่รู้จักเค้าด้วยซ้ำ (ตอนนั้นเราเรียนอยู่ม.3) ผ่านไปปีนึงเมื่อขึ้นม.4 เขาก็มาสมัครเรียนโรงเรียนเดียวกันกับเรา ตอนนั้นคือตื่นเต้นมาก555 คนที่แอบชอบมาเรียนโรงเรียนเดียวกัน ก็ผ่านไปสองสามอาทิตย์โรงเรียนมีกิจกรรมไห้ ม.4 ไปเข้าค่ายคุณธรรมที่วัด สองวันสามคืน คืนแรกก็ผ่านไปด้วยดี มาวันที่สองเราไปรับข้าวและมานั่งทานที่โต๊ะม้าหินอ่อนสักพักเค้าก็มานั่งที่โต๊ะข้างหลังเรา เขาเรียกชื่อเรา เราก็หันไป เพื่อนเค้าก็แซวเค้า แซวเรา ตอนนั้นคือเหมือนจะลอยยังใงยังงั้น พอตอนเย็นพระอาจารย์ก็พาเดินจงกลมและไปนั่งสมาธิ และพระอาจารย์ก็บอกว่าจะเลือกผู้หญิงมาคนนึงผู้ชายคนนึงมาเล่านิทานและข้อคิด ส่วนตัวเราคือไม่ได้เตรียมนิทานไว้ในใจเลยเพราะคิดว่าผู้หญิงตั้งเยอะแยะ พระอาจารย์คงไม่เลือกเราหรอกมันนไม่บังเอิญขนาดนั้นหรอก สุดท้ายคนที่พระอาจารย์เลือกคือเรา กับคนที่เราแอบชอบ ตอนนั้นคือใจเต้นแรงมากกก >< แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี หลังจากกลับจากเข้าค่าย พอเค้าเดินผ่านเราที่โรงเรียนเค้าจะมองเราตลอดเลย เราก็ไปเล่าไห้เพื่อนๆในกลุ่มฟัง เพื่อนๆก็จะบอกว่าเราคิดไปเองป่าว ตอนนั้นก็เชื่อเพื่อนเพราะไม่อยากคิดมาก ผ่านไปสองสามอาทิตย์ เขาก็ไปคบกับรุ่นน้อง ซึ่งมันยิ่งทำไห้เราชอบเค้ามากขึ้นเค้าคบกันเค้าจะพาไปหาพ่อแม่คบกันแบบเปิดเผย ไม่นอกลู่นอกทางเลย สุภาพบุรุษมาก แม้ว่าเค้าจะมีเพื่อนในกลุ่มติดยาบ้างแต่เค้าไม่เคยยุ่งกับของพวกนั้นเลย มันทำไห้เราชอบเค้ามาก แต่ก็ทำได้แค่ชอบในใจ เมื่อขึ้นม.4 เทอมสองเค้าโดนไล่ออกเพราะหนีเรียน หลังจากนั้นเราก็ไม่เจอเค้าอีกเลย ตอนนี้เราอยู่ม.5 แล้ว เราได้โอกาสมาเรียนแลกเปลี่ยนที่ กทม สองสามอาทิตย์ที่แล้วผ่านไปเจอเฟสเค้า เลยเข้าไปแอบส่องดูเราได้รู้ว่าเค้ามาเรียนใกล้ๆ กับ กทม ด้วยและเค้าก็เลิกกับรุ่นนน้องแล้วด้วย เราเลยตัดสินใจทักไปบอกความในใจกับเค้า เพราะมันอึดอัดมากเก็บมาสองปีแล้ว ไม่สนแม้ว่าาคำตอบจะเลวร้ายขนาดไหน ปรากฏว่าเค้าบอกเราว่าเค้าก็แอบชอบเราเหมือนกันที่เค้าหันมองเราตลอดเพราะเค้าชอบเรา หลังจากเราบอกความในใจเราก็ได้คุยกับเค้ามาเรื่อยๆ วันนึงเราก็ถามเค้าว่า เค้าจิงจังกับเรามั้ยเพราะเราไม่อยากรักไปมากกว่านี้ถ้าเกิดเขาไม่ชอบเรา เราก็จะได้ตัดใจตั้งแต่เนิ่นๆ เค้าก็บอกว่าไม่นกหรอก มันก็ทำไห้เราสบายใจขึ้น หลังจากนั้นเขาก็เริ่มตอบแชทเราช้าขึ้น บางครั้งก็ไม่เปิดอ่านเลยเราเลยหน้าด้านทักไปถามอีกว่าทำไมไม่ตอบแชทเราเลย เค้าก็บอกว่าตอนนั้น เค้าท้อเลยไม่อยากคุยกับใคร และเค้าก็บอกเราว่า อยากคุยแบบนี้ไปเรื่อยๆคือมากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน ไม่รู้เหมือนกันว่าเราจะควรดีใจหรือเสียใจดี หลังจากนั้นผ่านมาสองสามวันเค้าก็ไม่อ่านแชทเราเหมือนเดิม เราเลยตัดสินใจไม่ทักเค้าไปอีก เราอยากลืมเค้า ก็ร้องไห้หนักมากในใจคิดตลอดว่าเค้ามาไห้ความหวังเราทำไมม ตอนนี้ลบเพื่อนเค้าในเฟสบุ๊คและก็อันฟอลไอจีเค้าแล้วด้วย เพราะเปิดเฟสไอจีมาทีไรมาเจอเค้าหน้าเฟส หวั่นไหวทุกครั้งยิ่งบางครั้งเห็นโพสเค้าว่า เหงาบ้าง ไลค์ทักบ้างทั้งที่แชทเราเค้าไม่อ่านเลย บางครั้งเค้าก็เพ้อหาแฟนเก่า ทั้งที่ตอนคุยกับเราไม่เคยมีโพสหรือแชร์ที่หมายถึงเราบ้างเลยแต่ตอนนี้ใกล้จะปิดเทอมแล้ว ใจนึงก็ดีใจเพราะจะได้กลับบ้านต่างจังหวัดไปเจอพ่อแม่พี่น้อง ใจนึงก็กลัวๆเพราะปิดเทอมเค้าก็กลับบ้านเหมือนกัน บ้านเค้ากับบ้านเราอยู่ไม่ไกลกันมาก กลัวว่าไปเจอเค้าแล้วความรู้สึกที่เราพยามทิ้งไปจะกลับมาอีก กลัวมองหน้าเค้าไม่ติดกลัวไปหมด ควรทำใงดีค้ะ ?