ผิดหวังกับความรักมา จากปกติที่เป็นคนอยู่คนเดียวไม่ได้อยู่แล้ว
ตอนนี้เค้าไปมีคนใหม่ แต่ยังต้องเจอกันทุกวัน เราจะทำยังไงให้ผ่านมันไปให้ได้
เพื่อนก็ไม่ค่อยมี ปรึกษาใครก็ช่วยไม่ได้เลย เพราะรู้ว่าทุกอย่างอยู่ที่ตัวเราเอง
เราทำใจยังไม่ได้เลย มันน้อยใจ เสียใจ กลับไปคิดแต่สิ่งดีๆของเค้าตลอด
เจอกันทุกวัน เห็นเค้ามีความสุขปกติดี มีอีกคนทำให้เค้ามีความสุข เราก็ยิ่งเสียใจ แล้วเราล่ะ
พยายามสวดมนต์ พยายามเข้าวัด รักตัวเอง โทรหาพ่อแม่ (เค้ามีหลาน กำลังเห่อหลาน เราเลยไม่ค่อยระบายอะไรมาก)
นัดเจอเพื่อนบ่อยๆ แต่เพื่อนก็มีครอบครัว มีแฟนกันหมดแล้ว
พยายามหาอะไรทำ ก็ไม่หาย เราคิดว่าเราคงเป็นโรคซิมเศร้า แต่ไปหาหมอแล้ว หมอก็บอกว่าไม่ใช่ แค่อาการของความผิดหวัง
แต่มันเป็นมานานแล้ว ครึงปีได้แล้วมั้ง เราก็ยังไม่หาย กลับมาอยู่ด้วยตัวเอง มีความสุขด้วยตัวเองยังไม่ได้เลย
เสาร์ อาทิตย์ เพื่อนคนอื่นไปเที่ยวกับแฟน ครอบครัว แต่เราต้องอยู่คนเดียว ออกไปไหนก็รู้สึกไม่สนุก
ดูเฟส แล้วก็นั่งน้อยใจในโชคชะตา ทำไมไม่โชคดีแบบคนอื่นบ้าง เคยคิดว่าเราก็โชคดีกว่าคนอื่นตั้งมากมาย
แต่สุดท้ายเวลาที่หดหู่ หรืออยู่คนเดียวเราก็กลับมาคิดแบบเดิม ร้องไห้คนเดียวตลอดอีก
ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ชีวิตมันไม่มีความสุขจริงๆ รู้ว่าตัวเองคิดแย่ คิดลบ ไม่รักตัวเอง
พยายามอ่านทุกอย่างที่มีคนแนะนำแล้วมันก็มีกำลังใจ แต่สุดท้ายก็วนไปแบบเดิม
หลังๆเริ่มคิดว่า ไม่รู้จะมีชีวิตอยู่ไปทำไม วันๆใช้ชีวิตแบบไม่มีจุดหมาย ไม่มีเป้าหมาย
ขอบคุณที่รับฟังนะคะ
ผิดหวังกับความรัก ทำใจยังไม่ได้ ใช้ชีวิตอยู่คนเดียวตลอด ทำยังไงดีคะ
ตอนนี้เค้าไปมีคนใหม่ แต่ยังต้องเจอกันทุกวัน เราจะทำยังไงให้ผ่านมันไปให้ได้
เพื่อนก็ไม่ค่อยมี ปรึกษาใครก็ช่วยไม่ได้เลย เพราะรู้ว่าทุกอย่างอยู่ที่ตัวเราเอง
เราทำใจยังไม่ได้เลย มันน้อยใจ เสียใจ กลับไปคิดแต่สิ่งดีๆของเค้าตลอด
เจอกันทุกวัน เห็นเค้ามีความสุขปกติดี มีอีกคนทำให้เค้ามีความสุข เราก็ยิ่งเสียใจ แล้วเราล่ะ
พยายามสวดมนต์ พยายามเข้าวัด รักตัวเอง โทรหาพ่อแม่ (เค้ามีหลาน กำลังเห่อหลาน เราเลยไม่ค่อยระบายอะไรมาก)
นัดเจอเพื่อนบ่อยๆ แต่เพื่อนก็มีครอบครัว มีแฟนกันหมดแล้ว
พยายามหาอะไรทำ ก็ไม่หาย เราคิดว่าเราคงเป็นโรคซิมเศร้า แต่ไปหาหมอแล้ว หมอก็บอกว่าไม่ใช่ แค่อาการของความผิดหวัง
แต่มันเป็นมานานแล้ว ครึงปีได้แล้วมั้ง เราก็ยังไม่หาย กลับมาอยู่ด้วยตัวเอง มีความสุขด้วยตัวเองยังไม่ได้เลย
เสาร์ อาทิตย์ เพื่อนคนอื่นไปเที่ยวกับแฟน ครอบครัว แต่เราต้องอยู่คนเดียว ออกไปไหนก็รู้สึกไม่สนุก
ดูเฟส แล้วก็นั่งน้อยใจในโชคชะตา ทำไมไม่โชคดีแบบคนอื่นบ้าง เคยคิดว่าเราก็โชคดีกว่าคนอื่นตั้งมากมาย
แต่สุดท้ายเวลาที่หดหู่ หรืออยู่คนเดียวเราก็กลับมาคิดแบบเดิม ร้องไห้คนเดียวตลอดอีก
ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ชีวิตมันไม่มีความสุขจริงๆ รู้ว่าตัวเองคิดแย่ คิดลบ ไม่รักตัวเอง
พยายามอ่านทุกอย่างที่มีคนแนะนำแล้วมันก็มีกำลังใจ แต่สุดท้ายก็วนไปแบบเดิม
หลังๆเริ่มคิดว่า ไม่รู้จะมีชีวิตอยู่ไปทำไม วันๆใช้ชีวิตแบบไม่มีจุดหมาย ไม่มีเป้าหมาย
ขอบคุณที่รับฟังนะคะ