ใหม่ๆทำอะไรก็ดูดี                    มาตอนนี้ทำดี มองไม่เห็น
ต่อให้ทำทุกอย่างที่เคยเป็น        ก็มิเห็นสิ่งดีมีต่อกัน
เช้ามาเคยทักว่ารักหนอ            เที่ยงก็ต่อ ที่รักพักก่อนหนา
ยามเย็น เป็นอย่างไร ทานไรมา   ก่อนนอนว่าฝันดีราตรีจ๊ะ
มาตอนนี้ไม่มี ที่เคยเป็น            มองไม่เห็น ข้ามผ่าน รำคราญใส่
หมดพลัง หมดหวังทั้งแรงใจ       ถอยกลับไป ตั้งหลังพักชั่วคราว

   เสียใจจังเลยคับ ทำไมนะคนเราถึงรักมีไม่เท่ากัน กับฉันรักมันเพิ่มขึ้นทุกวัน กับอีกคนเริ่มจากร้อยและก็น้อยลงจนหมด รักแท้ที่มีให้ ก็เป็นความรู้สึกที่เป็นจริงตลอด ไม่มีรักแท้ในหมู่เราจริงเหรอ