เรากับแฟน คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย จนตอนนี้จบมีงานทำแล้ว ระยะเวลาก็ประมาณ 3-4 ปี ที่คบกัน
เราเป็นคนเรียนดี กิจกรรมเด่น ของมหาลัย ส่วนแฟนเราเป็นคนเรียนไม่เก่ง แต่กิจกรรมดี เป็นที่เคารพของน้องๆ ในมหาลัย
ด้วยอะไรหลายๆอย่างที่คุยกันรู้เรื่อง เข้าใจกันดี จึงตัดสินใจคบกัน แม้จะรู้ดีอยู่แล้วว่า เขาเป็นคนเรียนไม่ได้เรื่อง และบ้านไม่ค่อยมีฐานะ แต่ด้วยความดีที่เขาทำให้เรา จึงทำตัดสินใจคบกัน
ระยะเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ในขณะเรียน เขาเป็นคนที่ดีขึ้นเรื่อยๆ แต่การเรียนก็ยังคงเหมือนเดิม ที่ผ่านมาเขาก็ดูแลเราดี เทคแคร์ดี เอาใจใส่ความรู้สึกเรา (แต่การซื้อของหรือเลี้ยงข้าว บางครั้งเราก็ต้องออกให้เขา เพราะเขาไม่มีเงิน)
ก็อย่างที่บอกครับ ว่าถ้าไม่รวมเรื่องเงินทอง เรื่องการเรียน เขาก็เป็นคนดีมากๆ
เราคบกับเขามาเรื่อยๆ แต่ยังมีเสียงจากพ่อแม่ของเรา ว่าเขาจะมาเกาะเรากินไหม เพราะบ้านเขาค่อนข้างไม่มีฐานะ (เรามีมากกว่าเขามาก) แต่เราก็ยังคงเชื่อว่า ฐานะไม่ใช่สิ่งสำคัญ คนเราถ้าเรียนจบ ตั้งใจทำงาน ประหยัด ยังไงก็ต้องมีฐานะขึ้นมาได้ และเราก็เชื่อแบบนั้นมาตลอด
แต่ไม่ใช่ว่าเราแอบคบกันนะครับ ทั้งญาติ 2 ฝ่าย รับรู้ เราคบกันในสายตาผู้ใหญ่ ไม่เคยทำเรื่องที่เสียหาย ผมเองก็พอเป็นสุภาพบุรุษในเรื่องอย่างว่า
จนวันที่เราเรียนจบ ต่างคนต่างต้องแยกย้ายกันไปทำงาน เราได้งานก่อนเขาเพราะเราเรียนเก่ง และบุคลิคภาพดี เขายังคงหางานยาก เพราะเกรดเฉลี่ยต่ำ และเป็นคนไม่สวยมาก แต่ไม่เป็นไรมันก็แค่จุดเริ่มต้น อนาคตยังอีกไกล ทุกอย่างมันต้องดีขึ้น
จนเวลาผ่านไปหลังเรียนจบได้ ปีกว่าๆ หน้าที่การงานเราเริ่มสูงขึ้น จากโอกาสและความสามารถที่ได้รับ เริ่มมีหน้าตาในองค์กร แต่ในทางกลับกันแฟนเรายังคงเปลี่ยนงานเรื่อยๆ ไม่เป็นหลักแหล่ง เราก็ไม่รุ้เหมือนกันว่า เขาทำงานไม่ดี หรือเขายังไม่เจอสิ่งที่ใช่ (ถ้าให้พูดตรงๆ ตอนนี้สภาพภายนอกของเราทั้งคู่ ถ้าเดินด้วยกัน ก็คล้ายๆ กับ คุณชายกับนังแจ๋ว
พ่อแม่เราเริ่มบอกว่า ทุกวันนี้เหมือนมีเขาเป็นภาระกับชีวิตเรา ทำให้เราไม่กล้าเติบโต เพราะกลัวต้องเลิกกัน ในขณะที่เขาก็ไม่ได้พยายามพัฒนาตัวเอง มีแค่คำพูดให้เรามีความหวังไปวันๆ ว่าจะได้ จะทำ จะดีขึ้น เราก็พยายามหาวิธีช่วยเขาพัฒนาหลายๆอย่าง ที่จะช่วยเขาได้ แต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น
แต่เค้าก็ยังคงดูแลเอาใจใส่เราเหมือนเดิม เหมือนวันแรกที่เคยคบกัน นั่นเป็นสายใยที่ทำให้เราคิดหนัก ว่าจะเจอผู้หญิงดีๆ แบบนี้อีกไหม แต่พอกลับมาคิดเรื่องอนาคต มันมองไม่เห็นอนาคตระหว่างเราแล้ว
ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะทำยังไง?
ถ้าเราเลิกกับเขา เราจะดูเป็นคนที่เห็นแก่ตัวใช่ไหม?
อยากฟังความคิดเห็นจากทุกคน ขอบคุณที่อ่านจนจบ
ขอบคุณที่อ่านจนจบ
เราเป็นคนเรียนดี กิจกรรมเด่น ของมหาลัย ส่วนแฟนเราเป็นคนเรียนไม่เก่ง แต่กิจกรรมดี เป็นที่เคารพของน้องๆ ในมหาลัย
ด้วยอะไรหลายๆอย่างที่คุยกันรู้เรื่อง เข้าใจกันดี จึงตัดสินใจคบกัน แม้จะรู้ดีอยู่แล้วว่า เขาเป็นคนเรียนไม่ได้เรื่อง และบ้านไม่ค่อยมีฐานะ แต่ด้วยความดีที่เขาทำให้เรา จึงทำตัดสินใจคบกัน
ระยะเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ในขณะเรียน เขาเป็นคนที่ดีขึ้นเรื่อยๆ แต่การเรียนก็ยังคงเหมือนเดิม ที่ผ่านมาเขาก็ดูแลเราดี เทคแคร์ดี เอาใจใส่ความรู้สึกเรา (แต่การซื้อของหรือเลี้ยงข้าว บางครั้งเราก็ต้องออกให้เขา เพราะเขาไม่มีเงิน)
ก็อย่างที่บอกครับ ว่าถ้าไม่รวมเรื่องเงินทอง เรื่องการเรียน เขาก็เป็นคนดีมากๆ
เราคบกับเขามาเรื่อยๆ แต่ยังมีเสียงจากพ่อแม่ของเรา ว่าเขาจะมาเกาะเรากินไหม เพราะบ้านเขาค่อนข้างไม่มีฐานะ (เรามีมากกว่าเขามาก) แต่เราก็ยังคงเชื่อว่า ฐานะไม่ใช่สิ่งสำคัญ คนเราถ้าเรียนจบ ตั้งใจทำงาน ประหยัด ยังไงก็ต้องมีฐานะขึ้นมาได้ และเราก็เชื่อแบบนั้นมาตลอด
แต่ไม่ใช่ว่าเราแอบคบกันนะครับ ทั้งญาติ 2 ฝ่าย รับรู้ เราคบกันในสายตาผู้ใหญ่ ไม่เคยทำเรื่องที่เสียหาย ผมเองก็พอเป็นสุภาพบุรุษในเรื่องอย่างว่า
จนวันที่เราเรียนจบ ต่างคนต่างต้องแยกย้ายกันไปทำงาน เราได้งานก่อนเขาเพราะเราเรียนเก่ง และบุคลิคภาพดี เขายังคงหางานยาก เพราะเกรดเฉลี่ยต่ำ และเป็นคนไม่สวยมาก แต่ไม่เป็นไรมันก็แค่จุดเริ่มต้น อนาคตยังอีกไกล ทุกอย่างมันต้องดีขึ้น
จนเวลาผ่านไปหลังเรียนจบได้ ปีกว่าๆ หน้าที่การงานเราเริ่มสูงขึ้น จากโอกาสและความสามารถที่ได้รับ เริ่มมีหน้าตาในองค์กร แต่ในทางกลับกันแฟนเรายังคงเปลี่ยนงานเรื่อยๆ ไม่เป็นหลักแหล่ง เราก็ไม่รุ้เหมือนกันว่า เขาทำงานไม่ดี หรือเขายังไม่เจอสิ่งที่ใช่ (ถ้าให้พูดตรงๆ ตอนนี้สภาพภายนอกของเราทั้งคู่ ถ้าเดินด้วยกัน ก็คล้ายๆ กับ คุณชายกับนังแจ๋ว
พ่อแม่เราเริ่มบอกว่า ทุกวันนี้เหมือนมีเขาเป็นภาระกับชีวิตเรา ทำให้เราไม่กล้าเติบโต เพราะกลัวต้องเลิกกัน ในขณะที่เขาก็ไม่ได้พยายามพัฒนาตัวเอง มีแค่คำพูดให้เรามีความหวังไปวันๆ ว่าจะได้ จะทำ จะดีขึ้น เราก็พยายามหาวิธีช่วยเขาพัฒนาหลายๆอย่าง ที่จะช่วยเขาได้ แต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น
แต่เค้าก็ยังคงดูแลเอาใจใส่เราเหมือนเดิม เหมือนวันแรกที่เคยคบกัน นั่นเป็นสายใยที่ทำให้เราคิดหนัก ว่าจะเจอผู้หญิงดีๆ แบบนี้อีกไหม แต่พอกลับมาคิดเรื่องอนาคต มันมองไม่เห็นอนาคตระหว่างเราแล้ว
ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะทำยังไง?
ถ้าเราเลิกกับเขา เราจะดูเป็นคนที่เห็นแก่ตัวใช่ไหม?
อยากฟังความคิดเห็นจากทุกคน ขอบคุณที่อ่านจนจบ