ผมกับแฟนคบกันมา7เดือนครับ แรกๆที่เราคบกัน เหมือนผมเองที่ทำให้เขาไม่มั่นใจในตัวผมสักเท่าไหร่ และทำให้เค้าไม่สบายใจในหลายๆเรื่อง ท้ายเเล้วผมก็ปรับครับ ผมทำทุกๆอย่างให้เขาสบายใจ เพื่อให้เค้ารักและมั่นใจในตัวผมมากขึ้น ผมดูเเลเค้าดีมาตลอด เเละก็อยากดูแลแบบนี้ตลอดไปเรื่อยๆ
4เดือนแรกเราอยู่ด้วยกัน เพราะเขาฝึกงานจังหวัดเดียวกับผม อีก3เดือนหลัง เค้ากลับไปอยู่บ้านตจว.หลังจากนั้นมาเราก็เจอกันน้อยลง และผมก็รู้สึกว่าทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมมาเรื่อยๆ ทั้งอารมณ์และพฤติกรรม จริงๆแล้วนิสัยผมเป็นคนที่ชอบคิดมากนะครับ หรือบางทีผมอาจจะคิดมากไปหรือเปล่าไม่รู้
ฝึกงานเสร็จ ผมเคยขอเขาไปว่า..อยากให้มาอยู่ด้วยกัน ทำงานด้วยกัน ดูแลกัน แต่เค้าไม่ได้คิดเหมือนผมครับ กลับอยากทำงานที่ไกลไปกว่าเดิม คือต่างประเทศครับ ผมก็พยายามเข้าใจเขานะ เนื่องด้วยเงินที่ดีกว่าและครอบครัว จากนั้นมาผมเองก็ยิ่งคิดมากครับ จะไปกันไหวมั้ย จะไปกันรอดมั้ย แต่.ผมก็ยังเชื่อมั่นในตัวผมครับว่า "ระยะทางจะไม่ใช่อุปสรรคสำหรับผม"บอกเลยครับ ยิ่งเวลาผ่าน ผมก็ยิ่งรักเขามาก เเต่ในขณะเดียวกันผมรู้สึกว่าผมเหนื่อย เหมือนผมตามเขาตลอด ทุกครั้งที่เค้าโมโห หรือเอาเเต่ใจผมก็ยอมมาตลอด ทะเลาะกันทีไร เหตุผลของผมดูเหมือนจะผิดในทุกๆเรื่อง ดูเหมือนเค้าเองจะไม่ค่อยเเคร์ความรู้สึกผมเลย เเละความรู้สึกดีๆมันค่อยๆลดลงเรื่อยๆ ผมเห็นแก่ตัวไปไหมครับ ที่บางครั้งผมอยากได้ความสบายใจ ความหนักแน่น จากเขาในเวลาที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน ผมพยายามปรับตัวผมเองให้เข้ากับทัศนคติเขาหลายๆอย่าง ว่าเขาเป็นคนยังไง ไม่ชอบอะไร ผมก็พยายามลดความง้องเเง้ง งี่เง่า เพื่อที่จะไม่ให้เราทะลาะกัน เพราะเวลาที่ไกลกันผมเหนื่อยที่ต้องง้อ บางครั้งผมจะพูดหรือจะถาม ผมระวังที่สุดเลย กลัวเขาจะไม่พอใจแล้วตัดสายผม หรือแม้บางทีผมอยากจะอ้อนบ้าง อยากหวานบ้าง ผมยังไม่กล้าแสดงความรู้สึกนั้นเลย
เเต่เเล้ววันหนึ่ง เขาบอกผมว่าได้งานต่างประเทศเเล้ว ใจนึงผมก็ยินดีไปกับเขานะ แต่อีกใจนึงผมนี่แป้วไปเลย ต่อไปหลังจากนี้ เราก็จะไม่ได้อยู่ด้วยกัน เป็นเดือนๆ หรือเป็นปีๆ ก็ไม่รู้ สิ่งที่ผมคิดมาก มันก็วกกลับมาอีก มันก็ออกมาเป็นคำถาม กลายเป็นว่าเขาก็โมโหเเละใส่อารมณ์มากับผม
ล่าสุด 3วันที่ผ่านมาเราทะเลาะกันครับ เรื่องเล็กน้อยมาก ผมตัดสินใจบอกเขาไปว่า ขอพักเรื่องของเรา ผมเหนื่อยเเล้ว เขาตอบกลับมาว่า "อืม"นั่นเป็นวันที่เขาเดินทางไปทำงานต่างประเทศพอดี หลังจากนั้นเราก็ไม่ติดต่อกันเลย ประเด็นคือ ผมอยากรู้ว่าจริงๆเเล้วเขายังรักผมอยู่หรือเปล่า หรือการตัดสินใจของผมที่ผมบอกพักเรื่องของเรา เขาก็คิดแบบที่ผมคิดหรือเปล่า แต่ความรู้สึกผมที่มากไปกว่านั้น ผมเป็นห่วงเขาครับ เขาจะอยู่ที่นั่นได้หรือเปล่า ทำงานและอยู่กับสังคมเพื่อนร่วมงานได้มั้ย ผมคิดถึงเขามากครับ ผมอยากให้เขากลับมา ทั้งที่มันเป็นไปได้ยากก็เหอะ ใครเคยเป็นเหมือนผม เเชร์ประสบการณ์ความรู้สึกนี้หน่อยนะครับ
เหนื่อยอยากพัก แต่ยังรักเขาทำไงดีครับ
4เดือนแรกเราอยู่ด้วยกัน เพราะเขาฝึกงานจังหวัดเดียวกับผม อีก3เดือนหลัง เค้ากลับไปอยู่บ้านตจว.หลังจากนั้นมาเราก็เจอกันน้อยลง และผมก็รู้สึกว่าทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมมาเรื่อยๆ ทั้งอารมณ์และพฤติกรรม จริงๆแล้วนิสัยผมเป็นคนที่ชอบคิดมากนะครับ หรือบางทีผมอาจจะคิดมากไปหรือเปล่าไม่รู้
ฝึกงานเสร็จ ผมเคยขอเขาไปว่า..อยากให้มาอยู่ด้วยกัน ทำงานด้วยกัน ดูแลกัน แต่เค้าไม่ได้คิดเหมือนผมครับ กลับอยากทำงานที่ไกลไปกว่าเดิม คือต่างประเทศครับ ผมก็พยายามเข้าใจเขานะ เนื่องด้วยเงินที่ดีกว่าและครอบครัว จากนั้นมาผมเองก็ยิ่งคิดมากครับ จะไปกันไหวมั้ย จะไปกันรอดมั้ย แต่.ผมก็ยังเชื่อมั่นในตัวผมครับว่า "ระยะทางจะไม่ใช่อุปสรรคสำหรับผม"บอกเลยครับ ยิ่งเวลาผ่าน ผมก็ยิ่งรักเขามาก เเต่ในขณะเดียวกันผมรู้สึกว่าผมเหนื่อย เหมือนผมตามเขาตลอด ทุกครั้งที่เค้าโมโห หรือเอาเเต่ใจผมก็ยอมมาตลอด ทะเลาะกันทีไร เหตุผลของผมดูเหมือนจะผิดในทุกๆเรื่อง ดูเหมือนเค้าเองจะไม่ค่อยเเคร์ความรู้สึกผมเลย เเละความรู้สึกดีๆมันค่อยๆลดลงเรื่อยๆ ผมเห็นแก่ตัวไปไหมครับ ที่บางครั้งผมอยากได้ความสบายใจ ความหนักแน่น จากเขาในเวลาที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน ผมพยายามปรับตัวผมเองให้เข้ากับทัศนคติเขาหลายๆอย่าง ว่าเขาเป็นคนยังไง ไม่ชอบอะไร ผมก็พยายามลดความง้องเเง้ง งี่เง่า เพื่อที่จะไม่ให้เราทะลาะกัน เพราะเวลาที่ไกลกันผมเหนื่อยที่ต้องง้อ บางครั้งผมจะพูดหรือจะถาม ผมระวังที่สุดเลย กลัวเขาจะไม่พอใจแล้วตัดสายผม หรือแม้บางทีผมอยากจะอ้อนบ้าง อยากหวานบ้าง ผมยังไม่กล้าแสดงความรู้สึกนั้นเลย
เเต่เเล้ววันหนึ่ง เขาบอกผมว่าได้งานต่างประเทศเเล้ว ใจนึงผมก็ยินดีไปกับเขานะ แต่อีกใจนึงผมนี่แป้วไปเลย ต่อไปหลังจากนี้ เราก็จะไม่ได้อยู่ด้วยกัน เป็นเดือนๆ หรือเป็นปีๆ ก็ไม่รู้ สิ่งที่ผมคิดมาก มันก็วกกลับมาอีก มันก็ออกมาเป็นคำถาม กลายเป็นว่าเขาก็โมโหเเละใส่อารมณ์มากับผม
ล่าสุด 3วันที่ผ่านมาเราทะเลาะกันครับ เรื่องเล็กน้อยมาก ผมตัดสินใจบอกเขาไปว่า ขอพักเรื่องของเรา ผมเหนื่อยเเล้ว เขาตอบกลับมาว่า "อืม"นั่นเป็นวันที่เขาเดินทางไปทำงานต่างประเทศพอดี หลังจากนั้นเราก็ไม่ติดต่อกันเลย ประเด็นคือ ผมอยากรู้ว่าจริงๆเเล้วเขายังรักผมอยู่หรือเปล่า หรือการตัดสินใจของผมที่ผมบอกพักเรื่องของเรา เขาก็คิดแบบที่ผมคิดหรือเปล่า แต่ความรู้สึกผมที่มากไปกว่านั้น ผมเป็นห่วงเขาครับ เขาจะอยู่ที่นั่นได้หรือเปล่า ทำงานและอยู่กับสังคมเพื่อนร่วมงานได้มั้ย ผมคิดถึงเขามากครับ ผมอยากให้เขากลับมา ทั้งที่มันเป็นไปได้ยากก็เหอะ ใครเคยเป็นเหมือนผม เเชร์ประสบการณ์ความรู้สึกนี้หน่อยนะครับ