ดีค่ะชาวพันทิป ก็ตามหัวข้อนะคะ ตอนนี้เจ้าของกระทู้ มีความหนักใจมากค่ะ
โดยปกติตามเดิมแล้ว เราเป็นคนตลกค่ะ รับฟังคนอื่น แต่พูดไม่เก่ง
ไม่ค่อยพูดค่ะ แต่ชอบคิดมากพูดกับตัวเองบ่อยๆ แล้วก็กังวลเกี่ยวกับมุมมองที่คนอื่นมองเราด้วย
เวลาเราอยู่เงียบๆ คนรอบๆเขาก็ยังปกติค่ะ บางครั้งเราถูกมองเราก็กังวล จนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
เราไม่รู้ว่า คนที่เขามองเราอยู่เขาคิดอะไร เขามองเราทำไม เขาอึดอัดกับเราหรือป่าว
เวลาอยู่กับเพื่อนไม่ค่อยจะยิ้มหรือหัวเราะค่ะ บางครั้งก็เลยกลั้นขำกลั้นยิ้ม เพราะกลัวว่ามันจะดูแปลก
เวลาเข้าหาคน ก็ชอบติดนิสัยส่องๆดูเขาว่าทำอะไรอยู่ เกรงใจเขากลัวเขายุ่งอยู่
เวลาเราเอ๋อ เลยดูตลก คนอื่นเขาขำ เราก็ไม่อะไรแต่แอบเก็บเอาไปคิดจนได้
อยากรู้ค่ะ ว่าคนที่มีเพื่อนแบบเรา คิดยังไง คนที่เป็นแบบเราเคยเป็นหรือป่าว คนที่มีคนแบบนี้ใกล้ตัวมองเขายังไงค่ะ?
พูดน้อย เงียบๆ เข้าหาใครไม่เป็น คนอื่นเขาคิดยังไงกับคนแบบนี้?
โดยปกติตามเดิมแล้ว เราเป็นคนตลกค่ะ รับฟังคนอื่น แต่พูดไม่เก่ง
ไม่ค่อยพูดค่ะ แต่ชอบคิดมากพูดกับตัวเองบ่อยๆ แล้วก็กังวลเกี่ยวกับมุมมองที่คนอื่นมองเราด้วย
เวลาเราอยู่เงียบๆ คนรอบๆเขาก็ยังปกติค่ะ บางครั้งเราถูกมองเราก็กังวล จนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
เราไม่รู้ว่า คนที่เขามองเราอยู่เขาคิดอะไร เขามองเราทำไม เขาอึดอัดกับเราหรือป่าว
เวลาอยู่กับเพื่อนไม่ค่อยจะยิ้มหรือหัวเราะค่ะ บางครั้งก็เลยกลั้นขำกลั้นยิ้ม เพราะกลัวว่ามันจะดูแปลก
เวลาเข้าหาคน ก็ชอบติดนิสัยส่องๆดูเขาว่าทำอะไรอยู่ เกรงใจเขากลัวเขายุ่งอยู่
เวลาเราเอ๋อ เลยดูตลก คนอื่นเขาขำ เราก็ไม่อะไรแต่แอบเก็บเอาไปคิดจนได้
อยากรู้ค่ะ ว่าคนที่มีเพื่อนแบบเรา คิดยังไง คนที่เป็นแบบเราเคยเป็นหรือป่าว คนที่มีคนแบบนี้ใกล้ตัวมองเขายังไงค่ะ?